بیمه کولبران، پروپاگاندایی که تبدیل به امید هزاران نفر شد

اعتمادآنلاین| مدت‌ها از زمانی که دولت وعده بیمه کردن کولبران را داد می‌گذرد. وعده‌ای که هرگز رنگ عمل به خود ندید. روز گذشته هم رئیس سازمان تأمین اجتماعی آب پاکی را روی دست کولبران ریخت و اعلام کرد که چون آنها صنف مشخصی ندارند، نمی‌توانند بیمه شوند. حسین احمدی نیاز، وکیل پایه یک دادگستری در مورد فراز و نشیب‌های حقوقی بیمه کولبران برای اعتمادآنلاین نوشته است:

«کولبران را می‌توان مغضوبان روی زمین نامید، ستمدیدگانی که برای به دست آوردن تکه نانی حلال مجبورند صد کیلو بار را به مدت هشت ساعت از کوهستان‌های صعب‌العبور با تحمل مشقت و سختی فراوان و کشیدن درد و رنج زیاد حمل کنند،.مسیر کولبری مملو از مخاطرات فراوان از جمله رفتن روی مین‌های زمینی، سقوط به ته دره، کشته شدن بر اثر تیر اندازی، مدفون شدن زیر بهمن و... است.

دردناکی کار کولبران قابل‌اندازه‌گیری نیست. به همین دلیل هم دو سال پیش که کشته شدن چند نفر از کولبران بر اثر سقوط بهمن و بازتاب وسیع آن در شبکه‌های اجتماعی، مجلسیان طرح بیمه کولبران را مطرح کردند و مانور تبلیغاتی زیادی روی آن دادند. نماینده‌هایی که وعده‌های واهی می‌دادند عکس‌های یادگاری زیادی با کولبران گرفتند و بر وعده خودشان پافشاری کردند اما از روز اول هویدا بود که طرح بیمه کولبران فاقد مبنای معین مالی و قانونی است.

این طرح که بیشتر یک پروپاگاندا بود و به امید هزاران کولبر تبدیل شده بود، می‌توانست مرهمی بر درد کولبران باشد. کولبران قربانی بیکاری و تبعیضات اقتصادی و اجتماعی هستند و بیمه کردن آنان می‌توانست گام مؤثری برای برون رفت از تبعیض و بی‌عدالتی باشد.

حالا که به نظر می‌رسد باید قید این طرح را زد و از آن دست شست، این پرسش مطرح می‌شود که چرا طرح بیمه کولبران با این همه تبلیغات به یک‌باره حذف شد؟ چرا این طرح که می‌توانست برای کولبران حق مکتسب ایجاد کند این چنین دچار سکته شده؟

دولت که وفق قانون اساسی ملزم و متعهد به رفع تبعیض و نابرابری است، چرا این طرح را وتو کرد؟

مگر نه اینکه وقتی وعده‌ای داده می‌شود باید منابع مالی و زیرساختی آن در نظر گرفته شود؟ باید مشخص و معین شود که چه کسانی از نمایندگان یا دولتیان موجبات عدم اجرایی شدن این طرح را فراهم کردند ؟

آیا مسائل مالی باعث وتوی این طرح شد یا امور دیگر؟ پرسش‌های زیاد دیگری هم مطرح است اما آنچه مهم است این که کولبران، شهروندان این جامعه هستند که تحت ستم و ظلم قرار گرفته‌اند و دولت ملزم به رفع این ظلم و ستم است و باید موجبات دفع نابرابری را فراهم کند.

دولت باید در وهله اول برای آنان ایجاد اشتغال کند اما قبل از این مهم که نیازمند زمان و برنامه‌ی طولانی است، بیمه کولبران ابتدایی‌ترین کاری بود که دولت می‌توانست و وظیفه داشت برای کولبران انجام دهد.

این طرح می‌توانست گام مهمی برای ارتقای سلامت و حق بر زیستن کولبران باشد اما شوربختانه تحمل دولت و مجلس در اجرایی شدن این طرح بسیار پایین بود و همین امر نیز نمایش دهنده ستمی است که بر کولبران می‌رود و مغضوب بودن آنها را نشان می‌دهد.