هزینه حمله ترامپ به مطبوعات و حقیقت چه بود؟

اعتمادآنلاین| منیژه موذن- ترامپ کم‌کم مجبور می‌شود از تلاش خود برای تغییر نتیجه انتخابات چشم‌پوشی کند اما به تلاش‌هایش برای ساخت واقعیتی جایگزین ادامه خواهد داد.

چالش همیشگی مطبوعات و رؤسای جمهور

به گزارش اعتمادآنلاین ، به نقل از دیوید رمنیک از نیویورکر، رؤسای‌جمهور همیشه از مطبوعات شکایت داشته‌اند.

در مراسم اهدای جوایز و کنفرانس‌های روزنامه‌نگاری دانشگاه‌ها از توماس جفرسون اغلب به دلیل حمایت اصولی‌اش یاد می‌شود. در سال 1787 جفرسون در نامه‌ای به ادوارد کارینگتون زمامدار ویرجینیا نوشت: «اگر این تصمیم به من سپرده شود که آیا ما باید یک دولت بدون روزنامه داشته باشیم یا روزنامه‌های بدون دولت، من در انتخاب گزینه دوم درنگ نخواهم کرد.»

با این حال در سال 1814 جفرسون با تحمل دوران ریاست‌جمهوری‌اش دیگر در این مورد چندان بلندنظر نبود. او در نامه‌ای برای یک نماینده سابق کنگره از وضعیت نابسامان روزنامه‌ها و ابتذال و روحیه دروغگویی کسانی که برای آنها می‌نویسند گله کرده بود. البته به سختی می‌توان او را سرزنش کرد.

در سال 1864 مجله هارپر لیست القاب بسیاری را که مطبوعات شمال کشور به آبراهام لینکلن نسبت داده بودند منتشر کرد: داستان‌سرای کثیف، مستبد، دروغگو، دزد، گزافه‌گو، لوده، هیولا، نادان، آدم پست، سارق، کلاهبردار، ظالم، شرور، قصاب، بوزینه، شیطان، گوریل و کودن.

دونالد ترامپ زندگی حرفه‌ای خود را با این اطمینان آغاز کرد که خبرنگاران وقتی در معرض جذابیت‌های بی‌شمار او قرار گیرند مشتاق نوشتن داستان او خواهند بود. او یاد گرفت خودش، برندش و خواسته‌هایش را تا حد زیادی با خلق یک شخصیت آماده برای روزنامه‌های نیویورک ارتقا دهد.

گاهی خبرنگاران، نویسندگان و دادگاه‌ها عمیق‌تر به کلاهبرداری‌ها و ورشکستگی‌های تجاری ترامپ نگاه می‌کردند، اما تا زمانی که او از ویرانی کامل اجتناب می‌کرد به نظر می‌رسید فکر می‌کند حتی اخبار بد نیز به جذابیتش اضافه می‌کنند.

تغییر رابطه ترامپ با مطبوعات

رابطه ترامپ با خبرنگاران زمانی که شغل خود را به سمت فرماندهی دولت فدرال تغییر داد ناگزیر تغییر کرد.

ترامپ ابتدا به عنوان کاندیدا و سپس در روزهای نخست ریاست‌جمهوری خود کشف کرد که مطبوعات یک هیولای چندرنگ است. سیندی آدامز (نویسنده معروف ستون شایعات سلبریتی‌ها) و مگی هابرمن (خبرنگار روزنامه نیویورک‌تایمز) به هیچ وجه شبیه یکدیگر نبودند.

البته اون هنوز می‌توانست روی حمایت تحریریه‌های روپرت مرداک حساب کند.

وقتی Fake News ابداع شد

ترامپ مشتاق بود از طرف موسسه‌هایی مانند نیویورک‌تایمز و واشینگتن‌پست پذیرفته شود، اما به خوبی می‌دانست که پایگاه اصلی هوادارانش از آنها بیزار است. بنابراین او نیز از آنها بیزار بود و در همان زمان واقعیت جاگزین ترامپ را معرفی کرد؛ آنچه مشاورش کیلیان کانوی «حقایق جایگزین» خواند.

ترامپ در دومین روز ریاست‌جمهوری‌اش سخنگوی مطبوعاتی خود شان اسپایسر را به اتاق جلسات کاخ سفید فرستاد تا ملت را به روشی که مجلات زرد را فریب می‌داد فریب دهد.

اسپایسر تاکید کرد جمعیتی که در مراسم تحلیف ترامپ شرکت کرده بودند بی‌سابقه بود، هرچند شواهد گواه چیز دیگری بود.

چند هفته بعد در حالی که پوشش خبری رسانه‌ها ترامپ را بیشتر آزرده بود او در صفحه توییتر خود اعلام کرد که CNN ،ABC ،​​NBC ،CBS و Times «دشمن مردم آمریکا هستند».

ترامپ دقیقاً می‌دانست د چه کاری انجام می‌دهد و هرگز ناامید نشد

به نظر می‌رسید حتی سنای ایالات متحده که اکثریت جمهوری‌خواه آن چنان بی‌وقفه به ترامپ وفادار بودند، نگران شده بودند.

در آگوست 2018 مجلس سنا با رأی اکثریت قطعنامه‌ای را تصویب کرد که بر نقش حیاتی و ضروری مطبوعات آزاد گواهی می‌داد.

ترامپ دقیقاً می‌دانست چه کاری انجام می‌دهد و هرگز ناامید نشد

در جلسه‌ای در برج ترامپ، لسلی استال از CBS News از علت حمله مداوم او به مطبوعات پرسید. ترامپ پاسخ داد: «می‌دانی چرا این کار را می‌کنم؟ من این کار را برای بی‌اعتبار کردن همه شما و تحقیر همه شما انجام می‌دهم. بنابراین وقتی داستان‌های منفی درباره من می‌نویسید کسی شما را باور نخواهد کرد.»

ترامپ ممکن است انرژی ذهنی خود را بیش از هر مساله دیگری بر تخریب مطبوعات معطوف کرده باشد- از طریق دادخواست‌ها، تهدیدها و صدها توییت- او خبرنگاران را فاسد، پست و «برخی از بدترین انسان‌هایی که در عمرتان ملاقات کرده‌اید» خطاب کرد.

و این سخنان پایگاه هواداران او را به هم ریخت. تا حدی که در تجمعات او خبرنگاران اغلب مورد تحقیر و تهدید قرار می‌گرفتند.

سال گذشته اف‌بی‌آی یک افسر گارد ساحلی را که لیستی از افرادی که باید نابود می‌شدند تهیه کرده بود- شامل خبرنگاران MSNBC و CNN- دستگیر کرد.

یک افسر ارتش نیز پس از اتهام انجام بحث آنلاینی در مورد منفجر کردن مقرهای یک شبکه بزرگ تلویزیونی دستگیر شد.

حمله ترامپ به مطبوعات و حمله او به حقیقت- طبق عملیات بررسی واقعیت روزنامه واشینگتن پست، او بیش از 16 هزار ادعای دروغین یا گمراه‌کننده در سه سال نخست ریاست‌جمهوری خود داشته- آسیب خود را وارد کرده است.

جایی که رؤسای‌جمهور آمریکا دست‌کم در سخن از آزادی‌های مدنی دفاع کرده‌اند او به مستبدان خارجی همچون اردوغان و سیسی این آرامش داده است تا طوطی‌وار شعارهای او درباره Fake News را تکرار و روزنامه‌نگاران متخلف را بازداشت کنند.

هزینه سخنان او در خانه هم کمتر نیست. تخمین زده می‌شود که هر دقیقه یک آمریکایی بر اثر کووید-19 می‌میرد؛ یعنی هر 2 تا 3 روز آمار مرگ در مقیاس یک 11 سپتامبر است.

آثار طولانی‌مدت کمپین اطلاعات دروغین او بر دموکراسی آمریکا چه خواهد بود؟

چه تعداد از این افراد به این دلیل کشته شدند که ترجیح دادند به جای آنچه مقامات بهداشت عمومی به مطبوعات می‌گفتند سخنان رئیس‌جمهور در مورد این بیماری را باور کنند؟

نیمی از رأی‌دهندگان جمهوری‌خواه سخنان ترامپ در مورد تقلب در انتخابات 2020 را باور دارند. آثار طولانی‌مدت کمپین اطلاعات دروغین او بر دموکراسی آمریکا چه خواهد بود؟

ذره ذره ترامپ مجبور می‌شود از تلاش خود برای لغو انتخابات دست بردارد. اما او به تلاش‌هایش برای خلق واقعیتی جایگزین در پیرامون خود ادامه خواهد داد.

حالا که ثابت شده حمایت فاکس‌نیوز از ترامپ کافی نیست او احتمالاً یک شرکت رسانه‌ای مخرب‌تر خریداری یا راه‌اندازی خواهد کرد.

حمایت از آزادی مطبوعات باید عنصر اصلی سیاست‌های داخلی و خارجی بایدن باشد

هرچند جو بایدن به عنوان رئیس‌جمهور نمی‌تواند با یک حکم اجرایی با تضعیف اصل واقعیت در زندگی آمریکایی مبارزه کند، اما حمایت از آزادی مطبوعات باید عنصر اصلی سیاست‌های داخلی و خارجی او باشد.

علاوه بر این، مطبوعات باید از شرایط اضطراری طولانی‌مدت چهار سال گذشته درس بگیرند.

مطبوعات همان‌طور که باید فشار تحقیقی و تحلیلی را بر همه اشکال قدرت از جمله دولت جدید اعمال کنند، نمی‌توانند در مقابل بنیاد عمیقاً ضد واقعیت و ضد دموکراتیک جنبشی مانند ترامپ آرام باشند.

دونالد ترامپ ممکن است در حال نقل مکان به مارالاگو باشد، اما او و حقیقت جایگزینی که خلق کرده ممکن است برای مدت طولانی با ما بماند.