پیاده کردن نتانیاهو از دوش کاخ سفید/سیاست بایدن، بازگشت به رویکرد دو دولتی برای حل مساله فلسطین خواهد بود
در دوران دونالد ترامپ شاهد بودیم که چه امتیازاتی به اسراییل داده شد، اما دولت جو بایدن خیلی تمایلی از خودش برای دادن امتیازات بیشتر به رژیم اسراییل نشان نمیدهد. همین رفتار را در دوره اوباما هم دیدیم.
اعتمادآنلاین| بهرغم استراتژی ثابت امریکا در حمایت از اسراییل، تاکتیکها و واکنشهای دولت امریکا به عملکرد دولت اسراییل بسیار به شخص و حزبی که در راس هرم قدرت کاخ سفید قرار گرفته است، بستگی دارد.
به گزارش روزنامه اعتماد، در دوران دونالد ترامپ شاهد بودیم که چه امتیازاتی به اسراییل داده شد، اما دولت جو بایدن خیلی تمایلی از خودش برای دادن امتیازات بیشتر به رژیم اسراییل نشان نمیدهد. همین رفتار را در دوره اوباما هم دیدیم. معمولا روسای جمهوری امریکا به صورت سنتی سفری به سرزمینهای اشغالی برای دیدار با مقامهای اسراییلی انجام میدادند.
باراک اوباما، رییسجمهور پیشین امریکا از انجام چنین سفری خودداری کرد. جو بایدن هم نشان داده است که دستکم در ظاهر روشی مشابه در پیش گرفته است. در زمان آغاز به کار بایدن در کاخ سفید، در فهرست متحدان سنتی امریکا، بنیامین نتانیاهو واپسین رییس دولتی بود که جو بایدن با او تماس تلفنی گرفت.
این رویکرد در کاخ سفید، امری ریشهدار است و از مسائل جاری اجتماعی، اقتصادی و سیاسی این کشور سالهای گذشته نشات میگیرد. سالها پیش در روزنامه اطلاعات نوشتم که امریکا از یدک کشیدن اسراییل به تنگ آمده است. مشکلات ناشی از حمایت بیقید و شرط امریکا در دهههای گذشته، امروزه بر فضای افکار عمومی و کنگره امریکا سایه افکنده است. پرداخت چهار میلیارد دلار کمک بلاعوض به اسراییل برای تامین نیاز تسلیحاتی، مالیاتدهندگان امریکایی را حساس کرده است.
در پی حملات اخیر اسراییل به غزه، اعتراضات عمومی نسبت به عملکرد اسراییل به شکل غیرطبیعی و بیسابقهای گسترش پیدا کرده است. اگرچه تعدادی از نمایندگان حزب جمهوریخواه در کنگره بایدن را تحت فشار گذاشتهاند که مذاکرات با 1+4 در مورد بازگشت به توافق هستهای با ایران را متوقف کند...
چرا که معتقدند ایران از حماس و گروههای مقاومت در فلسطین حمایت میکند، اما این صداها نسبتا در اقلیت قرار دارند.
حجم فشارهایی که در سالهای گذشته امریکا به حماس و گروههای مقاومت وارد کرده است و میزان خشونتی که اسراییل علیه غزه به کار میبرد، دیگر افکار عمومی در امریکا نمیپذیرند که فلسطینیها را بابت درگیریهای جاری سرزنش کنند.
کمتر سابقه داشت که در اردن و لبنان و اردوگاههای آوارگان فلسطینی و حتی عربهای ساکن مناطق اشغالی 1948 در حمایت از غزه وارد عمل شوند. به ویژه اعراب ساکن مناطق تحت کنترل اسراییل که نزدیک به 20 درصد از جمعیت این مناطق را تشکیل میدهند، تا به امروز کمتر در مقابل حملات اسراییل به فلسطینیهای غزه و کرانه باختری واکنش نشان میدادند. اما براساس گزارشهایی که رسانهها منتشر کردهاند، رقم درگیریهای خشونتبار میان اعراب و یهودیان در سرزمینهای اشغالی 1948 در هفتههای گذشته به شکل چشمگیری افزایش پیدا کرده است و عملا جامعه اعراب اسراییل هم برای حمایت از دیگر فلسطینیان وارد عمل شدهاند. این وسعت اعتراضات، چه در مناطق اشغالی 1948، چه در لبنان و اردن و چه در اردوگاههای آوارگان کمسابقه است و علاوه بر این به افکار عمومی در امریکا و اروپا هم سرایت کرده است.
اسراییل در واکنش به این حجم از مخالفت و اعتراض، فشار و خشونت را به حداکثر رسانده است تا با مشت آهنین جلوی گستردهتر شدن مقاومت علیه اشغالگری را بگیرد. بهرغم اینکه نتانیاهو با جدیت گفته است که با همین حجم آتش تا رسیدن به همه هدفها به جنگ ادامه میدهد، اما این روش به نظر پایدار نمیرسد و هر اندازه که این خشونتها ادامه پیدا کند و رقم تلفات مردم غیرنظامی در غزه و کرانه باختری افزایش پیدا کند، اعتراضات و واکنشهای بینالمللی هم افزایش پیدا میکند و به زیان اسراییل تمام میشود.
در اروپا هم اعتراضها به عملکرد اسراییل افزایش پیدا کرده است و اگرچه هنوز قدرت در اختیار دولتها است و دولتها حمایت همهجانبه خودشان را از اسراییل اعلام میکنند، ولی مردم و افکار عمومی مخالف این رفتار هستند و اعتراض خودشان را چه از طریق تجمعها و چه از طریق رسانهها و شبکههای اجتماعی به دولتمردان نشان میدهند.
نباید فراموش کرد که در واشنگتن، جو بایدن بخشی از آرای خود را از اردوگاه یهودیان امریکا به دست آورده است و ضروری میبیند که تا اندازهای برای حفظ این پایگاه آرا در مورد اسراییل دست به عصا حرکت کند. اما این واقعیت را هم نباید فراموش کرد که عمر سیاسی نتانیاهو، بعد از دوازده سال حاکمیت مستمر بر دولت اسراییل، به سرعت در حال تمام شدن است.
دستکم به نظر میرسد که بایدن به سیاست بیاعتنایی به نتانیاهو، با توجه به احتمال سقوط او از کرسی سیاست ادامه بدهد. سیاست عمومی امریکا در دوران بایدن، بازگشت به رویکردی مشابه رویکرد دو دولتی برای حل مساله فلسطین خواهد بود. بعد از 73 سال دیگر برای همگان روشن شده است که بهرغم همه جنگها و درگیریها و استفاده از همه نوع سلاح، محاصره و فشار علیه فلسطینیان، امکان ریشهکن کردن این مردم از سرزمینهای خودشان وجود ندارد.
حیات میلیتاریستی اسراییل و زندگی پناهگاهی، در میان یهودیان صهیونیست هم به تدریج با مخالفتها و مقاومتهایی مواجه شده است، به ویژه که حالا عربهای مقیم سرزمینهای اشغالی 1948 هم به جمع معترضان و مقاومان اضافه شدهاند. زندگی به این شکل برای یهودیان ساکن سرزمینهای اشغالی روز به روز سختتر و غیرقابل تحملتر میشود و آنها نیز به تدریج ضرورت پذیرش فلسطین را بیش از پیش احساس خواهند کرد.
دیدگاه تان را بنویسید