معلمی شغل نیست

اعتمادآنلاین| غزل لطفی در یادداشتی نوشت: معلمی شغل نیست که اگر بود معلمین بازنشسته، نباید نگران اجاره خانه و پرداخت اقساط شان بودند.

معلمی اگر شغل بود نباید پس از پایان وقت اداری آموزگار کنار شاگردش منتظر می ماند تا اولیا در ترافیک مانده از راه برسند.

معلمی اگر شغل بود حتما شاغلین در این شغل با حقوق و مزایا شادتر بودند تا موفقیت و شادی دانش آموزان‌شان.

امروز از دخترم شنیدم که معلم امسالش را هنوز ندیده است اما بسیار دوستش دارد و من تلاشی عاشقانه از این آموزگار دیدم که همراه با آموزش دیکته و حساب، محبت را و دوست داشتن با تمام وجود را نیز به کودکان ما بیاموزد.

من معلمینی را دیده ام که در سرما و گرما، کیلومترها مسیری را طی می کنند تا امید از دست نرود.

عاشقانی را دیده ام که با تمام مشکلات خود وقتی در کلاس درس حاضر می شوند جز از عشق نمی گویند.

کلمه به کلمه‌ی درس‌گفتارهای مجازی این سال ویروسی را خوانده ام و با تمام جانم احساس کردم که معلمین، این شاگردان مجازی هرگز ندیده را مثل فرزند خود، دوست داشته اند.

معلمی شغل نیست که زمان و مکان و حقیقی و مجازی بشناسد، ایثاری است بی پایان برای هر چه بهتر آموختن.

برای معلم بودن فقط تخصص کافی نیست، که اگر از جان گذشتن چاشنی آن نباشد، آموخته ها به فراموشی سپرده می شود.

معلم بر سر پیمانی که با خود و خدای خود بسته است؛ جان می گذارد تا نیمه‌های شب که مشغول تصحیح اوراق امتحانی شاگردانش است، خاطرش آرام باشد.

معلمی چیزی بیش از کتاب و درس و مشق و مدرسه است و معلمان بانیان فردای وطن هستند با آنچه به آینده‌سازان میهن می آموزند.

معلم بودن تفسیر تمام معنای نثار عشق است و معلم آینه تمام نمای فداکاری