«اعتمادآنلاین» گزارش می‌دهد:
روزهای بی‌فروغ در انتظار اسکی ایران
ضعف مدیریتی و کمبود امکانات برای ورزشکاران ایران به خصوص زنان اتفاق تازه‌ای نیست و طی سال‌های اخیر در هر مقطع زمانی کوتاه شاهد یک نارضایتی از سوی آنها بوده‌ایم. در آخرین انتقادها، فروغ عباسی یکی از زنان پرافتخار اسکی ایران با چشمان اشکبار پیامی منتشر و با تیم ملی خداحافظی کرد.
اعتمادآنلاین| ضعف مدیریتی و کمبود امکانات برای ورزشکاران ایران به خصوص زنان اتفاق تازه‌ای نیست و طی سال‌های اخیر در هر مقطع زمانی کوتاه شاهد یک نارضایتی از سوی آنها بوده‌ایم.
در آخرین انتقادها، فروغ عباسی یکی از زنان پرافتخار اسکی ایران که در 2 المپیک زمستانی روسیه و کره‌جنوبی شرکت کرد، در مورد مشکلاتی که برای تمرین کردن در پیست اسکی برایش پیش آمد با چشمان اشکبار پیامی منتشر و با تیم ملی خداحافظی کرد.
او زیر پست خود نوشته است: «نمی‌دانم جنس طلا و نقره مدال‌هایم واقعی است و وزنشان چند گرم است، چون تا به امروز تنها ارزش معنوی‌شان برایم مهم بود، اما امروز که برای تمرینات تیم ملی باید روزانه چند صد هزار تومان بلیت پیست و ایاب و ذهاب بپردازم (آن هم از جیب خود و حساب شخصی) امروز که برای تجهیزات امانی اسکی تیم ملی کشورم باید چک به فدراسیون ارائه دهم، امروز که پس از دو دوره حضور در المپیک نه تنها برای حضورم در تیم ملی اشتیاقی ندارند بلکه برای تهیه هزینه‌هایش و بقا در تیم و افتخارآفرینی باید دست و پا بزنم، شاید ارزش و عیار این مدال‌ها برایم مهم باشد.»
عباسی در ادامه متن خود آورده است: «من، فروغ عباسی متولد شیراز ایران، ورزشکارِ ورزشکارِ ورزشکار، پس از سال‌ها تمرین و افتخارآفرینی در بالاترین سطح، آن هم برای کشورم، احساس ترس می‌کنم. ترس از اینکه اکنون که توانایی دارم و ابزار افتخارآفرینی‌شان هستم، این سختی‌ها را می‌کشم وای به حال فردایی که ابزارشان نباشم. پس با کمال ناراحتی در سن 26 سالگی، تلاش بی‌وقفه خود در زمینه اسکی حرفه‌ای را خاتمه می‌دهم و از تیم ملی خداحافظی خود را اعلام می‌کنم اما همچنان در ورزش به کار خود ادامه می‌دهم باشد که برای افتخارآفرینی در ورودی هیچ مجموعه ورزشی گردن کج نکنم. به گفته اطرافیان شاید اگر شهر زادگاهم یا نام خانوادگی من چیز دیگری بود، شرایط برایم متفاوت بود و نه تنها پشت درهای بسته پیست‌های اسکی ساعت‌ها معطل نمی‌مانم بلکه افتخاراتم برای ثانیه‌ای در رسانه‌های کشور منتشر می‌شد اما شرمنده که از تغییر آنها معذورم.»
نکته جالب توجه این است که مدت‌ها پیش محمد کیادربندسری و حسین ساوه شمشکی که آنها هم جزو اسکی‌بازان برجسته ایران هستند و سال‌ها در مقام ملی‌پوش در میادین بین‌المللی شرکت کردند، از تیم ملی کنار رفتند. علت آن هم اختلاف نظر با مسئولان و شرایط این رشته بود. حالا فروغ سومین اسکی‌بازی است که اخیراً از تیم ملی کنار رفته، اما هیچ مسئولی پیگیر این مساله نیست که این ورزشکاران باسابقه به چه علت می‌روند.
با وجود اینکه تمام ورزشکاران ایران دچار مشکل هستند، اما در این میان زنان بیش از سایرین تحت فشارند. امکانات مورد نیاز زنان در برخی رشته‌ها متفاوت با مردان است، اما هنوز این مساله در ورزش ایران جا نیفتاده؛ کمااینکه اگر تفاوت هم نداشته باشد، زن ورزشکار به مانند فروغ عباسی به مشکل می‌خورد.
چطور می‌شود که یک وزشکار باسابقه همچون عباسی به خاطر هزینه اجازه تمرین در پیست اسکی نداشته باشد؟ آیا در کشورهای دیگر هم ملی‌پوشان برای حضور در تمرین و مسابقه با چنین مشکلاتی دست‌وپنجه نرم می‌کنند؟ چه رفتاری صورت گرفته که یک زن ورزشکار قدرتمند که سال‌ها در سختی و مشقت فراوان کار و تلاش کرده با چشمانی اشکبار و بغض به همه چیز پشت پا می‌زند و حاضر می‌شود از علاقه خود دست بردارد؟
شاید به عقیده بسیاری، خداحافظی فروغ عباسی به خاطر فشار زیاد در آن شرایط باشد و او از تصمیمش منصرف شود، اما این اتفاق ناخوشایند نشان از اوضاع اسفناک اسکی دارد. اسکی که مسئولانش بیشتر این رشته را تفریحی می‌دانند که اگر این‌گونه نبود، ورزشکار باتجربه خود را اینچنین رها نمی‌کردند تا او درد دل‌هایش را در فضای مجازی با مخاطبانش در میان بگذارد. اگر فدراسیون و مسئولان درایت و کارآمدی لازم را داشتند، اصلاً این اتفاق رخ نمی‌داد یا حداقل با یک هماهنگی مشکل را برطرف می‌کردند ولی هیچ یک از این اینها رخ نداد.
متاسفانه تاکنون نه تنها وزارت ورزش بلکه معاون زنان هم هیچ نظارت مناسبی برشرایط زنان ورزشکار در فدراسیون‌های مختلف نداشته‌اند و این می‌تواند به مرور در سال‌های آینده شرایط را نامناسب‌تر از امروز کند و زنان دیگر رغبتی به حضور در ورزش نداشته باشند.
دیدگاه تان را بنویسید