ائتلاف ناکام
راستگرایان سیاسی ایران حال و روز خوبی ندارند. آنان چند سالی است که دنبال فرمول و نسخه‌ای برای سروسامان دادن به بازار آشفته درون جناحی‌شان می‌گردند اما کمتر راه به جایی می‌برند. به هر انتخاباتی که می‌رسند، دم از وحدت ائتلاف و اتحاد می‌زنند اما در عمل هر کسی و جریانی راه خودش را می‌رود.
اعتمادآنلاین- هرچند با توجه به نتایج انتخابات ٩٢ و ٩٤ به نظر می‌رسید آنها برای انتخابات ٩٦راه همگرایی و فرار از واگرایی را پیدا کرده‌اند اما خیلی زود مشخص شد که نسخه جمنا (جبهه مردمی نیروهای انقلاب) هم نمی‌تواند جانی دوباره به پیکر در حال احتضار اصولگرایی ببخشد. چه آنکه اگر اکثریت‌شان راهبرد وحدت گفتمانی را در حمایت از جمنا در پیش گرفته‌اند اما هرچقدر که جلوتر رفتند از هر طرف اردوگاه‌شان ساز و دهل استقلال انتخاباتی شنیده شد. یک روز موتلفه‌ای‌ها اعلام کردند که کاندیدای‌شان نسبت به دیگر نامزدهای انتخاباتی اصلح است و روز دیگر پایداری‌ها برای آنان خط‌و‌نشان کشیدند.
اعوان و انصار احمدی‌نژاد هم که از همان پیش از تولد جمنا مشخص بود کاری به کار اصولگرایان ندارند. در همین گیرو‌دار اما سعید جلیلی خرجش را از سفره انتخاباتی اصولگرایان جدا کرد تا معلوم شود که «جمنا» این سازوکار جدید انتخاباتی اصولگرایان متولد نشده از دنیا رفته است.
شاید تیر خلاص به آن را باید در اعلام کاندیداتوری دیروز عزت‌الله ضرغامی، رییس اسبق سازمان صدا و سیما دانست که با انتشار متنی ٤٠ کلمه‌ای در صفحه توییتر خود اعلام کرد: «با انگیزه اصلاح مدیریت کلان کشور و پاسخ به مطالبات شرافتمندانه مردم و حل مشکلات آنان، دعوت جبهه مردمی انقلاب، برای حضور در انتخابات ریاست‌جمهوری ٩٦ را پذیرفتم و پایبندی به عقل و تصمیم جمعی آنان را لازمه موفقیت می‌دانم.» هرچند ضرغامی ساعتی بعد اعلام کرد که به دعوت جبهه مردمی نیروهای انقلاب اسلامی اعلام کاندیداتوری کرده: «جبهه مردمی نیروهای انقلاب اسلامی از من برای حضور در جمع ١٠ کاندیدایی که بنا است در مجمع عمومی دوم از میان آنها رای‌گیری شود دعوت به عمل آوردند و من نیز این دعوت را پذیرفتم و اعلام کاندیداتوری
می‌کنم.»
کاندیداتوری ضرغامی در حالی است که به گفته هیات‌مدیره جمنا قرار بود از میان ١٠ کاندیدای اصولگرا ٥نفر را انتخاب کند اما در همان مرحله اول مشخص شد که آنها نتوانسته‌اند گام اول را با موفقیت بردارند و با ١٤ کاندیدا باید بازی انتخابات را ادامه دهند.
حالا با کاندیداتوری ضرغامی، تک‌روی‌های جلیلی، پافشاری موتلفه روی سید مصطفی میرسلیم، آغاز به کار مستقل کمپین انتخاباتی قالیباف، تحرکات حاجی بابایی، زاکانی و نیکزاد و سفرهای انتخاباتی رستم قاسمی و حضور در هاله‌ای از ابهام ابراهیم رییسی، صحنه انتخاباتی کشور و تیک تاک عقربه‌های ساعت به نفع روحانی در جریان و گردش است. چه آنکه رییس‌جمهور مستقر مورد حمایت اصلاح‌طلبان و اعتدال‌گرایان است و جناح رقیب او گرفتار صدای بلند انارجل بازیگران سیاسی‌اش. با توجه به شرایط موجود هرچه اصولگرایان در رسیدن به «وحدت گفتمانی» هیچ دردسری را متحمل نشدند اما چه فاصله طولانی و پر سنگلاخی است میان «ائتلاف گفتمانی» تا «ائتلاف عملیاتی». راه همزبانی برای راست‌نشینان سیاسی در این مدت، سهل‌الوصول بود اما موانع بلندی برای همدلی و وحدت راهبردی آنان وجود داشته است و می‌شود گفت ائتلاف اصولگرایان زیربنایی پوشالی داشت نه بتونی. این گونه می‌توان همان جمله خبری- تحلیلی علی لاریجانی را تکرار کرد: «حسن روحانی رای می‌آورد.»
دیدگاه تان را بنویسید