با کودکم بازی کنم؟

اعتمادآنلاین| فهیمه صانعی: پسرم صبح تا شب از من می‌خواهد با او بازی کنم. من اصلا اهل بازی کردن نیستم. ترجیح می‌دهم تلویزیون نگاه کند تا اینکه دست و پای من را تنگ کند. مدام غر می‌زند که بیا بازی کنیم. این چند نمونه از صحبت‌های والدین است در مورد بازی با کودکانشان. سوال این است اصلا با کودکم بازی کنم یا او را برای بازی کردن تنها بگذارم؟

بچه‌ها برای رشد کردن به ما نیاز دارند. همانگونه که تهیه غذای مناسب برای رشد جسمانی و محبت کردن برای رشد عاطفی و روانی کودک اهمیت دارد، بازی هم نیاز اساسی کودکان ما است. کودکان با بازی کردن هم رشد می‌کنند. رشد عاطفی، خلاقیت، الگوسازی، آموزش‌های اجتماعی، تخلیه هیجانی و غیره از بازی به ظاهر ساده کودک به دست می‌آید. اما اینکه به تنهایی بازی کنند یا با همراهی ما، باید بگویم جواب هر دو است.

بچه‌ها برای همراه ما بودن دست دوستی دراز می‌کنند. همراه بودن فقط حضور فیزیکی نیست، به درخواست دوستی کودک پاسخ مثبت دهیم و فعالانه در بازی حضور داشته باشیم. حضور فعال، یعنی درگیر بازی شویم، دقیقا مانند یک همبازی. گویی به کودکی خودمان باز گشته‌ایم، اما این بار پخته‌تر و سنجیده‌تر بازی می‌کنیم. کودکان همانگونه که به بازی گروهی و دونفره نیاز دارند، با تنها بازی کردن کشف کرده و استقلال را تجربه می کنند.

چقدر بازی دونفره داشته باشیم؟

باید هر روز با کودک بازی کنیم. به زمان آزاد خودمان بستگی دارد، حداقل 15 دقیقه به بازی روزانه با کودک زمان اختصاص دهیم.

چطور بازی کنیم؟

• 1. با بی‌حوصلگی به سراغ فرزندمان نرویم. هیجان در بازی روح بازی است.
• 2. برای بازی‌هایی که قانون خاصی ندارند، ‌کودک را در کشف کردن آزاد بگذاریم.
• 3. در بازی‌هایی که مسابقه هستند، گاهی به کودکمان ببازیم، اما نه همیشه. حتی اگر باختیم هم خوشحال باشیم.
• 4. بازی‌های مناسب با سن کودکمان را بشناسیم. بعضی از بازی‌ها برای رشد در سنین مختلف مناسب‌ترند، آنها را یاد بگیریم و با کودکمان بازی کنیم.
• 5. صبور و خلاق بودن در کنار کودکان مساله بسیار بااهمیتی است. کودکی که تجربه کودکی مثبتی دارد می‌تواند آینده مثبت خود را رقم بزند. با بازی این تجربه مثبت را بسازیم.