پزشکی و سینما دو پنجره رو به انسانند

اعتمادآنلاین| محمد هادی کریمی، کارگردان و فیلمنامه‌نویس سینما و پزشک به مناسبت روز پزشک گفت: پزشکی اگر به عنوان یک علم صرف تعریف شود ظاهراً ارتباطی وجود ندارد ولی وقتی پزشکی از دایره علم به حکمت برسد و طبیب حکیم شود حتماً از اعجاز هنر در درمان بیمارانش سود بهره‌مند می‌شود و می‌تواند زلفش به هنری گره بخورد که مجموعه هنرهای قدما و پیشینیان است.

به گزارش ایکنا، وی افزود: پزشکی منظومه فکری خاصی در هر بار مواجهه با یک بیمار و یا بیماری در ذهن شما ایجاد می‌کند، پیش‌فرض‌هایتان سریع پشت سرهم چیده می‌شود و شما به یک فرضیه می‌رسید و حالا در رد یا قبول آن می‌کوشید اما در فیلمسازی بخصوص وقتی که به عنوان یک مولف و خالق جهان اثر قرار می‌گیرید باید همه پیش‌فرض‌های قبلی خود را در‌باره آنچه روی پرده خلق می‌کنید، کنار بگذارید و نوعی دیگر ببینید. یعنی درست در تباین کامل با فرآیند تشخیص و معالجه بیماران. سخت‌ترین بخش کار همینجاست زیرا وقتی فیلمسازی خود را از آن قید و بند منظومه‌ساز ‌رها می‌کند انگار مدام دگمه روشن و خاموش در مغز باید زده شود که مزیت این دوگانه‌کاری ذهنی هم در همین جاست که از هر کدام خسته شوی به دیگری پناه می‌برید.

کارگردان «برف روی شیروانی داغ» در پاسخ به این سوال که آیا ویژگی سینماگر بودن به شما در پزشکی کمک کرد یا به صورت برعکس آیا پزشک بودن در سینما به کمک شما آمد؟ تصریح کرد: شاید مواجهه هر پزشک با بیمارانش بزرگترین منبع تحقیق بی‌واسطه باشد که فقط در مطب یک پزشک می‌تواند رخ دهد نه در جای دیگری از جامعه، چون بیمار نزد پزشک بی‌نقاب می‌آید و پزشک را محرم خود می‌داند و شما خود واقعی آدم‌های جامعه را بدون صورتک می‌بینید. در برخورد اطرافیان بیمار هم همینطور بسیاری از لایه‌های بزک‌شده کنار می‌رود. موضوعات مهمی چون هراس، پذیرش و یا آگاهی از مرگ مولفه‌های قوی دراماتیک را می‌سازند و هر روز به شکلی برای پزشک بسته به بیمارانش، جلوه‌گر است. پس هر آنچه در عمق ناخود‌آگاه شما به عنوان مولف رسوب می‌کند می‌تواند از جریان متلاطم هر روزه حرفه شما در پزشکی آمده باشد که من هم از این قاعده مستثنی نیستم.

وی با بیان اینکه پزشکی و کارگردانی را به عنوان حرفه نگاه نمی‌کند، گفت: هیچکدام کسب و‌کار من نیست. پزشکی و فیلمسازی دو پنجره‌ای برای من هستند رو به انسان که خلقتی شگفت‌‌آور است و من عاشقانه دوستش دارم.

کریمی با اشاره به اینکه کارکرد پزشکی و کارگردانی را نباید با هم قیاس کرد، گفت: این قیاس مع‌الفارقی است چراکه هر کدام اقتضائات و ملزومات خود را دارد و هوشمندی‌های خاص خود را می‌‌طلبد.

این سینماگر درباره برخی تولیداتی پزشکی در سینما نیز چنین توضیح داد: چه فیلم‌ها و چه مجموعه‌های تلویزیونی خارجی که متمرکز بر یک بیماری یا شیوع یا زندگی پزشکان و مراحل تشخیص و درمان ساخته شده‌اند از کارهای دیدنی و ماندگارند که امیدوارم سینمای ایران هم در صورت صنعتی شدن و اصالت یافتن سرمایه‌های غیردلالی و کثیف، مجالی برای ورود و تمرکز در این حوزه‌ها بیابد.

وی در پایان اعلام کرد: سینمای ایران همیشه از پزشکان و کادر درمان به نیکی تصویرسازی کرده و به نقش مثبت آنها نیز پرداخته است. بخصوص نقش مهم پزشکان در جنگ و یا مناطق محروم در آثار سینمایی دیده می‌شود، هرچند ممکن است این نگاه کلیشه‌ای و تک‌بعدی به نظر آید.