از زندگی شاعرانه تا شاعرانگی کارتونی در گفت‌وگوی اعتمادآنلاین با اردشیر رستمی

اعتمادآنلاین| دهه هفتاد مقطع مهمی برای کارتون و کاریکاتور ایران بود. خیلی از چهره‌های مهم این حوزه در این مقطع ظهور پیدا کردند، چهره‌هایی که عمدتا صاحب سبک بودند. یکی از مهم‌ترین‌ چهره‌ها که قلم و شخصیتش هر دو شاعرانه است، اردشیر رستمی است. او شاعری است که با تصویر شعر می‌گوید. شعرهای او عمدتا با محوریت زنان است.

خب، تا این جای مطلب جدی بود. راستش را بخواهید برای خود من سوال است که چرا او این همه بین مردان و زنان فرق می‌گذارد. اردشیر فن بیان فوق‌العاده ای هم دارد. وقتی در میان جمعی است، آن جمع را در دست می‌گیرد. شعرهای شاعران کاردرست دنیا را می‌خواند و این کار را با بالا و پایین بردن طول موج صدایش انجام می‌دهد. طوری که جمع هیپنوتیزم می‌شوند. بارها و بارها، این بلا سر من آمده است. کلا از همه چیز تعبیر دیگری دارد. مثلا وقتی از او می‌پرسی چه حسی داری که جلوی دوربین رفتی؟ جوابت را این طور می‌دهد. من جلوی دوربین نرفتم. دوربین جلوی من آمد. حالا فکر کنید ما چه بدبختی کشیدیم تا بتوانیم با او مصاحبه کنیم. حالا شما دلتان می‌آید که این گفت‌وگو را نبینید؟