در تمام استان ها کشور این خانه ها وجود دارند؛
خانه هایی برای امنیت زنان
انوشیروان محسنی بندپی رئیس سازمان بهزیستی بیان کرده است که محدودیتهای زمانی را در مورد خانه امن برداشتهاند.
اعتمادآنلاین - ایجاد خانههای امن برای زنان و دختران درمعرضآسیب و آسیب دیده از جمله ضرورتهای جامعه مدرن امروز است. خانه هایی که در سال 1392 در رابطه با آن از سوی شهیندخت مولاوردی معاون رئیس جمهور در امور زنان و خانواده بیان شد که طرح خانه های امن برای زنان و کودکان در قالب لایحه امنیت زنان و کودکان تدوین خواهد شد و یک سال بعد یعنی در سال 1393 این خانه ها شروع به کار کردند تا گام مثبتی باشد برای کاهش آسیب های اجتماعی و اعمال خشونت علیه زنان و دختران.
اکنون که دو سال از افتتاح این خانه ها در 18 استان می گذرد، امروز در تمام استان ها کشور این خانه ها وجود دارند و به ارائه خدمات به زنان و دختران آسیب دیده یا در معرض آسیب می پردازند. اما یکی از اتفاقاتی که کارشناسان مسائل زنان و مددکاران بر روی آن تاکید دارند اطلاع رسانی دقیق و همه جانبه در مورد این خانه ها به زنان و دختران است تا امکانات موجود به درستی در اختیار کسانی قرار بگیرند که در شرایط سختی در درون خانواده قرار داشته و آسیبپذیرند، از آنها بهره ببرند.
یکی از مشکلاتی که این خانه های امن داشتند و مورد انتقاد فعالان حوزه زنان و مددکاران قرار گرفته بود، محدودیت های زمانی استفاده زنان و دختران آسیب دیده یا در معرض آسیب در استفاده از این خانه ها بوده است. در همان اوایل شروع به کار این خانه های امن، حبیب الله مسعودی فرید معاون امور اجتماعی سازمان بهزیستی در نشست خبری بیان کرده بود که «زنانی که دچار مشکلات خانوادگی شدهاند میتوانند سه ماه در این خانههای امن اقامت کنند.»
امروز ( 23 تیرماه ) اما انوشیروان محسنی بندپی رئیس سازمان بهزیستی در گفت و گویی خبر داده است که محدودیتهای زمانی را در مورد خانه امن برداشتهاند.
او در همین رابطه در گفت و گو با ایلنا بیان کرده است که اکنون شیوه کار به این شکل است که اگر مشاور مربوطه به این اطمینان برسد؛ در صورت ترخیص فرد آسیب دیده، او دوباره به چرخه آسیب که در آن بوده باز نمیگردد، آن وقت فرد ترخیص میشود، در غیر این صورت فرد در خانه امن میماند.
در یک تعریف کلی و صریح، خانه امن به محلی گفته میشود که زنان خشونتدیده در هر ساعتی از شبانهروز با یک تلفن به آن راه پیدا میکنند. آدرسهای این خانهها مخفی است و وقتی زنی به اداره پلیس میرود، ماموران پلیس او را به نزدیکترین خانه امن میرسانند. بعضی از این خانهها خود تلفن مستقیم دارند و زنانی که با این شماره تماس بگیرند، از سوی یکی از کارمندان خانه به محل مخفی خانه برده میشوند.
در سال 1393 برای اولینبار در کشور، برای زنان و دختران درمعرضخشونت خانه امن ایجاد شد تا زنان و دخترانی که از طرف بستگان درجهیک، اقوام و... دچار خشونت میشوند و بعضا امکان زندگی در محل اسکان خود را ندارند، بتوانند به خانههای امن سازمان بهزیستی در سراسر کشور مراجعه کنند.
این خانه در دیگر نقاط جهان نیز فعالیت دارند. برای نمونه نخستین خانه امن زنان در سال ۱۹۶۴ در کالیفرنیا شروع به کار کرد. همچنین در اروپای غربی نیز نخستین خانه امن زنان در سال 1971 در انگلستان افتتاح شد.
اما در ایران و در سال 1393 مدیرکل امور آسیبهای اجتماعی بهزیستی کشور اعلام کرد که در 18 استان خانه امن وجود دارد و حالا با گذشت دو سال از افتتاح این خانه ها، انوشیروان محسنی بندپی رئیس سازمان بهزیستی اعلام کرده است که در حال حاضر در همه استانها خانه امن وجود دارد و حداقل در مراکز هر استان این خانهها به ارائه خدمت میپردازند.
یکی از دستورکارهای خانه های امن این است که در این خانه ها، تحکیم بنیان خانواده، آموزش مهارتهای زندگی، کنترل خشم و... به افراد ارایه می شود و درصورت نیاز زوج یا زوجه برای مشاوره به این مراکز مراجعه میکنند.
برای مراجعه زنان و دختران آسیب دیده یا در معرض خطر آنها به گفته مدیرکل امور آسیبهای اجتماعی بهزیستی کشور می توانند در سراسر کشور با خط 123 که مربوط به اورژانس اجتماعی کشور است تماس بگیرند تا مشاوران و مددکاران آموزشدیده این مرکز آنها را راهنمایی کنند و درصورت نیاز به مراکز مختلف ارجاع دهند و همچنین درصورت نیاز نیز بهوسیله اورژانس اجتماعی سیار، کارشناسان این مرکز به محل موردنظر مراجعه میکنند.
دیدگاه تان را بنویسید