ماجرای رسوایی پروژه Oregon کمپانی نایک چیست؟

اعتمادآنلاین| ‌ منیژه موذن - «زمانی رسید که به دلیل فشارها خودزنی می‌کردم. آنها می‌دانستند که خودزنی می‌کنم، اما اهمیتی نمی‌دادند.» این سخنان شوکه‌کننده بخشی از مصاحبه ماری کین دونده پروژه Oregon است.

پروژه Oregon در سال 2001 توسط توماس ای‌کلارک، نایب‌رئیس کمپانی نایک، آغاز به کار کرد. این پروژه روند تمرینی خاصی را برای دوندگان اعمال می‌کرد. آلبرتو سالازار دونده سابق کوبایی‌الاصل به عنوان مربی اصلی پروژه، دوندگان بااستعداد را برای تمرین دادن انتخاب می‌کرد. در نهایت او تصمیم گرفت در پروژه Oregon از دوندگان جوان‌تر استفاده کند. سالازار معتقد بود موفقیت دوندگانی همچون متیو سنترویتز، گلن راپ و کارا گوچر در دوی استقامت به دلیل ورود به این پروژه از سنین نوجوانی بود.

دوندگان در این پروژه در منطقه Oregon پورتلند تمرین می‌کردند. در کنار تمرینات خاص سالازار و تیمش برخی از این ورزشکاران در خانه‌هایی زندگی می‌کردند که در آن میزان اکسیژن موجود در هوا توسط فیلترهایی مخصوص کاهش پیدا می‌کرد. طبق تحقیقات، تنفس در هوایی با اکسیژن کمتر از حد معمول، موجب افزایش گلبول قرمز در خون می‌شود و به این ترتیب عملکرد ورزشکاران ارتقا می‌یابد.

پروژه ارگان در طول نزدیک به 2 دهه فعالیت دوندگان بسیاری را تمرین داد و به موفقیت رساند، اما عملکرد سالازار همواره هدف انتقاد بود.

ماری کین، یکی از دوندگانی که در نوجوانی به Oregon پیوست و در سال 2017 از این پروژه جدا شد، در مصاحبه‌ای جنجالی که اخیراً با نیویورک‌تایمز انجام داده رفتار سالازار را بی‌رحمانه خوانده و از نایک به دلیل حمایت از سالازار شدیداً انتقاد کرده است. ماری کین در این گفت‌وگو ابعاد تازه‌ای از فشار نایک بر ورزشکاران زن برای ایجاد تصویری بی‌نقص و مناسب برای فروش و برندینگ را فاش می‌کند.

او در این مصاحبه از تجربه تلخ خود برای رسیدن به استانداردهای نایک و سالازار می‌گوید. سیستمی که در آن همه مربیان مرد هستند و بی‌توجه به نیازها و تفاوت‌های بدن ورزشکاران زن می‌کوشند آنها را به تصویری غیرواقعی تبدیل کنند.

کین در بخشی از این گفت‌وگو می‌گوید: «من به نایک ملحق شدم چون می‌خواستم بهترین ورزشکار زن جهان باشم. اما در عوض توسط سیستمی که آلبرتو سالازار ساخته بود و نایک از آن حمایت می‌کرد، مورد آزار روحی و جسمی قرار گرفتم.»

ماری کین در بخش دیگری از مصاحبه به این موضوع اشاره می‌کند که آلبرتو سالازار او را به کم کردن وزن وا می‌داشته و بی‌توجه به آسیب جسمی و روحی ناشی از فشارها، در مقابل دیگران تحقیرش می‌کرده است.

اما این تنها اتهام نایک و سالازار نیست. عملکرد سالازار در کنار انتقاداتی که از او مطرح می‌شد، بارها مورد تحقیق سازمان مبارزه با دوپینگ قرار گرفت و در نهایت در اکتبر 2019 متهم به دست داشتن در دوپینگ شد.

پروژه Oregon نایک، گروه تمرینی که ورزشکارانی همچون «مو فرح» را برای درخشش در المپیک و مسابقات جهانی آماده کرده بود، حالا به دلیل رسوایی محرومیت آلبرتو سالازار مربی گروه در ارتباط با دوپینگ متوقف شده است.

مارک پارکر، رئیس اجرایی نایک، هنگام اعلام خبر توقف پروژه Oregon تاکید کرد این پروژه پس از اتفاقات اخیر به دلیل تاثیر بر کم کردن تمرکز ورزشکاران متوقف شده است. مو فرح یکی از دوندگان مطرحی بود که با این پروژه تمرین می‌کرد.

او گروه را در سال 2017 ترک کرد، اما سیفان حسن و داناوان بریزر قهرمانان دوی 1500 و 800 متر پس از برد در دوحه مورد پرسش قرار گرفتند.

پارکر در ادامه گفت: «در شرایط موجود و با اتهامات مطرح‌شده این پروژه باعث عدم تمرکز ورزشکاران بر تمرینات، مسابقات و استفاده از توانایی‌هایشان شده است. به همین دلیل تصمیم گرفته‌ام پروژه Oregon را متوقف کنم.»

پارکر همچنین گفت که در تحقیقات مدرکی دال بر دوپینگ برنامه‌ریزی‌شده ورزشکاران پروژه Oregon پیدا نشده است. این ادعایی است که سالازار هم مطرح کرده است. سالازار همچنین گفته تقاضای فرجام‌خواهی خواهد کرد.

پروژه Oregon، متعلق به یکی از بزرگ‌ترین کمپانی‌های لباس و کفش ورزشی جهان، پس از همه این حواشی متوقف شده و این پایانی شرم‌آور برای گروهی است که روزی بهترین گروه تمرین دوندگان در جهان لقب گرفته بود.