100 سال مبارزه مدنی زنان بریتانیا برای کسب حق رأی

به گزارش گروه بین‌الملل اعتمادآنلاین ، صد سال پیش در چنین روزهایی تعدادی از زنان بریتانیایی برای نخستین بار حق رأی به دست آوردند. این یک پیروزی تاریخی برای زنان و جنبش اجتماعی-سیاسی ایشان بود، با این حال مبارزه فعلی طرفداران حقوق زن برای رسیدن به برابری جنسیتی همچنان مسیر بلندی برای پیمودن دارد.

از کجا آغاز شد؟

مدت مدیدی بود که زنان حقوق کمتری از مردان داشتند. آن‌ها حق مالکیت نداشتند و نمی‌توانستند به نامزدهای شوراهای محلی یا پارلمانی رأی بدهند. آن‌ها هیچ صدایی نداشتند. زنان از اواسط سده نوزدهم نسبت به این موازنه ناعادلانه واکنش نشان دادند. در سال 1897، میلیسنت فاوسِت تصمیم گرفت که کاری انجام دهد.

سافرجیست یا سافرجت؟

در اوایل دهه 1900، دو گروه عمده برای کسب حق رأی زنان (سافرج؛ suffrage) مبارزه می‌کردند. این اصطلاح برای توصیف حق رأی زنان وضع شد. گروه نخست «سافرجیست‌ها» (suffragists) بودند که از روش‌های مسالمت‌ آمیز نظیر نوشتن نامه و جمع کردن امضا برای اهداف خویش بهره می‌بردند. اتحادیه ملی انجمن‌های حق رأی زنان(NUWSS) سافرجیست‌هایی تحت رهبری میلیسنت فاوست بودند. گروه اصلی دوم «سافرجت‌ها»(suffragettes) بودند که برای کسب حق رأی از هر ابزاری استفاده می‌کردند. مبارزان این گروه بعضاً شامل فعالیت‌های غیر قانونی و خشونت آمیز بود که توجهات بسیاری را به خود جلب کرد. این گروه به نام اتحادیه اجتماعی و سیاسی زنان (WSPU) نام داشت و به دست امیلین پنکورست در سال 1903 تأسیس شد.

لوایح پارلمان

جنگ جهانی اول در سال 1914 آغاز شد. با راهی شدن مردان به جبهه‌ها، زنان وارد بازار کار و کارخانه‌ها شدند. در نتیجه کمک و همکاری زنان و فعالان اجتماعی، اعطای حق رأی به زنان بدل به یک ضرورت شد. روز 6 فوریه 1918 لایحه مردم برای نخستین بار در پارلمان تصویب شد. بر اساس این لایحه تقریباً تمام مردان (که 40% ایشان پیش از جنگ می‌توانستند رأی بدهند) و زنان بالای 30 سال صاحب دارایی یا تحصیلات دانشگاهی حق رأی کسب کردند. همان سال در لایحه‌ای جداگانه -لایحه (تأیید صلاحیت) پارلمان - برای نخستین بار به زنان اجازه داد که نماینده مجلس شوند. در سال 1928، لایحه حق رأی برابر به تمام زنان و مردان 21 ساله حق رأی برابر داد. در سال 1969 سن رأی دادن به 18 کاسته شد که تاکنون نیز برجای مانده است.

نخستین نماینده زن

در سال 1919، اولین زنی که به عنوان نماینده، منتخب مجلس عوام شد، کانستنس مارکیویکس نام داشت. البته او به دلایل سیاسی از حضور در مجلس منصرف شد. اما سال بعد، نخستین زنی که وارد مجلس عوام شد نانسی استور نام داشت.

اولین نخست وزیر زن

اولین نخست وزیر زن انگلیس مارگارت تاچر بود. او ابتدا در سال 1959 نماینده مجلس عوام شد، سپس در 1975 رهبر حزب محافظه‌کار و سرانجام در 1979 نخست‌وزیر کشور انگلستان شد.

اولین نماینده مجلس سیاه‌پوست زن

دیانا آبوت در سال 1987 به عنوان نخستین نماینده زن سیاه‌پوست وارد مجلس عوام شد. او اکنون 31 سال است که نماینده مجلس است و به عنوان وزیر کشور کابینه در «سایه» حزب کارگر فعالیت می‌کند.

نخستین سخنگوی مجلس

در سال 1992، بتی بوثروید نخستین سخنران مجلس عوام شد، جایگاهی با قدمت بیش از 750 سال. سخنران مجلس تضمین می‌کند که مناظره‌های مجلس منصفانه برگزار شوند.

زنان امروز: بزرگترین مبارزه‌های برای برابری جنسیتی

پس از انتخابات عمومی 2017 انگلستان، 208 نماینده زن و 442 نماینده مرد وارد مجلس شدند. تعداد زنان منتخب مجلس عوام در این انتخابات بیش از هر زمان دیگری در تاریخ جنبش زنان بود. با این حال، بیشتر مردم گمان می‌کنند که اگر ما واقعاً برابری جنسیتی داشتیم، مجلس عوام - جایی که محل مناظره روی مسائل سیاسی و پیشنهاد قوانین جدید است - باید جایی بود که میان مردان و زنان به طور مساوی موازنه بر قرار می‌شد.