محمدعلی ابطحی، عضو مجمع روحانیون مبارز:
حکومت باید صدای اعتراض را بشنود، فقط مکان برای تجمع مهم نیست
عضو مجمع روحانیون مبارز گفت: میخواهم بگویم یک حکومت باید اعتراضات را بشنود و مسائل را حل و فصل کند. دورانی بود که امکان این بود که تمام مجاری اطلاعی و ارتباطی بسته شود مثل 20 سال پیش به قبل تنها راه رساندن اعتراض تجمع مسالمتآمیز یا غیرمسالمتآمیز بود.
اعتمادآنلاین| عبدالرضا رحمانیفضلی، وزیر کشور دهم تیر در نشست خبری در مورد درخواست تجمعات اعتراضی اعلام کرد که «ماده 13 احزاب تاکید کرده که شرایط لازم را برای تجمعات فراهم کنیم. تجمعات باید با توجه به ویژگیهای قانونی که هر تجمعی مکان، مسوول و شعارهایش کاملا مشخص باشد برگزار شود؛ تاکنون ما درخواست مشخصی نداشتیم. اگر این درخواست بشود ما بررسی میکنیم. » اشاره رحمانیفضلی به مصوبه اخیر دولت در مورد تعیین مکانهای دوازدهگانهای بود که بر اساس آن احزاب و تشکلها میتوانند در مکانهایی مشخص تجمع قانونی برگزار کنند اما آنطور که وزیر خبر داده هیچ حزبی برای اخذ مجوز اقدام نکرده است. در زمان تصویب این لایحه نقدهای بسیاری به آن مطرح شد؛ از جمله اینکه مشخص نیست آیا امنیت شرکتکنندگان در حین برگزاری و پس از اتمام تجمعات تامین خواهد شد یا نه؟ در ادامه گفت و گو با محمدعلی ابطحی، عضو مجمع روحانیون مبارز را در این خصوص می خوانید:
وزیر کشور در آخرین نشست خبری مطرح کرد که بعد از تعیین مکانهای دوازدهگانه هیچ تشکیلات و حزبی درخواست مجوز نداشته است. مجمع روحانیون ممکن است در آیندهای نزدیک درخواست مجوز داشتهباشد؟
در مجمع روحانیون در این باره تصمیمی صورت نگرفته است.
دلیل عدم استقبال احزاب از این مصوبه را چه میدانید؟
علت عدم استقبال از این مصوبه دولت عمدتا به زیرساخت آن باز میگردد. این مصوبه به مقدماتی احتیاج دارد. وقتی اعلام میکنند تجمع برای بیان خواست مشخصی باشد کار سخت میشود. از سویی به نظر من به همان دلیلی که احزاب در ایران پا نمیگیرند مراکز مشخص برای تجمع هم پا نخواهد گرفت چون اساسا زیرساختهای مشخص و لازمی برای این نوع اعتراضات در نظر گرفته نشده است. ضمن اینکه سوابق امر هم نشان داده اعتراضات حتی اگر اعتراضات غیرسیاسی هم باشد مورد قبول جریانات امنیتی کشور نیست. بنابراین یک حزب باید ریسک بالایی بکند تا برای تجمع در این مکانهای مشخص درخواست مجوز کند.
صرفا نگرانی احزاب از دخالت نیروهای امنیتی است؟
بله. در واقع نگرانیهایی هم در زمان برگزاری تجمع و هم در بعد از پایان آن وجود دارد که باعث عدم استقبال میشود.
نقد دیگری که در مورد این مصوبه دولت وجود داشت این بود که برخی معتقد بودند تعیین این مکانها به نوعی محدود کردن محسوب میشود. شما با این انتقاد موافق هستید؟
به صورت کلی اتفاق مثبتی است که تجمعات در محلهای مشخص صورت گیرد اما بیشتر باید یک باوری در جامعه ایجاد کرد که این تجمعات تاثیرگذار است. شاید اگر برخی وزارتخانهها پیشقدم شوند تا نشان دهند صدای مردم را شنیدهاند و این باور را ایجاد کنند که اعتراض آنها موثر بوده یا جلساتی با تشکلها و اصناف مختلف مثل تشکلهای کارگری را در این مکانها برگزار کنند شاید حس امیدی ایجاد کند که صدای اعتراض شنیده میشود.
از سویی یکی از دلایل دیگر هم رفتار بد اپوزیسیون ایرانی است که همیشه به اصلاح کردن امور قانع نبوده و همیشه به فکر براندازی بوده است و اصلاحطلبان را سوپاپ اطمینان معرفی میکرده است. طبیعی است این برخورد با اعتراضات اجتماعی مفید نیست.
من اشکال اصلی را این میدانم که تحزب در کشور شکل نگرفته است. ما احزابی داریم که 5 تا 10 نفر تمام اعضا و هوادارانش هستند و از یک سو احزاب بزرگی داریم که یا فعالیتشان محدود شده یا لغو پروانه شدهاند؛ طبیعی است که این مصوبات حالت صوری بگیرد. تا احزاب پا نگیرد این مصوبه هم بلااستفاده میماند.
به نظر شما این پتانسیل در مجمع روحانیون وجود دارد که درخواست مجوز برای اعتراض داشتهباشد؟ ممکن است یک روز با فراخوانی از هوادارانش بخواهد تجمع کنند؟
در مورد این موضوع در مجمع صحبتی نشده است و نمیتوان پیشبینی کرد اما بیان یک نکته ضروری است. امروز وجود مراکز اطلاعرسانی سادهای چون فضای مجازی کلا شیوه اعتراض را هم تغییر داده است. قدیمترها تجمعات تنها راه رساندن اعتراضات بود مثل خیلی موارد دیگر که با گسترش فضای ارتباطات تغییر کرده، بیان اعتراض هم دستخوش تغییراتی شده است.
تجمعات تنها راه رساندن پیام نیست بنابراین شاید یکی از دلایل عدم استقبال هم میتواند همین باشد. در واقع اگر اعتراض هیجانی باشد که مثل دی ماه و اعتراضاتی از این دست باشد که معمولا احزاب قانونی به آن ورود نمیکنند در غیر این صورت هم اعتراضات از طرق دیگر رسانده میشود. میخواهم بگویم یک حکومت باید اعتراضات را بشنود و مسائل را حل و فصل کند. دورانی بود که امکان این بود که تمام مجاری اطلاعی و ارتباطی بسته شود مثل 20 سال پیش به قبل تنها راه رساندن اعتراض تجمع مسالمتآمیز یا غیرمسالمتآمیز بود. فکر میکنم که الان مرتب صدای اعتراض شنیده میشود و مهم این است که خواست مردم از سوی مدیران کشور محقق شود. در واقع اگر اعتراضات را گوش کنند اما وقتی گوش نمیکنند فضا برای هیجانی شدن فضای حقیقی و مجازی فراهم میشود.
منبع: روزنامه اعتماد
دیدگاه تان را بنویسید