فاطمه ذوالقدر، نماینده تهران در یادداشتی نوشت
در اهمیت حضور جهانی «زنان پارالمپیکی»
فاطمه ذوالقدر، نماینده تهران نوشت: ورزش زنان که ورزش زنان کمتوان را نیز دربرمیگیرد در تمام ابعاد آن، مهیای توسعه و خواست بخش بزرگی از جامعه است؛ بنابراین مسوولان امر باید بر تحقق بودجه این بخش، جامه عمل بپوشانند. نباید فراموش شود که زنان دچار معلولیت در تار و پود اجتماعی و فرهنگی هر جامعه نقشی حیاتی دارند.
اعتمادآنلاین| فاطمه ذوالقدر، نماینده تهران نوشت: امروزه بازیهای پارالمپیک مهمترین رویداد ورزشی معلولان و اخبار آن مورد پیگیری همه افراد جامعه است. در این بازیها عملکرد موفقیتآمیز معلولان مورد تاکید قرار میگیرد، نه معلولیت آنها. در سال 1988 کاروان ورزشی کشورمان برای نخستینبار در رقابتهای پارالمپیک سئول حضور پیدا کرد و از آن پس تاکنون این حضور همواره به صورت چشمگیر وجود داشته و در دورههای اخیر نیز با حضور زنان ورزشکار، حضور و اثر کاروان ورزشی پارالمپیک، درخشانتر و با مدالآوری بیشتر همراه شده است.
حضور زنان در ورزشهای پارالمپیک، حضور موثر و معناداری است؛ بعضی از فعالیتهای زنان در اجتماع با موانع و مشکلاتی همراه است که بعضا ممکن است موجب دلسردی و ناامیدی شود. حال این مشکل برای زنان کمتوان، مضاعف است. لذا این زنان، همین که جسارت ورزش کردن و شایستگی حضور در عرصههای ملی و بینالمللی را دارند بدون هیچ مدالی قهرمانند. این زنان توانستهاند در روابط اجتماعیشان به درک واقعبینانهای از خود برسند. حال، نحوه تعامل جامعه با این بانوان میتواند نتایج متفاوتی در بینش همه زنان کمتوان نسبت به خود و جامعه ایجاد کند. زنان کمتوان در راه تعیین سرنوشت خود هستند. این زنان مانند دیگر کمتوانانی که در زندگی عملکرد موفقی داشتهاند، وضعیت جسمانی خود را به خوبی درک کرده و با تعریف هویت خود تلاش میکنند، پیوندی دوباره میان خود و جامعه ایجاد کنند و این مهم را با حضور در جامعه میسر کردهاند. بعضا این حضور تا آنجا فعال بوده که صبغه پیشتازی و قهرمانی گرفته است. زنان پارالمپیکی با حضورشان، توانمندی خود و داشتن حق حضور در همه عرصهها را فریاد میزنند و اینچنین موجب تقویت اعتماد به نفس نهتنها در زنان کمتوان که همه زنان و همه کمتوانان و شوق و انگیزه در کل جامعه میشوند. آنان توهم ناتوانی را درهم کوبیدهاند و توانستهاند در رشتههای گوناگون: دومیدانی، تیر و کمان، تیراندازی، شطرنج، قایقرانی، اسکی و والیبال نشسته و... بدرخشند و انگیزهای برای دیگران شوند تا آنها نیز خود را باور کنند و بدون نگرانی به عرصههای مختلف اجتماعی و از جمله ورزش حرفهای قدم بگذارند. چنانچه در مسابقات پاراآسیایی جاکارتا نیز شاهد حضور قدرتمند و مدالآوری بانوان ایرانی و سهم بسزای ایشان در کسب جایگاه سوم آسیا بودیم. انتظار آن است که مسوولان امر در وزارت ورزش و جوانان، تاثیر و شوق عمیق این قشر از ورزشکاران را دریابند و در گسترش آن و ترغیب دختران کمتوان به حضور فعال در عرصه ورزش، نقش گستردهتر و پررنگتری ایفا کنند. امروزه گسترش انواع رشتههای ورزشی و نیاز حیاتی کمتوانان به تحرک و نشاط و فعالیت بیشتر جسمانی، بیش از پیش احساس میشود. برابر اهمیت به ورزش بانوان در سطح گسترده، جایگاه مدیریت زنان در ورزش نیز نیازمند ارتقا و توسعه است. ممکن است که ورزش زنان به دلیل اینکه سالها بعد از ورزش مردان، وارد میدان شد، جایگاه ورزش مردان را نداشته باشد اما این مساله نباید بیاهمیتی برخی مسوولان را در صرف بودجه ورزش زنان توجیه کند. ورزش زنان که ورزش زنان کمتوان را نیز دربرمیگیرد در تمام ابعاد آن، مهیای توسعه و خواست بخش بزرگی از جامعه است؛ بنابراین مسوولان امر باید بر این خواسته، جامه عمل بپوشانند. نباید فراموش شود که زنان دچار معلولیت در تار و پود اجتماعی و فرهنگی هر جامعه نقشی حیاتی دارند و ...
برای مشارکت در جامعه و شکوفایی کامل استعدادهای اجتماعی و اقتصادی باید از حمایت لازم برخوردار شوند. از لوازم بقا و رشد ورزش این قشر از ورزشکاران، تخصیص اعتبار جهت توسعه ورزش زنان کمتوان و پارالمپیکی، تجهیز سالنها و امکانات ورزشی مناسب برای حضور زنان کمتوان ورزشکار و برنامهریزی جدی و دقیق در حوزه ورزش پارالمپیکی زنان است. نه اینکه گاهی حتی با مواردی چون عدم تحقق وعده اهدای پاداش مواجه شویم. در مجلس شورای اسلامی نیز همواره آماده همکاری هستیم و از هیچ تلاشی جهت حضور و فعالیت زنان در عرصههای مختلف داخلی و بینالمللی فروگذار نخواهیم بود.
منبع: روزنامه اعتماد
دیدگاه تان را بنویسید