ضعف جمنا در گفتمان‌سازی

اعتمادآنلاین| هر تشکل، فرد یا گروهی در خانواده اصولگرایی که این توانایی را داشته باشد، وحدت و انسجام را در مجموعه اصولگرایی حتی به طور نسبی فراهم کند، می‌تواند زمینه‌ساز یک موفقیت برای اصولگرایان باشد. مهم این است که به یک انسجام نسبی برای یک رقابت تشکیلاتی و انتخاباتی برسیم. هرچند که آنچه مردم مطالبه کردند، نه از اصولگرایان و نه از اصلاح‌طلبان دریافت نکردند. امروز نیازمند این هستیم که گفتمان مردم را داشته باشیم. گفتمان مردم نه یک اقلیت است و نه اینگونه است که فکر کنیم یک اقلیت می‌تواند برای اکثریت تعیین تکلیف کند. گفتمان مردم گفتمانی است که مطالبه‌گری در عرصه‌های مختلف دارد. از این رو اگر جمنا این قابلیت را در خود می‌بیند که می‌تواند یک انسجام و وحدت تشکیلاتی نسبی را فراهم کند، باید اصلاحات درونی جمنا انجام دهد.

افرادی که در جمنا هستند، قابلیت گفتمان سیاسی ندارند و در قد و قواره تولید فکر نیستند. این موضوعی است که باید جمنایی‌ها بپذیرند. جمنا موتور محرک قوی ندارد. اگر جمنا محرکی قوی بود، می‌توانست کارهای بزرگی انجام دهد. برای همین است که جمنا باید موتور محرک خود را تقویت کند تا بتواند به عنوان یک لوکوموتیو کارآمد سرعت گیرد و به اهدافش دست یابد. این است که جمنا نیازمند اصلاحاتی جدی است. حالا می‌توان تصمیم گرفت که تحت نام جمنا این اصلاحات صورت بگیرد یا تحت نام دیگری کار را آغاز کنیم. مهم این است که بتوانیم قوای محرکه خود را به کار اندازیم و در عین حال از نیروهایی استفاده کنیم که یار و یاور اصولگرایی باشند، نه اینکه باری بر دوش مجموعه باشند. اگر قرار بر این باشد که عده‌ای تلاش مضاعف کنند و عده‌ای دیگر سر سفره بنشینند و تحت هر شرایطی فقط ارتزاق کنند، جوابگو نیست. جمنا یا هر تشکلی که تحت عنوان تشکل اصولگرایان می‌خواهد وارد میدان شود، باید قدرت گفتمانی‌اش با مردم و قدرت گفتمانی درون سازمانی و تولید فکرش به روز شود.

جمنا تجربه تشکیلاتی بود که می‌تواند بهتر و کارآمد شود؛ مشروط بر اینکه بازسازی‌ای در نیروهایش داشته باشد. این نکته بسیار حایز اهمیت است. اگر بنا باشد که جمنا یا هر گروه دیگری تحت عنوان جریان اصولگرا مدام بخواهد حرف‌های تکراری و نخ نما شده بزند، بی‌فایده است. وقتی می‌گوییم باید بازسازی شود، یعنی گفتمان جدید و تولید فکر و خوراک کارشناسی شده بدهند؛ نه اینکه مرتبا کلیشه‌ها را بیان کنند و نتوانند حرف جدید بزنند و صرفا تماشاچیانی باشند که منتظر هستند تا در واکنش به حرف گروه یا فردی، چیزی بگویند و پاسخ بدهند. اگر بنا است تشکیلاتی جدید در مجموعه اصولگرایی ایجاد شود، باید مبتنی بر واقعیات جامعه حرکت کرده و گفتمان‌سازی کند و برای مردم این گفتمان جدید باشد. البته همه‌چیز به گفتمان ساختن ختم نمی‌شود. باید زمانی که مسوولیت دارند، این گفتمان را به صورت عملی به مردم نشان دهند و مردم ببینند که این گفتمان مبتنی بر یک واقعیت است و فقط یک شعار نیست. این بحث تنها به اصولگرایان خلاصه نمی‌شود. اصلاح‌طلبان نیز باید به این موضوع توجه کنند. اینکه اخیرا گفته می‌شود که مردم به افراد معتدل بیشتر گرایش دارند، درست نیست. چرا که اصولا کسانی در کشور ما تحت عنوان معتدل معرفی می‌شوند که افرادی خنثی، بی‌خاصیت، تنبل و فرصت‌طلب هستند و در ادبیات سیاسی ما به اشتباه معتدل معرفی می‌شوند. این افراد سر هر سفره‌ای می‌نشینند. به این طریق ادبیات سیاسی کشور هم تخریب می‌شود.

عده‌ای که خود اینگونه هستند، این ادبیات را به صحنه سیاست و جامعه تزریق می‌کنند. باید مراقبت‌های لازم به لحاظ فرهنگی و سیاسی توسط سیاستمداران در ادبیات سیاسی به عمل بیاید. از این رو اگر ابتدای یادداشت اشاره شد که مردم از اصلاح‌طلبان و اصولگرایان رضایت کامل ندارند، به این معنا نیست که به طیف معتدل متمایل شده‌اند. مردم به هر گروه سیاسی که به واقعیت نظر دارد و گفتمانی مبتنی بر واقعیت و سازنده و اثرگذار دارد، علاقه‌مند هستند. اگر این گروه سیاسی در واقعیت خود را اثبات کند و این اجازه را بدهد که گفتمانش را نقد کنند تا باعث ارتقای گفتمان شود، نظر مردم را جلب خواهد کرد. نه اینکه گروه‌ها و احزاب دیکتاتوری راه بیندازند و یک گروه و افرادی خاص تصمیم‌گیرنده باشند و توجهی به نقد نشود. نقد درون سازمانی و برون‌سازمانی لازم است. کسانی که مدعی اعتدال و تدبیر هستند، حتی زمانی که به عملکردشان نقد سازنده شد، با الفاظ نامناسب در عرصه سیاست ناقدان را خطاب کردند. اصولگرایان و اصلاح‌طلبان نباید اجازه دهند که چنین نگاهی در تشکل‌های‌شان راه یابد. در این صورت است که می‌توان اعتماد عمومی مردم را جلب کرد.

منبع: روزنامه اعتماد