قدرت مانور کابینه روحانی

اعتمادآنلاین- آقای ظریف به عنوان نماد سیاست خارجی، آقای رحمانی فضلی به عنوان نماد سیاست داخلی و آقایان زنگنه و شریعتمداری به عنوان نماد سیاست‌های اقتصادی دولت از مجلس شورای اسلامی مجوز گرفتند تا در کنار آقای روحانی در دولت آینده ایفای نقش کنند. اینها بیانگر این واقعیت است که مجلس علاقه‌مند است تا کابینه فارغ از حاشیه‌ها و توان تخصصی و حرفه‌ای خود بتواند در جهت دستیابی به اهداف دولت گام بردارد. رای نیاوردن آقای بیطرف عجیب بود. در حالی که تصور می‌شد وزرایی مثل آقایان بطحایی و جهرمی شانس کمتری برای کسب رای اعتماد داشته باشند، رای نیاوردن آقای حبیب‌الله بیطرف جای تعجب داشت. اگر این نمایندگان تصمیم جدی برای حمایت از وزرایی نزدیک به جریان اصلاحات داشتند باید کنش بیشتری نشان می‌دادند.

خیلی عجیب است که آقای حجتی در مجلس محافظه‌کار رای اعتماد بالاتری از مجلس فعلی کسب کرد. البته آقای جهرمی رای شکننده‌ای آورده است. در یک جمع‌بندی می‌توان گفت که پیش‌بینی می‌شد که با توجه به فضای مجلس و سخنان آقای روحانی چنین رای اعتمادی به وزرا را شاهد باشیم. اشکالات و ابهاماتی در مورد نحوه سخنرانی وزرای آقای روحانی وجود داشت که در نوع خود جالب بود. سخنانی که آقای روحانی در مورد وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی گفت، آقای ربیعی را تضعیف کرد. برنامه‌های استرات‍ژیک دولت و مجلس در قالب برنامه‌های پنج ساله تدوین شده و همینطور سند راهبردی توسعه ملی کشور که مجمع تشخیص مصلحت نظام و ارگان‌های مربوطه تعیین کرده‌اند. وزرا برنامه‌ها و روش‌های خود در جهت دسترسی به این اهداف را بیان می‌کنند چرا که نمی‌توانند فراتر از قوانین مصوب و برنامه‌های سند توسعه کشور حرف جدیدی بزنند. برای تهیه این برنامه‌ها تیم‌های مشاور و گروه‌های همکار به وزرا کمک می‌کنند و تلاش می‌شود که رضایت عمومی مجلس را کسب کند. آنچه موجب رای اعتماد وزیر می‌شود، قدرت لابی و تعامل وزیر با نمایندگان است.

ما هنوز فاصله زیادی داریم با انتخاب‌هایی که دقیقا بر مبنای برنامه‌های مشخص وزرا در مجلس شورای اسلامی باشد. وزیر اگر بتواند به درستی خود را به نمایندگان معرفی کند، رای می‌آورد. این کابینه می‌تواند نمره قبولی بگیرد.

وجود چهره‌های برجسته‌ای چون آقایان ظریف، زنگنه، شریعتمداری و کرباسیان می‌تواند امید بخش باشد. در مورد آقای رحمانی فضلی مجلس و دولت باور دارند که قدرت تعاملش بین خواسته‌های رییس‌جمهور و مطالبات مردم از یک سو و دغدغه‌های نظام حاکمیتی از سوی دیگر زیاد است. به نظر می‌رسد این ترکیب می‌تواند قدرت مانور و عملکرد مطلوبی داشته باشد.