رضا شفاخواه، وکیل پایه یک دادگستری:
طرح والدگری شهرداری تهران سازوکار اجرایی ندارد / باید مشخص شود که چگونه قرار است بچههای حاصل از طلاق شناسایی و مورد حمایت قرار گیرند
شفاخواه درباره اجرای بهتر طرح والدگری میگوید: بهتر بود که برای اجرای درست و دقیق این طرح، با بهزیستی یا دفاتر حمایت از حقوق زنان و کودکان در دادگستریها ارتباط میگرفتند تا بتوانند با خانوادهها ارتباط برقرار کنند و اطلاعات لازم در این زمینه را دریافت کنند.
اعتمادآنلاین| رضا شفاخواه، وکیل پایه یک دادگستری با اشاره به اجرای طرح والدگری که به تازگی از طرف شهرداری تهران اعلام و اجرا شده، معتقد است که با توجه به اینکه سازوکار مشخصی برای این طرح اعلام نشده، بیشتر یک طرح نمایشی و غیرقابل اجراست.
او درباره شرایط کودکان طلاق و آسیبهایی که به این کودکان وارد میشود، میگوید: قبلا تصور کارشناسان بر این بود که فقط آسیبهای پنجگانه یعنی کار کودک، ازدواج کودک، اعتیاد کودک و ... جز آسیبهای اجتماعی حوزه کودکان شمرده میشوند. شاید این موضوع به این دلیل بود که در مدارس بچههای حاصل از طلاق انگشتشمار بودند اما الان براساس آماری که وجود دارد 60 درصد ازدواجها به طلاق منتهی میشود. بر همین اساس تعداد کودکان حاصل از طلاق هم بیشتر شده است. حالا این را در نظر بگیرید که تهران 20 درصد از آمار کل طلاق کشور را به خود اختصاص داده است و در همین راستا تعداد کودکان هم بیشتر خواهد بود.
این وکیل دادگستری با اشاره به تلاشهای ظاهری که برای جلوگیری از طلاق در کشور انجام میشود، عنوان میکند: سازمان بهزیستی سایتی به نام «تصمیم« را تعریف کرده است که زن و شوهر موظف هستند پیش از اینکه برای طلاق توافقی اقدامی انجام دهند، در آن سامانه ثبتنام کنند و به یکی از مراکز مشاوره ارجاع شوند.
شفاخواه میافزاید: اما واقعیت این است که این پروسه فرمالیته و فرمایشی است. به عنوان نمونه درباره همین سامانه تصمیم؛ اول که معمولا یکی از طرفین در جلسات حاضر میشود، دوم به بهانه گرفتاری و مشغله فقط یک جلسه شرکت میکنند. مقصودم این است که قبل از وقوع طلاق که این پروسه مشاوره و خدمات سلامت روان انقدر فرمالیته است و فقط به صورت ظاهری برگزار میشود، مشخص است که اقدامات بعد از طلاق هم از آن اهمیت و توجه ویژه برخوردار نیست.
این وکیل دادگستری تاکید میکند: من پروندههای طلاق زیادی داشتهام و با اطمینان میگویم که در 100 درصد این پروندهها، جلسات مشاوره هیچ تاثیرگذاری نداشته و حتی صحبتهای آن زن و شوهر شنیده نمیشود.
شفاخواه همچنین درباره تاثیرگذاری طرح والدگری تاکید میکند: واقعیت درباره ارائه همه این خدمات، موضوع شناسایی است. اخبار زیادی شنیده میشود که در فلان سرای محله چنین خدماتی ارائه میشود و ... اما واقعیت این است که بسیاری از افراد نیازمند این خدمات اصلا از آنها خبردار نمیشود که برای استفاده مراجعه کنند.
او ادامه میدهد: اعلام شده که مجری طرح والدگری خانههای سلامت هر محله است، لازمه اجرای این طرح این است که با دادگستری لینک شوند و از خروجیهای پروندهها مطلع شوند. بدانند که چقدر پرونده طلاق وجود دارد، چه تعداد بچههای حاصل از متارکه هستند، آدرسهای آنها شناسایی شود. خود آن نهاد متولی باید مراجعه و شناسایی کند تا بتوانند به آنها خدمات ارائه کنند.
این وکیل دادگستری بیان میکند: به فرض اینکه این طرح والدگری خیلی پشتوانه علمی داشته باشد، وابسته و فرمایشی نباشد و مورد حمایت هم قرار گیرد؛ حتی اگر به این شکل نباشد و خانوادهها از آن مطلع باشند، به حدی درگیری و مصیبت دارند که نمیتواند به دنبال سلامت روان بیایند و سایر مشکلات زندگی را هم رفع و رجوع کنند.
شفاهخواه درباره راهکارهای موجود برای اجرای بهتر این طرح میگوید: به نظر من باید کسانی برای شناسایی این خانوادهها مانند سایر نقاط دنیا وجود داشته باشند. راه شناسایی آن هم مشخص است، از طریق بهزیستی و دادگستری این کار امکانپذیر است.
او در ادامه درباره میزان اجرایی شدن چنین طرحی با توجه به زیرساختهای موجود، تاکید میکند: من آییننامهای درباره اجرای این طرح ندیدم. اجرای این قبیل طرحها نیازمند یک آییننامه اجرایی است تا اصول کار مشخص باشد. وقتی چیزی وجود ندارد که چارچوب کار در آن مشخص شده باشد به نظر میآید این صرفا کاری برای نمایش است. بنابراین تصور من بر این است که این طرح هم نمیتواند چیزی که در ذهن آقایان وجود دارد را محقق کند.
این وکیل دادگستری درباره نحوه اجرای چنین طرحی عنوان میکند: اگر میخواهند چنین طرحی موثر واقع شود باید شبیه همان کاری که برای فلج اطفال انجام دادند را، اجرا کنند. یعنی خانه به خانه بروند، افراد را شناسایی کنند و بچهها تحت پوشش قرار گیرند و برای آنها پرونده شخصیت و مددکاری تشکیل شود. فرزندان طلاق تا سن بلوغ نیازمند حمایتهای روانشناختی هستند.
شفاخواه تاکید میکند: بهتر بود که برای اجرای درست و دقیق این طرح، با بهزیستی یا دفاتر حمایت از حقوق زنان و کودکان در دادگستریها ارتباط میگرفتند تا بتوانند با خانوادهها ارتباط برقرار کنند و اطلاعات لازم در این زمینه را دریافت کنند.
منبع: داتیکان
دیدگاه تان را بنویسید