سرنوشت ونزوئلا؛ جامعه بین‌الملل باید آماده بدتر شدن شرایط اجتماعی و اقتصادی و تحکیم بیشتر قدرت مادورو باشد

به گزارش گروه بین‌الملل اعتمادآنلاین ، مؤسسه امریکایی مطالعات استراتژیک و روابط بین الملل در تحلیلی راجع به آینده ونزوئلا نوشت، علیرغم بحران انسانی عمیق منطقه، و نرخ بالای عدم مشارکت تاریخی مردم در انتخابات، حزب حاکم ادعا می‌کند که از میان 335 شهرداری توانسته در 308 شعبه پیروز شد. این گزارش مدعی شد که پیروزی انتخابات اخیر با تقلب گسترده انتخاباتی و با آگاهی مقامات حاکم انجام شده است. ونزوئلا که پیش‌تر کشور دموکراتیکی بود، عملاً به دست نظامیانی افتاد که با باندهای قاچاق مواد مخدر و نقض گسترده حقوق بشر در ارتباط بودند.

مویسس رندون، نویسنده این مقاله در ادامه افزود، پس از به قدرت رسیدن هوگو چاوز در 1999، تجربه سوسیالیسم بولیواری به مدت دو دهه وضعیت اقتصادی، انسانی و سیاسی این کشور از هم پاشیده است. رژیم ونزوئلا، پس از چاوز به دست نیکولا مادورو افتاد که تمام نهادها، رهبران سیاسی، و اخیراً بخش غالب فرماندارها و شهردارها را تحت فشار و کنترل گرفته است. مادورو بارها از قانون اساسی کشور خودش تخطی کرده است که از جمله آن‌ها می‌توان به نابودی تفکیک قوا، پس از پیروزی اپوزیسیون در انتخابات دسامبر 2015 و تصاحب اکثریت دو سومی مجمع ملی و گنجاندن طرفداران خودش در شورای انتخاباتی ملی و دادگاه عالی اشاره کرد.

ژوئیه گذشته، دولت توانست به صورت غیر قانونی و با زور، مجمع ملی مؤسسان (ANC) را تأسیس کند. مقامات ونزوئلا سپس اعلام کردند که این مجمع اختیارات تام خواهد داشت و جایگزین مجمع ملی خواهد شد.

رندون در ادامه نوشت، نتایج انتخابات یکشنبه نشان داد که بحران ملی ونزوئلا همچنان ادامه خواهد داشت. دولت ونزوئلا با حذف محدودیت‌ها در انتخابات‌های مجدد و زندانی کردن رهبران مخالف و در برخی مواقع حذف تمام حقوق سیاسی، کشته و زخمی کردن صدها معترض، منکوب کردن بخش خصوصی، و حذف مقامات سیاسی در صورت اعتراض به حزب حاکم آشکارا از هنجارهای دموکراتیک تخطی کرده است.

جامعه بین‌الملل باید آماده بدتر شدن شرایط اجتماعی و اقتصادی و تحکیم بیشتر قدرت مادورو باشد. رژیم اقتدارگرای ونزوئلا اکنون پس از تصرف نهادها و سخت‌تر کردن کنترل اجتماعی وارد دوره جدیدی شده است. بهترین نمونه افزایش تلاش دولت برای تحکیم قدرت را می‌توان در کمیته‌های تأمین و تولید محلی (CLAP) و یارانه‌ای کردن سیستم توزیع غذا به دست دولت مشاهده کرد. شهروندان گرسنه ونزوئلایی ساعت‌ها برای دریافت بسته‌های CLAP در صف می‌ایستند. این بسته‌ها شامل غذاهای اولیه‌ای نظیر برنج، پاستا، عدس، آرد ذرت، و روغن هستند.

اگرچه تولید ناخالص ملی این کشور از 2013 با افت شدید 40 درصدی مواجه شده، و صندوق بین‌المللی پول برای سال 2018 نرخ تورم 2300 درصدی را برای ونزوئلا پیش‌بینی می‌کند، حاکمان این کشور با صدور کارت هویت ملی «Carnet de la Patria» در مقابل از شهروندان گرسنه این کشور اخاذی می‌کنند. مردم ونزوئلا برای دسترسی به غذاهای اساسی، خدمات درمانی عمومی، دانشگاه، مشاغل دولتی، و اخیراً کارت‌های هدیه دولتی کریسمس به این کارت‌ها وابسته شده‌اند. مادورو به تازگی گفته است که حدود 16 میلیون نفر از مردم کشور (نیمی از جمعیت ونزوئلا) این کارت را دریافت کرده‌اند که برای شرکت در انتخابات آینده نیز لازم است. گزارش شده است که 2.6 میلیون نفر از دارندگان کارت در انتخابات یکشنبه گذشته به طرفدارای از دولت رای دادند زیرا نگران بودند که از مزایای کارت‌های CLAP محروم شوند. نویسنده گزارش معتقد است که جامعه بین‌الملل، از جمله گروه لیما، لوییس آلماگرو، دبیر کل سازمان کشورهای امریکایی، اتحادیه اروپا و امریکای شمالی باید سیستم CLAP را محکوم و مسئولان اجرایی این سیستم را تحریم کند.

از طرفی دیگر نیز اپوزیسیون و رهبری آن بیش از گذشته سست شده و مردم با احساس خیانت و سرخوردگی انگیزه لازم را برای اعتراض از دست داده‌اند. ائتلاف احزاب اپوزیسیون (Mesa de La Unidad) مصمم است تا گفت‌وگوهای جدیدی را با مقامات حاکم آغاز کند. اما اگر برچیده شدن مجمع ملی مؤسسان بخشی از محورهای گفت‌وگو نباشد، نمی‌توان به آینده این مذاکرات خوش‌بین بود. ANC صاحب قدرتی مطلق است و می‌تواند حتی رئیس‌جمهور منتخب را برکنار کند.

نویسنده این اندیشکده امریکایی در پایان، بی‌توجه به پیامدهای تحریم‌های امریکا، از جامعه بین‌الملل درخواست دارد تا برای تضعیف دولت ونزوئلا تحریم‌های بیشتری را وضع کند. این مسئله در حالی رخ می‌دهد که پس از مرگ چاوز و به قدرت رسیدن مادورو درگیری میان اعضای حزب سوسیالیست متحد ونزوئلا (PSUV)، یا حزب حاکم، فزونی گرفته است. درگیری‌های درون حزبی زمانی آشکارتر شد که دولت، اولوخیو دل پینو، وزیر نفت سابق ونزوئلا را همراه با همکارانش بازداشت و زندانی کرد. این مسئله باعث فرار رافائل رامیرز، سفیر ونزوئلا در سازمان ملل و از وزرای سابق نفت این کشور، به اکوادور شد. متعاقب این امر، ارتش ونزوئلا، با رهبری دیوسدادو کابللو، و از عوامل قاچاق مواد مخدر، کنترل بزرگترین ذخایر نفتی جهان را با ریاست ژنرال مانوئل کوئودو در اختیار بگیرد.

مدت زیادی تا انتخابات ریاست جمهوری بعدی ونزوئلا باقی نمانده است. انتخاباتی که انتظار می‌رود مادورو به رغم محبوبیت بسیار اندک مجدداً کاندیدای آن شود. در این شرایط مذاکره روی موضوعاتی چون سیستم CLAP، افزایش محدودیت‌های فردی و مالی و خواستار برای لغو ANC را می‌توان ضروری‌ترین خواسته‌های مخالفان قلمداد کرد.