«اعتمادآنلاین» بررسی میکند:
آمریکا کدام سناریو را برای حضور نظامی خود در عراق انتخاب میکند؟
دولت ایالات متحده آمریکا در بسیاری از کشورهای جهان به اشکال و انواع مختلف حضور نظامی دارد، اما ثابت شده است که تقریباً در تمام موارد آمریکاییها با طیب خاطر و بدون استفاده از زور از هیچ یک از این مناطق بیرون نمیروند و حتی در صورت خروج نیز به بهانههای دیگر حضور نظامی خود را حفظ میکنند.
اعتمادآنلاین| سید عماد حسینی- دولت ایالات متحده آمریکا در بسیاری از کشورهای جهان به اشکال و انواع مختلف حضور نظامی دارد، اما ثابت شده است که تقریباً در تمام موارد آمریکاییها با طیب خاطر و بدون استفاده از زور از هیچ یک از این مناطق بیرون نمیروند و حتی در صورت خروج نیز به بهانههای دیگر حضور نظامی خود را حفظ میکنند.
گرچه جمعه پیش خبر توافق عراق و ایالات متحده بر سر خروج یا همان زمانبندی خروج نظامیان آمریکایی از عراق مخابره شد، اما سخنان بعد از آن به ویژه اظهارنظرهای وزرای خارجه 2 کشور حکایت از برنامههای دیگری میدهد.
وقتی فؤاد حسین وزیر امور خارجه عراق از نیاز کشورش به ادامه حضور نیروهای آمریکایی میگوید- هرچند این حضور را به بخش آموزش و تسلیحاتی پیشرفته محدود و به نوعی آن را توجیه میکند- نه تنها از نگرانی مخالفان ادامه حضور نیروهای آمریکایی نمیکاهد بلکه بر آن دامن هم میزند.
به زعم کارشناسان، دولت آمریکا در صدد تقویت بهانههایی برآمده که به ادامه بقای نیروهای نظامیاش در عراق کمک کند.
این نظر کارشناسان عراقی در حالی بیان شد که هیات بلندپایه نظامی-امنیتی عراقی مذاکرات خود را بر سر شیوه خروج نظامیان آمریکا از خاک عراق در آمریکا آغاز کرده بودند.
عراقیها یا به تعبیری جریانهای سیاسی متعددی در عراق امیدوارند در چارچوب مصوبه پارلمان کشورشان، نیروهای آمریکایی تا پایان سال 2021 (دیماه سال جاری) عراق را ترک کنند.
اما آنچه رخ میدهد و رویکردی که آمریکا در عراق پیشه کرده در کنار افزایش عملیات گروه تروریستی داعش و نیز برگزاری انتخابات سراسری در عراق احتمال خروج واقعی و حقیقی نظامیان آمریکا را به شدت کاهش میدهد.
به بیانی واضحتر، رفتار ارتش آمریکا در عراق با آنچه مسئولان سیاسی این کشور در واشینگتن اظهار میکنند تفاوت قابل توجهی دارد.
گرچه فرماندهی اصلی نیروهای سنتکام در حوزه جنوبی خلیج فارس قرار دارد اما بیتردید یکی از پایگاههای اصلی عملیاتی ارتش آمریکا در کشور عراق واقع است.
دسترسی مستقیم زمینی به کشورهای سوریه، ترکیه، عربستان، کویت و اردن از یک سو و همجواری با ایران از سوی دیگر از مهمترین شاخصههای اهمیت سوقالجیشی عراق برای آمریکا محسوب میشود.
این در حالی است که منافع جریانهای مشخصی از صحنه سیاسی عراق هم در چارچوب بقای این نیروها میگنجد.
چنانکه مسئولان آمریکایی بارها اعلام کردهاند، توافق راهبردی آنها بر اساس حفظ منافع 2 کشور انجام خواهد شد و از این رو تصور نمیشود آمریکا در حال حاضر حتی بتواند منافع سیاسیاش را در خروج نظامی از عراق به دست آورد.
با وجود اینکه بسیاری از شخصیتهای عراقی پایان نیاز به نیروهای بیگانه در کشورشان را فریاد میزنند، اما کاخ سفید ثابت کرده است چه در زمان حضور نظامی تحت پوشش مبارزه با داعش و چه در حال حاضر چندان توجهی به منافع کلان عراق نداشته و من باب مثال، همین بس که حتی وقتی داعش پشت دیوارهای بغداد سنگر گرفته بود حاضر نشد منافع کلان خود را فدای نگرانی مسئولان عراقی از سقوط بغداد کند.
فارغ از اینکه توافق رسمیای بین واشینگتن و بغداد حاصل شود یا خیر، به زعم شمار قابل توجهی از کارشناسان، بقای نظامیان آمریکایی در عراق امری حتمی مینماید گرچه شاید شکل، پوشش و نام آن تغییر پیدا کند.
دیدگاه تان را بنویسید