آنکه می‌گوید تورم را تک رقمی می‌کنم و هر سال این تعداد مسکن می‌سازم، درکی از اعداد ندارد

روزنامه اطلاعات در مطلبی از عدم درک مسئولان از اعداد نوشت.

به گزارش اطلاعات، در هنگامه تبلیغات انتخابات، برخی داوطلبان نمایندگی مجلس یا ریاست جمهوری سخنانی می‌گویند و اعداد و ارقامی را وعده می‌دهند، مثلاً می‌گویند طی مدت کوتاهی نرخ تورم را یک رقمی و رشد اقتصادی را دو رقمی می‌کنیم. این میزان به درآمد کشور و حقوق کارمندان و معلمان می‌افزاییم، صادرات غیرنفتی را 2 برابر یا 4 برابر یا 10برابر می‌کنیم. همه کودکان محروم از تحصیل را به مدرسه می‌فرستیم، هر سال این تعداد مسکن می‌سازیم، همه جمعیت زیر خط فقر را نجات می‌دهیم و ... بسیاری از ناظران یا رقبا، این‌گونه سخنان را ناشی از سیاسی‌کاری و نوعی نیرنگ برای رأی آوردن تحلیل می‌کنند؛ چون وعده‌هایی که حجم و عدد آن بسیار بزرگ است در زمان کوتاه امکان تحقق ندارد. اما به نظر نگارنده، این‌گونه وعده‌ها اغلب با صداقت و سادگی داده می‌شود و صاحب آن، قصد اغواگری و خدعه و فریب ندارد، بلکه خیلی صادقانه ادراکی از معنی واژگان و نسبت ابعاد و اعداد و تناسب و اندازه ابعاد کمّی وعده داده شده با «کمیت» درآمد بالفعل و عدد امکانات موجود و رقم هزینه‌های واقعی اداره کشور ندارد. 

این روزنامه افزوده است: چند سال پیش شخصیتی در تلویزیون آمد و خیلی صادقانه از مردم درخواست کرد که صاحب 14 فرزند شوند و بسیار در این زمینه اصرار و ابرام کرد. مشخص بود او از روی صداقت چنین اصراری می‌کند در عین حال که نسبت بین 14 فرزند و هزینه‌های آن را متوجه نیست. رابطه ریاضی بین اینکه خانواده‌ای 14 فرزندی اگر بخواهد با حداقل استانداردهای عرفی و زیستی و اخلاقی زندگی کند باید خانه‌ای هزارمتری  با دست کم 15 ـ 16 اتاق و چندین مطبخ و سرسرا  سرویس بهداشتی داشته باشد که با الگوی زیست اجتماعی سمرقند قرن هشتم نیز سازگار نبود چه رسد به تهران و مشهد و تبریز و زاهدان قرن پانزدهم با آپارتمان‌های 50‌متری استیجاری.  آن شخصیتی که چنین اصراری می‌ورزید قصد به خطا انداختن مردم را نداشت بلکه خود به‌طور صادقانه‌ای درکی از نسبت اعداد و هزینه‌ها و نسبت‌های ریاضی فضاها و نیازهای امروزه لازم به ازای هر یک نفر نداشت و اتفاقاً در همان برنامه وقتی مجری از او خواست بین 1000 و 1100 یک عدد را انتخاب کند چندین بار تلاش کرد و هر بار عددی بیرون از دامنه آن اعداد گفت تا اینکه مجری به ناچار خودش عددی برگزید.