انتخابات 1400| اگر کسی دلسوز نظام است، باید شرایط را برای میدان دادن به مردم فراهم کند/ بدون اهمیت دادن به آرا و انتخاب مردم، نمی‌توان مشکلات را حل کرد

اعتمادآنلاین| سیدحسین موسوی تبریزی، مدرس حوزه در یادداشتی در روزنامه ایران، تاثیر رای مردم در انتخابات را بررسی کرد.

به گزارش روزنامه ایران، این یادداشت را در ادامه می‌خوانید:

به تازگی سخنانی درباره انتخابات و جایگاه آرای مردم در جمهوری اسلامی بیان می‌شود که بسیار محل تأمــــل است. برخی رأی دادن را به معنای اعلام فرمانبری مــردم از تشـــکیلات الهی می‌دانند و برخی هم رأی ندادن را به معنای خروج از اسلام. برخی هم گفته‌اند که اساساً نیازی به شور انتخاباتی نیست. چنین نگاه‌هایی به رأی و انتخاب مردم، مخالف مبانی انقلاب و مباین فرایند تأسیس نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران است. ابتدا باید به این مسأله اشاره کرد که از پاریس تا تهران، هرگاه خبرنگاران از امام خمینی(ره) درباره معنای «جمهوری اسلامی» پرسیدند، ایشان پاسخ دادند که مراد از جمهوری، همین است که مثلاً در کشوری مانند فرانسه دیده می‌شود. این نص صریحی است که در صحیفه نور وجود دارد. اما بالاتر از این گفتار، واقعیت این است که پس از وقوع انقلاب اسلامی، همه فرایند تأسیس و استقرار این نظام سیاسی، با آرای مستقیم مردم صورت گرفت.

نخستین انتخابات، تعیین حکومت «جمهوری اسلامی» بود که امام(ره) تأکید کردند که نه یک کلمه کم، نه یک کلمه زیاد. دیدیم که بیش از 98 درصد مردم ایران در همه‌پرسی 12 فروردین 1358 به جمهوری اسلامی آری گفتند. پس از آن، دومین انتخابات در جمهوری اسلامی ایران، انتخابات تعیین اعضای خبرگان قانون اساسی بود تا قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران را تعیین کنند.

در این هنگام، احزاب و جریان‌های مختلف سیاسی نامزدهای خود را به مردم معرفی کردند که طی آن، افراد حائز اکثریت آرا به مجلس خبرگان راه‌یافته و قانون اساسی را تصویب کردند. امام(ره) نیز با کمال احترام به آرای مردم و نیز آنچه منتخبان ملت تصویب کردند، برخورد کردند، اما به‌رغم این، متن قانون اساسی نیز بار دیگر به رأی مردم گذاشته شد. در مرحله بعد، براساس این قانون اساسی که با رأی مردم تدوین و تصویب شد، انتخابات ریاست جمهوری برگزار شد و پس از آن نیز انتخابات مجلس شورای اسلامی برگزار شد.

همه اینها که داده و واقعیت تاریخی است، به این معنی است که نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران در یک فرایند یک ساله، اما با برگزاری چندین انتخابات و تماماً با رأی مستقیم مردم تأسیس و مستقر شد. به عبارت دیگر، اینکه یک نظام نوپا، همه فرایند تأسیسی و استقرار خود را با تکیه بر صندوق رأی و آرای مردم دنبال کند، پدیده‌ای بی‌نظیر در تاریخ ملت‌ها وکشور‌ها است که در جمهوری اسلامی ایران اتفاق افتاد.

در سال‌های پس از آن نیز، حتی در شرایطی که کشور درگیر یک جنگ فراگیر بود، هیچ‌گاه انتخابات در جمهوری اسلامی تعطیل یا تعویق نشد. همه اینها نه تنها نشان‌دهنده جایگاه رأی مردم و انتخابات در جمهوری اسلامی است، بلکه نشان می‌دهد امام(ره) به عنوان بنیانگذار انقلاب اسلامی، جمهوری اسلامی را براساس همان فرایند و شیوه‌ای تأسیس کرد که در فاصله حضور در پاریس تا استقرار در مدرسه رفاه و علوی بیان کرده بود و پس ایشان نیز این مسیر ادامه یافت.

مضاف بر این، در سایر دوره‌های جمهوری اسلامی امام(ره) و رهبری انقلاب همواره به رأی مردم تمکین کردند.
باید این نکته را درنظر داشت که آرای مردم، یک ضرورت عقلانی برای ایجاد پشتیبانی از نظام جمهوری اسلامی و حل مشکلات داخلی و خارجی آن است. به عبارت دیگر، ما نیازمند آن هستیم تا مردم از صمیم قلب خود، به سازوکارهای نظام ملتزم باشند و این هدف مهم، درصورتی محقق می‌شود که مردم دریابند در مدیریت جامعه حق دارند و سهیم هستند.

امروز اگر کسی دلسوز نظام است، باید شرایط را برای میدان دادن به مردم فراهم کند، میدان دادنی که از طریق گسترش آرای مردم، اهمیت یافتن و عملی شدن نتیجه آرا محقق می‌شود. لازمه این امر نیز، فراهم کردن شرایط برای انتخاب درست و عقلانی مردم است. به این معنی که مردم فرصت داشته باشند تا با شنیدن دیدگاه‌های افراد مختلف، آنچه قول و فعل احسن تشخیص می‌دهند انتخاب کنند. چراکه اصل انتخاب و انتخاب احسن، یک اصل اسلامی و انسانی است.

نکته دیگر، این واقعیت بسیار مهم است که بدون اهمیت دادن به آرا و انتخاب مردم، نمی‌توان مشکلات را حل کرد یا انتظار داشت جمهوری اسلامی به تعالی مورد نظر خود نایل شود. زیرا انتخاب، اصلی منطبق با فطرت بشر است و نمی‌توان امور جامعه را بدون توجه به اساس و فطرت بشری پیش برد. چه بسا بی‌توجهی به این اصل می‌تواند زمینه‌ساز دوری مردم هم بشود. حضور گسترده مردم در میادین مختلف برای حمایت از نظام جمهوری اسلامی، بویژه در دوران دفاع مقدس، ناشی از توجه به همین مسائل بوده که زمینه‌ساز اعتقاد مردم به نظام و امام و کشور شده بود.

در پایان بیان یک نکته را ضروری می‌دانم. شخص من از سال 42 در نهضت اسلامی فعال بوده‌ام و در این راه، من و سه برادر دیگر، طعم زندان و تبعید رژیم ستمشاهی را هم چشیده‌ایم. پس از انقلاب هم تا آنجا که در توان ما بود، تلاش کردیم در خدمت انقلاب باشیم.

از این‌رو، طبیعی است که دوست داشته باشیم مردم در صحنه‌هایی مانند انتخابات حضور داشته باشند تا انقلاب ما در دنیا، هر روز نسبت به گذشته جلوه بهتری داشته باشد.