ضعیف‌ترین ارتش‌های جهان کدام‌اند؟ + عکس

اعتمادآنلاین| همواره تمامی نگاه‌ها از جمله نگاه رسانه‌ها به قوی‌ترین ارتش‌های جهان معطوف است و کسی به انتهای لیست ارتش‌های قدرتمند جهان اهمیتی نمی‌دهد؛ با این حال یک رسانه عربی به سراغ انتهای فهرست ارتش‌های جهان رفته و ضعیف‌ترین آنها را به مخاطبانش معرفی کرده است.

به گزارش اعتمادآنلاین، برخی از ارتش‌های جهان به شدت ضعیف‌اند یا به تعبیری در این کشورها خبری از ساختار کلاسیک نظامی به نام ارتش نیست. برخی از آنها قدرت پرداخت هزینه‌های تشکیل ارتش واقعی برای دفاع از مرزهای خویش را ندارند و برخی دیگر ترجیح می‌دهند به دلایل کاملاً قانع‌کننده اصلاً ارتش قدرتمندی نداشته باشند.

اسامی ضعیف‌ترین ارتش‌های جهان یا به تعبیری ضعیف‌ترین کشورهای جهان از لحاظ نیروی نظامی بدین ترتیب است:

1- مقدونیه شمالی

این کشور به طور رسمی جمهوری مقدونیه شمالی خوانده می‌شود. جمعیت آن در حدود 2 میلیون نفر است که در یک مساحت بسیار کوچک زندگی می‌کنند. این کشور آن‌قدر کوچک است که 380 کشور مقدونیه می‌توانند در ایالات متحده جا شوند.

از این رو تعجب‌آور نیست که میزان بودجه نظامی ایالات متحده هفت هزار برابر بودجه نظامی مقدونیه شمالی باشد.

این کشور تنها 0.85 درصد از بودجه خود را به امور دفاعی اختصاص داده است. این رقم در مقایسه با میانگین سهم بودجه دفاعی از بودجه کل کشورهای اتحادیه اروپا که بیش از 1.3 درصد است رقم ناچیزی محسوب می‌شود، این در حالی است که در ایالات متحده آمریکا 3.4 درصد از کل بودجه کشور صرف مسائل نظامی می‌شود.

شمار نظامیان ارتش مقدونیه شمالی 13 هزار نفر است که پنج هزار نفر از آنها نیروی احتیاط هستند.

2- بوسنی و هرزگوین

یک ضرب‌المثل اروپایی می‌گوید، فشار فراوان باعث شکل‌گیری الماس می‌شود؛ اما این مثل در مورد نیروهای مسلح بوسنی و هرزگوین صدق نمی‌کند.

این کشور واقع در جنوب شرقی قاره اروپا ارتش خود را در اوج جنگ بوسنی که سال 1992 به وقوع پیوست شکل داد. شعله‌ور شدن سریع جنگ و نیز محدودیت دستیابی به پشتیبانی برای تشکیل یک ارتش واقعی باعث شد ارتش این کشور از هر فردی که بتوان در کشور پیدا کرد تشکیل شود و در این میان «هر فرد» به معنای پیوستن شماری از اعضای باندهای جنایتکار به ارتش بود.

با وجود تمامی تعدیل‌ها و بازسازی‌ این نیروها و به رغم آنکه بوسنی و هرزگوین ساحلی به طول 12 مایل دارد، نه خبری از نیروی دریایی هست و نه تجهیزاتی برای حراست از نوار ساحلی در اختیار دارد.

گفته می‌شود نیروی هوایی بوسنی 19 هلیکوپتر دارد که هیچ یک از آنها جنگی نیستند. تنها قدرت ناچیزی که ارتش دارد در نیروی زمینی آن خلاصه می‌شود؛ این نیرو متشکل از 10 هزار و 500 نفر است که اکنون در ارتش خدمت می‌کنند، این در حالی است که گزارش‌هایی در مورد وجود 6 هزار نیروی احتیاط نیز منتشر شده است.

جالب اینجاست که در حالی این ارتش در زمره ضعیف‌ترین ارتش‌های جهان گنجانده می‌شود که بودجه آن در سال 2012 بیش از 165 میلیون دلار بود؛ از همین رو بود که رئیس‌جمهور این کشور دستور تحقیقات وسیعی در مورد این هزینه‌کرد صادر کرد تا مشخص شود بسیاری از مخارج صرف خریدهای تسلیحاتی و آماده‌سازی و آموزش شده اما نتایج و خروجی آن بسیار ضعیف بوده است.

3- سورینام

طی 40 سال گذشته سورینام با کودتاهای نظامی‌اش راه خود را به سوی اخبار رسانه‌های جهان باز کرد، همچنین این کشور شاهد جنگ داخلی هم بود، جنگی که ارتش را به سمت قهقرای ضعف پیش برد.

سورینام تنها کشور قاره آمریکای جنوبی است که ساکنانش به زبان هلندی سخن می‌گویند. گزارش‌ها از کمبود شدید تجهیزات نظامی برای ارتش این کشور حکایت دارد. در این میان قایق‌های نظامی، هواپیما، نفربرها و حتی خودروها هم در ارتش سورینام نایاب هستند و چند خودرو موجود نیز متعلق به سال‌های پیش است.

نیروهای مسلح سورینام یک هزار و 850 نظامی کادر دارد که برای کشوری 600 هزار نفری رقمی بسیار ناچیز به نظر می‌رسد.

کل توان نیروی دریایی سورینام یا همان گارد ساحلی این کشور سه قایق گشتی بوده که متعلق به دهه 70 میلادی است. نیروی هوایی این کشور هم سه فروند هلیکوپتر متعلق به همان دوران دارد.

در سال 2010 قایق‌ها آنچنان فرسوده شدند که ارتش مجبور به چشم‌پوشی از آنها شد و 2 سال بعد توانست سه قایق جدید خریداری کند.

بیشتر توان نظامی این کشور از طریق کمک‌های کشورهای همسایه تامین شده، این در حالی است که کودتاهای مکرر نظامی در سورینام به شدت توان کشور را تضعیف کرده است.

4- سومالی

از زمان سرنگونی دولت سومالی در سال 1991 این کشور روی آرامش به خود ندید. چنان‌که پیش‌بینی می‌شد، ارتش رسمی این کشور نیز با مشکلات عدیده‌ای مواجه شد، با این حال همچنان ارتش سومالی 20 هزار نفر پرسنل دارد و ماموریت‌های دفاعی را برای این کشور 15 میلیون نفری عهده‌دار است.

این البته صرفاً یک ادعاست زیرا اکنون ادوات جنگی ارتش این کشور از 100 دستگاه فراتر نمی‌رود که فقط 10 دستگاه آن تانک است.

به رغم آنکه سومالی طولانی‌ترین نوار ساحلی را در قاره آفریقا دارد، تا سال 2012 به دلیل جنگ داخلی خبری از نیروی دریایی در این منطقه نبود.

پس از آن بود که دولت امارات متحده عربی با کمک مالی هنگفتی هزینه احداث این نیرو را متقبل شد، با وجود این، در حال حاضر بودجه 750 میلیارد دلاری وزارت دفاع آمریکا 12 هزار برابر بودجه وزارت دفاع سومالی است.

5- بوتان

این کشور کوچک واقع در جنوب شرقی قاره آسیا به پادشاهی بوتان شهرت داشته و به طور عمده مردم جهان آن را با راهبان و معابدش می‌شناسند.

مساحت این کشور بیش از 38 هزار کیلومتر مربع است که از همه طرف با خشکی احاطه شده است. ارتش این کشور از حدود هفت هزار نفر تشکیل شده و در آن خبری از تانک یا سلاح‌های سنگین- از هر نوعی که باشد- نیست. این ارتش تنها 2 فروند هلیکوپتر در اختیار دارد و دارایی ارتش آن 27 خودرو زرهی است که برای حفظ امنیت و صلح در کشور به کار می‌رود.

6- کاستاریکا

باورپذیر نیست، اما باور کنید جمهوری کاستاریکا 70 سال است که ارتش ندارد اما موفق شده طی این مدت پایدار باقی بماند. بعد از جنگ داخلی که این کشور را در سال 1948 درنوردید، تصمیم بر انحلال ارتش گرفته شد تا از این پس هیچ کسی در واهمه کودتای نظامی علیه مردم بی‌دفاع نباشد.

پس از آن یک ساختار جدید به نام «نیروهای عمومی کاستاریکا» به جای ارتش نشست؛ این ساختار بخشی از نیروهای نظامی است که در چارچوب واحدهای حمایت غیرنظامی و نظارت هوایی فعالیت می‌کند.

نیروهای عمومی کاستاریکا 12 هزار افسر دارد که همه آنها بیشتر وظایف حفظ امنیت و مبارزه با مواد مخدر داشته یا مرزبان هستند.

این ساختار تجهیزات قابل قبولی دارد و از کمک دولت آمریکا در این زمینه بهره می‌برد.

7- پاناما

دولت پاناما بعد از به ستوه آمدن از حکومت دیکتاتوری نظامیان که چندین دهه به طول انجامیده بود در سال 1990 دست‌به‌کار انحلال ارتش شد.

به جای آن نیروی عمومی پاناما متشکل از هواپیمایی پلیس ملی، واحدهای مرزبانی و واحدهای دریایی شکل گرفته که برخی از این واحدها شاخصه‌های جنگی و تاکتیکی دارند.

با این حال این نیروها برای جامعه 3.8 میلیون نفری پاناما بسیار ناچیز بوده و تعداد پرسنلش از 10 هزار نفر فراتر نمی‌رود.

این ساختار از فقر تجهیزات رنج می‌برد و به عنوان مثال واحد هوایی‌اش تنها 23 هلیکوپتر در اختیار دارد آن هم برای ماموریت‌های غیرنظامی.

8- موریس

کشور موریس در واقع یک جزیره در اقیانوس هند است که به سواحل زیبایش شهره است. در این کشور اصلاً خبری از قدرت نظامی نیست.

موریس گرچه یکی از قدرتمندترین اقتصادهای منطقه را دارد، اما این کشور 1.2 میلیون نفری هیچ کشور مجاوری را تهدیدی برای امنیت و ثبات خویش نمی‌بیند. خود نیز تمایلی به توسعه مرزهای جغرافیایی‌اش ندارد و از سال 1968 که از بریتانیا استقلال پیدا کرد نیازی به توسعه ارتش حس نمی‌کند.

در حال حاضر نیروی پلیس این کشور متشکل از 12 هزار و 500 افسر مسئولیت حفظ امنیت و عملیات ضد شورش را عهده‌دار است.

نیروی پلیس یک واحد 400 نفری شبه‌نظامی، چهار فروند هلیکوپتر ترابری و سه هواپیمای دارای توان نشست و برخاست دریایی برای حفظ مرزهای ساحلی‌اش در اختیار دارد.

واحدهای دریایی‌اش هم فقط از 15 قایق گشتی بهره‌مند هستند که همگی به عنوان کمک از سوی ایالات متحده در اختیار این کشور قرار گرفته است.

9- ایسلند

به رغم اینکه ایسلند یکی از اعضای پیمان ناتو است از دهه 80 قرن نوزدهم تا به امروز ارتشی به معنای واقعی نداشته است.

این کشور صلح‌طلب توسعه‌یافته معمولاً کمک‌های مالی خود را به پیمان ناتو اختصاص داده و مشارکت این کشور در ناتو صرفاً در حدود کارمندان غیرنظامی است. در مقابل کشورهای ناتو واحدهای نظامی به عنوان گشتی و حفظ امنیت در اختیار این کشور قرار می‌دهند.

به بیانی دیگر، تمامی واحدهای نظامی که در ایسلند مشاهده می‌شوند افراد مسلح خارجی هستند که مدت‌زمانی را در این کشور به عنوان مهمان سپری می‌کنند و سپس از آنجا می‌روند.

از این رو کل هزینه دفاعی کشور ایسلند فقط 0.07 درصد از کل تولید ناخالص ملی 25.88 میلیارد دلاری این کشور را تشکیل می‌دهد.

10- لوکزامبورگ

کشور کوچک لوکزامبورگ با فرانسه، آلمان و بلژیک مرز مشترک دارد. هرچند این کشور پناهگاه کسانی محسوب می‌شود که از پرداخت مالیات فراری‌اند، اما مالیات تنها امری نیست که این کشور موفق شده آن را از سر خود باز کند.

لوکزامبورگ کشوری بسیار کوچک است که جمعیت آن از 600 هزار نفر فراتر نمی‌رود. خارجی‌ها 40 درصد از جمعیت کشور را به خود اختصاص می‌دهند، بنابراین پیش‌بینی می‌شود که ارتش آن بسیار کوچک باشد، البته اگر اصلاً ارتشی در این کشور دایر باشد.

این کشور با توجه به عدم دسترسی به دریا نیروی دریایی ندارد، نیروی هوایی کوچکش هم چند هلیکوپتر برای فعالیت‌های مختلف در اختیار دارد.

ارتش این کشور صد درصد یک ارتش داوطلب به شمار می‌رود که تعداد افرادش دقیقاً 939 نفر است. جالب آنکه همه این افراد هم نظامی نیستند بلکه برخی نیروی پلیس و برخی هم از کادر آتش‌نشانی و اورژانس هستند. در میان این تعداد 137 کارمند اداری و غیرنظامی نیز به چشم می‌خورد.

11- موناکو

موناکو با اینکه یکی از کشورهای بسیار ثروتمند جهان به شمار می‌رود و خانواده سلطنتی آن مبالغ هنگفتی در کازینوها و مسابقات فرمول وان و غیره خرج می‌کنند، اما خبر چندانی از ارتش در این کشور نیست.

جالب است بدانید که 32 درصد از جمعیت موناکو میلیاردر هستند، اما این کشور که دومین کشور کوچک جهان محسوب می‌شود ارتش کلاسیک ندارد و تمامی وظیفه دفاعی کشور بر عهده برادر بزرگ‌ترش فرانسه است.

با این حال 2 واحد نظامی کوچک یکی برای حمایت از پادشاه و خانواده او و دیگری برای کمک‌های اورژانسی و امدادرسانی در این کشور فعالیت می‌کنند.

این 2 واحد نظامی 260 نفر پرسنل دارد که 124 نفر از آنها نیروی آتشنشان هستند. تعداد زیادی هم از پرسنل ارتش اصولاً جزو جوخه موزیک ارتش بوده و فعالیت‌های فسیتوالی و برنامه‌های نمایشی را انجام می‌دهند.