انتخابات آمریکا| ترامپ و متحدانش چگونه از نقاط ضعف دموکراسی آمریکا بهره‌برداری می‌کنند؟

اعتمادآنلاین| منیژه موذن - با احتمال معرفی نامزد جانشینی قاضی گینزبرگ- قاضی فقید دادگاه عالی- در روز یکشنبه و برگزاری اولین مناظره انتخاباتی در روز سه‌شنبه، به نظر می‌رسد فضای انتخاباتی آمریکا پرتنش‌تر و ملتهب‌تر از همیشه است. اما مرگ گینزبرگ نه تنها نگرانی بابت بر هم زدن موازنه قدرت به نفع جمهوری‌خواهان را افزایش داده بلکه نقاط ضعف نهادهای دموکراتیک آمریکا را بیش از پیش برجسته کرده است.

***

به گزارش اعتمادآنلاین ، به نقل از «نیویورکر»، اگر سنا به ایمی برت به عنوان قاضی دیوان عالی آمریکا رأی بدهد، پنج قاضی از دیوان عالی توسط رئیس‌جمهوری انتخاب شده‌اند که بدون رأی اکثریت به کاخ سفید راه یافته است.

ترامپ ایمی برت را به عنوان جانشین گینزبرگ معرفی خواهد کرد

عصر روز جمعه سی‌ان‌ان، نیویورک تایمز و رسانه‌های دیگر گزارش دادند که ترامپ اعلام کرده قاضی ایمی برت را به عنوان جانشین روث گینزبرگ معرفی خواهد کرد؛ یک محافظه‌کار برجسته و شناخته‌شده.

اگرچه انتخاب برت از سوی ترامپ دور از انتظار نبود، اما بی‌شک به اختلافات سیاسی بر سر تلاش جمهوری‌خواهان برای انتخاب سریع جانشینی برای گینزبرک تا قبل از انتخابات دامن خواهد زد.

در حال حاضر به نظر می‌رسد میچ مک‌کانل، رهبر اکثریت سنا، رأی کافی برای انجام این کار را دارد. و طبعاً انتخاب برت- کسی که در زمان خدمت به عنوان کارمند قانون در دادگستری آنتونین اسکالیا به نفع محدودیت در سقط جنین رأی داده است- به عنوان جانشین یک سمبول لیبرال حساسیت‌ها را بالا خواهد برد.

مناظره‌های انتخاباتی

پیش‌بینی می‌شود نامزد منتخب ترامپ عصر روز یکشنبه به همراه او در کاخ سفید حضور پیدا کند. برخی از سناتورهای دموکرات علناً اعلام کرده‌اند جلسات دادرسی را تحریم خواهند کرد. اتفاقی که دست‌کم در عصر مدرن بی‌سابقه است.

با برگزاری اولین مناظره انتخابات ریاست‌جمهوری در روز سه‌شنبه به نظر می‌رسد فضای سیاسی آمریکا در هفته‌های آینده پرتنش خواهد بود.

نهادهای سنتی دموکراسی آمریکا نیاز به اصلاح فوری دارند

اما ابتدا باید چند قدم عقب برویم و به آنچه در حال وقوع است از منظری وسیع‌تر بنگریم.

آنچه پیامدهای مرگ نابهنگام گینزبرگ می‌تواند به ما آموخته باشد این است که نهادهای سنتی دموکراسی آمریکا نیاز به اصلاح فوری دارند، البته اگر کشور بتواند با وجود این نهادها از حوادث 2 ماه آینده به سلامت عبور کند.

بر اساس نظرسنجی جدید ABC News که روز جمعه منتشر شد، 57 درصد آمریکایی‌ها معتقدند انتخاب جانشین گینزبرگ باید به رئیس‌جمهور بعدی سپرده شود و تنها 38 درصد عقیده دارند ترامپ باید در این مورد تصمیم‌گیرنده باشد.

بر اساس نظرسنجی سایت FiveThirtyEight، پنجاه و دو درصد از شرکت‌کنندگان موافق انتخاب جانشین گینزبرگ بعد از انتخابات هستند در حالی که 39 درصد معتقدند ترامپ باید به سرعت جانشینی برای او انتخاب کند.

تاثیر رأی کالج الکترال

وقتی تاثیر رأی کالج الکترال و سنا را در کنار هم قرار دهیم- که هر 2 بر قدرت رأی‌دهندگان جمهوری‌خواهی که در مناطق کم‌جمعیت‌تر زندگی می‌کنند می‌افزاید- متوجه میزان قدرت گرفتن اقلیت سفیدپوست و محافظه‌کار می‌شویم.

جرج دبلیو بوش جان رابرتز، رئیس دادگستری و ساموئل آلیتو را نامزد کرد. ترامپ نیل گورسوچ و برت کاوانا را انتخاب کرد و به زودی برت را هم به عنوان نامزد دیوان عالی معرفی خواهد کرد.

البته 2 انتخاب بوش در دوره دوم ریاست‌جمهوری او انجام شد، وقتی که موفق به پیروزی بر جان کری با رأی مردمی در سال 2004 شده بود. اما اگر پیروز انتخابات سال 2000 بر اساس حمایت اکثریت تعیین می‌شد، بدون شک ال گور رقیب انتخاباتی بوش با بیش از نیم میلیون رأی او را شکست می‌داد و بوش به دور دوم نمی‌رسید.

اما چرا راجع به رویدادی صحبت می‌کنیم که از نظر خوانندگان جوان، ممکن است قدیمی به نظر برسد؟ چون در آمریکا تاریخ چیزی نیست که فقط در گذشته باقی بماند.

با آنچه ملت در سال‌های اولیه تشکیل این کشور برای آیندگان به ارث گذاشته‌اند- کالج الکترالی که نماینده اکثریت نیست و سنایی که نماینده اکثریت نیست- این تاریخ همیشه زنده است و به برخی نتایج، رد برخی نتایج و اعمال نفوذ سیاستمدارانی همچون میچ مک‌کانل و دونالد ترامپ شکل می دهد.

موقعیت میچ مک‌کانل به عنوان ارباب تاریکی سنا به سیستم سیاسی وابسته است که در آن تعداد سناتورهای ایالتی همچون کالیفرنیا با 39.1 میلیون جمعیت، با تعداد سناتورهای وایومینگ با 0.6 میلیون نفر برابر است.

با توجه به پیشتازی بایدن در نظرسنجی‌ها در این مرحله، تمام امید ترامپ برای انتخاب مجدد باز هم به گرفتن اکثریت رأی کالج الکترال برای ایستادن در برابر اراده اکثریت است.

او تلاش برای انجام این کار را با تکیه بر سرکوب رأی‌دهندگان، به چالش کشیدن رأی‌گیری از طریق پست و حتی احتمالاً درخواست از قانون‌گذاران جمهوری‌خواه برای کنار گذاشتن نتایج انتخابات ایالت‌های خود و انتصاب انتخاب‌کنندگان وفادار به کالج انتخابات، به خوبی نشان داده است.

ضعف‌های دموکراسی آمریکا

پاسخ جمهوری‌خواهان در مقابل چنین انتقاداتی این است که آمریکا بیش از آنکه دموکراسی باشد یک جمهوری است. استدلال پیچیده‌تر این است که ایالات متحده بیش از آنکه دموکراسی مستقیم باشد دموکراسی نمایندگان است، و بنیان‌گذاران ظاهراً عناصر ضد دموکراتیک سیستم سیاسی را برای محافظت از اقلیت‌ها طراحی کرده‌اند.

پاسخ مناسب به این استدلال اما استناد به تاریخ واقعی است نه افسانه‌ها.

بنیان‌گذاران آمریکا مردانی متمول با دیدگاه‌های قرن هجدهمی بودند. مایک جی ‌کلارمان در کتابش می‌نویسد: «آنها علایق و تعصبات خود را داشتند و اشتباهاتی مرتکب شدند.»

آنها که عمدتاً از طبقه ملاکان بودند علاقه چندانی به قدرتمند ساختن مردم عادی و مطلقاً هیچ علاقه‌ای به قدرت بخشیدن به زنان و سیاهپوستان نداشتند. اما برخلاف بسیاری از مشروطه‌خواهان دوران اخیر آنها از کاستی‌های خود آگاه بودند.

آنها اگرچه به سختی برای ساختن این سیستم تلاش کرده بودند، اما آن را راه‌حلی کامل یا غیرقابل تغییر نسبت به شرایط نمی‌دانستند.

کلارمان می‌نویسد، همان‌طور که جفرسون معتقد بود: «کسانی که می‌خواهند قانون اساسی را تقدیس کنند، غالباً از آن برای دفاع از منافع خاصی استفاده می‌کنند که در روزگار خود به قدر کافی قابل توجیه نیست.»

نزدیک به 2 قرن پس از مرگ جفرسون، برخی از بخش‌های زیر سوالِ سیستمی که او به تشکیلش کمک کرد اصلاح و به‌روز شده است.

اما بدشانسی این است که در دوره‌ای زندگی می‌کنیم که ترامپ و متحدانش مشغول بهره‌برداری از نقاط ضعف باقی‌مانده این سیستم برای اهداف ضد دموکراتیک خود هستند.