قرنطینه اجباری مسافران در هتل اقدامی اخلاقی است؟

اعتمادآنلاین| شیوع ویروس کرونا باعث شده سفرها در سراسر نقاط جهان تحت تاثیر قرار گیرد. دولت انگلیس در 15 فوریه اعلام کرد شهروندان انگلیسی و ایرلندی که از کشورهای قرمز می‌آیند باید به مدت 10 روز در هتلی قرنطینه شوند و مسافران مجبور به پرداخت 1750 پوند با هزینه شخصی خود هستند. افراد باید هتل مورد نظر خود را از پیش رزرو کنند و در دوران قرنطینه 2 بار آزمایش کرونا دهند.

به گزارش اعتمادآنلاین ، به نقل از «The Conversation»، رعایت نکردن مقررات قرنطینه در هتل مورد نظر تا 10 هزار پوند جریمه دارد و افرادی که نگویند از کشوری قرمز آمده‌اند ممکن است به 10 سال زندان محکوم ‌شوند. کشورهای دیگری چون استرالیا، نیوزیلند، چین و هند نیز طرح قرنطینه اجباری مسافران در هتل را اجرا کرده‌اند؛ اما سوالی که پیش می‌آید این است که آیا این نوع قرنطینه اخلاقی است؟ چه کسی باید هزینه آن را بپردازد؟

سفرهای بین‌المللی خطر انتقال ویروس کرونا را به میزان قابل توجهی افزایش می‌دهد و بعضی از کشورها زودتر از سایرین قانون قرنطینه مسافران در هتل را اعمال کردند (استرالیا در مارس 2020 این قانون را گذاشت). امروزه خطر انتقال ویروس به دلیل شیوع انواع جدید ویروس کرونا بیشتر شده است.

یکی از راه‌های جلوگیری از انتقال بیشتر ویروس کرونا منع ورود پروازهای بین‌المللی است. انگلیس منع ورود از کشورهای قرمز را اعلام کرده، اما اتباع بریتانیایی و ایرلندی و همچنین کسانی که اقامت دائم دارند مشمول این ممنوعیت نمی‌شوند. با این حال چرا سیاست‌گذاران تمام پروازهای بین‌المللی ورودی را ممنوع نمی‌کنند؟ اگر قانونی وضع می‌شود، آن قانون باید مردم را منتفع کند و از شیوع بیشتر ویروس کرونا و تحمل خسارت‌های بیشتر جلوگیری کند. تنها در این صورت است که ممنوعیت ورود سایر مسافران اقدامی برابر خواهد بود.

سیاست قرنطینه اجباری صد درصد کارآمد نیست. این مساله به عواملی چون پایبندی افراد در اجرای محدودیت‌ها، رعایت دستورالعمل‌های ایمنی در هتل، طول دوره قرنطینه و صحت آزمایش کرونا برای خروج فرد از هتل وابسته است. با وجود این، اجرای کامل قرنطینه خطر انتقال ویروس از طریق سفر را کاهش می‌دهد و بدین صورت به حقوق افراد برای ورود به کشورها هم احترام گذاشته می‌شود.

چه کسی باید هزینه قرنطینه را پرداخت کند؟

مساله اخلاقی بودن قرنطینه هنوز پابرجاست. یکی از سوالاتی که در این زمینه مطرح می‌شود این است که چه کسی باید هزینه قابل توجه اقامت اجباری در قرنطینه را بپردازد؟ بعضی از کشورها در ابتدای وضع این قانون هزینه مسافرانی را که باید در قرنطینه می‌ماندند پرداخت می‌کردند و این تا حدی منصفانه بود؛ اما اکنون کسانی که مجبورند در قرنطینه باشند هزینه زیادی متحمل می‌شوند. این هزینه‌ها به نفع مردم خرج می‌شود و از مسافران خواسته می‌شود که برای انتفاع مردم این مبالغ را پرداخت کنند.

قرنطینه رایگان باعث می‌شود حقوق افرادی که وارد کشورها می‌شوند با دیگران برابر باشد. در حال حاضر دولت فیلیپین هزینه قرنطینه کارگران فیلیپینی را که از خارج بازمی‌گردند می‌پردازد. اما مساله اینجاست که هزینه قرنطینه گران است و پولی را که حاصل می‌شود نمی‌توان بابت اقدامات بهداشتی هزینه کرد. به همین دلیل کشورها تصمیم گرفته‌اند هزینه‌ها را به طور کامل یا به صورت مشترک با دولت بر عهده مسافران بگذارند. قرنطینه مسافران در هتل تا حدی اخلاقی است، اما برخی از کشورها در تلاش‌اند تا با اعمال بعضی معافیت‌ها هزینه‌های سنگین قرنطینه را کاهش دهند.