این است، سرمایه اجتماعی محیط زیست!

اعتمادآنلاین| سعید نبی، دارنده جایزه ملی محیط‌زیست، طی یادداشتی در اعتمادآنلاین به سرمایه اجتماعی محیط‌زیست پرداخت و نوشت: «در ابتدای این یادداشت قصد دارم بنا بر دلایلی که به آن اشاره می‌کنم اصل پنجاهم قانون اساسی را یاداوری کنم: «در جمهوری اسلامی‌، حفاظت محیط‌زیست که نسل ‌امروز و نسل‌های بعد باید در آن حیات اجتماعی رو به رشدی داشته ‌باشند، وظیفه عمومی تلقی می‌گردد. از این رو فعالیت‌های اقتصادی وغیر آن که با آلودگی محیط‌زیست یا تخریب غیرقابل جبران آن‌ ملازمه پیدا کند، ممنوع است‌.»

برداشت من از این قانون مترقی این است که محیط‌زیست برای همه است و مردم و مسئولان نمی‌شناسد و سرمایه‌های اجتماعی حفظ این محیط‌زیست هم مردم هستند که در کنار یکدیگر برای یک زندگی سالم و جلوگیری از دست‌اندازی عده‌ای خاص برای برهم زدن منافع عمومی به جهت حفظ تمایلات و منافع شخصی تلاش می‌کنند. در این میان آنچه مهم است اینکه یادمان نرود برای این یکدستی در این حفاظت و نگهداری حتماً نیازی نیست از یک صنف و جناح و جمعیت و گروه و دسته و حزب و اعتقاد خاصی باشیم، بلکه نیاز است مانند طبیعت با هم و برای هم مهربان باشیم و یکجا و برای یک هدف که آن حفظ محیط‌زیست است تلاش کنیم و به هم کمک کنیم. همه ما در کنار همیم و گرد همیم برای یک هدف و این پتانسیل و بهانه‌ای بسیار بزرگ است که گاهی فراموش‌مان می‌شود و برای اعتقادات‌مان و حسادت و کینه‌های جناحی و شخصی اقدام به حذف می‌کنیم.

عجب جمعیت بزرگی با یک اعتقاد مشترک که اگر قدر هم را بدانند، قطعاً کمتر دست‌اندازی به خود اجازه می‌دهد وارد این سد مردمی شود.

نهادها، انجمن‌ها و سمن‌های مردمی پایه‌ها و رکن‌های اساسی این جمعیت بزرگ هستند که آنها هم نباید فراموش‌شان شود که به خاطر در کنار هم تلاش کردن برای حفظ محیط‌زیست آنها هم حتماً نیازی نیست از یک مدل اعتقادات مذهبی و سیاسی و علمی برخوردار باشند. و اما مسئولان، چه در فراکسیون محیط‌زیست چه در سازمان محیط‌زیست و چه در سایر دستگاه‌های دولتی و نظارتی، باید بدانند که آنها هم برای حفظ محیط‌زیست جزئی از همین مردم‌اند و مسئولیت‌شان باید کمک‌حال تقویت این جریان باشد نه حذف آن، و درک کنند این جمعیت بزرگ بازوهای حامی محیط‌زیست و توسعه پایدارند نه صرفاً مخرب آن. مسئولان باید بدانند آنها نیز جزئی از مردم‌اند که در شهر و روستا و کشور نفس می‌کشند و در کنار طبیعت زندگی می‌کنند، حذف این جمعیت بزرگ ناممکن است و نادیده گرفتن آن به جهت‌های اعتقادی و سیاسی نه تنها به ضرر دستگاه‌های زیرمجموعه آنان است بلکه برخلاف اصل پنجاهم قانون اساسی. قطعاً مسئولان می‌دانند که خود فرزند همین آب و خاک‌اند و فرزندان‌شان برای تنفس سالم در این آب و خاک نیاز به گردهمایی در این جمعیت محیط‌زیستی دارند، پس به فکر هم‌افزایی باشند چراکه زمان در حال گذر است و پدیده تغییر اقلیم در حال وقوع. امروز آلودگی‌های آبی و خاکی و هوایی ژن خوب و بد نمی‌شناسد و به سان همان پشه‌ای است که یک پهلوان و هر قهرمانی را از کار می‌اندازد.

البته مردم هم باید قدر این سرمایه اجتماعی را بدانند خصوصاً وقتی متوجه شوند در این شرایط بحرانی اقتصادی یک میلیارد تومان وجه نقد مردمی آن هم 10 هزار تومان 10 هزار تومان ظرف مدت نزدیک به سه ماه جمع می‌شود برای محیط‌بانی که پای خود را در ماموریت حفاظت از اموال عمومی از دست داده و هیچ ارگانی برای حل کامل این مشکل به دادش نمی‌رسد تا خود این مردم که بر سر اعتقادی مشترک یعنی حفظ محیط‌زیست کنار هم جمع شده‌اند و با هم مهربانی می‌کنند و در این شرایط خاص به کمک فعالان محیط‌زیست و با هدایت محمد درویش نزدیک به تهیه پروتز خواهد شد.

مردم می‌دانند در این تنگنای کمک به یکدیگر نباید منتظر مسئولانی باشند که از وظایف مستقیم خود غافل‌اند، آن هم آنهایی که می‌بایست به جهت امید به نیروهایشان، و کارکنان سازمان‌شان خودشان را وقف پرسنلی کنند که از جان برای مردم کشور مایه گذاشته‌اند و امروز نباید شرمنده حداقل خانواده‌شان باشند، خصوصاً اگر پرسنل‌شان خودشان را وقف انفال عمومی کرده باشند. یادمان نرود حماسه‌ای مردمی را که برای سید امین هادی‌پور محیط‌بان خوزستانی اتفاق افتاد و یادمان نرود سرمایه اجتماعی محیط‌زیست یک کشور را که اگر کنار هم باشند فارغ از هر جناح و دین و مذهب می‌توانند غوغایی کنند تا طبیعت یک کشور در آرامش باشد. بیایید به جای حذف به دلیل اعتقادات و جریان‌های سیاسی‌مان کنار هم باشیم، مانند طبیعت به هم احترام بگذاریم و یاری دهیم تا بزرگ و بزرگ‌تر شویم برای محیط‌زیست.»