بزرگسالان چگونه خود را با دانش زبانی کودکان هماهنگ می‌کنند؟

اعتمادآنلاین| مژده اصغرزاده- کودکان با سرعتی بسیار بیشتر از نوجوانان و بزرگسالان زبان را یاد می‌گیرند. این تفاوت به دلیل بزرگی و کوچکی فرد نیست بلکه به خاطر تفاوت‌هایی است که از طریق صحبت کردن افراد با کودکان و بزرگسالان پدید آمده است.

به گزارش اعتمادآنلاین ، به نقل از «The Conversation»، گروهی از دانشمندان برای اولین بار روشی را طراحی کردند تا از طریق آن پی ببرند که چطور والدین از دانسته‌هایشان درباره زبان کودکان هنگام صحبت با فرزندان‌شان استفاده می‌کنند. آنها دریافتند که والدین مدل مشخصی از دانش زبانی کودکان‌شان دارند و از این مدل‌ها برای هماهنگ‌سازی گفتار خود با کودکان بهره می‌گیرند. نتایج این تحقیق در ژورنال Psychological Science منتشر شده است.

دنیل یوروفسکی (Daniel Yurovsky)، استادیار دانشکده روانشناسی دانشگاه کارنگی ملون (Carnegie Mellon)، می‌گوید: «ما سال‌هاست از این مساله آگاهیم که والدین هنگام صحبت با بچه‌ها شیوه متفاوتی را در پیش می‌گیرند و گاهی از روش دوگان‌سازی و کشش واکه‌ها استفاده می‌کنند.» یوروفسکی توضیح می‌دهد که این اقدامات به کودکان کم‌سن‌وسال کمک می‌کند تا فرصتی برای یادگیری پیدا کنند؛ اما ما نمی‌دانیم که آیا والدین هنگامی که کودک زبان را فرا می‌گیرد ورودی درستی برای یادگیری مطالب دیگر به آنها می‌دهند یا خیر.

بزرگسالان معمولاً هنگام گفت‌وگو با کودکان خود آرام‌تر و با صدای زیرتر صحبت می‌کنند. همچنین سعی می‌کنند از تکرار و ساده‌سازی ساختارهای زبانی بهره گیرند. گاهی نیز برای برقراری ارتباط با کودک سوالاتی از او می‌پرسند تا درک کودک را از صحبت‌هایشان ارزیابی کنند. وقتی کودک بتواند روان‌تر صحبت کند بزرگسالان نیز در گفت‌وگو با او از ساختارهای پیچیده‌تری استفاده می‌کنند.

یوروفسکی این قضیه را مشابه پیشرفت دانش‌آموز در درس ریاضی می‌داند. او می‌گوید: «شما در مدرسه با جبر شروع می‌کنید و قبل از خواندن دیفرانسیل هندسه را یاد می‌گیرید. کسانی که با کودکان صحبت می‌کنند نیز بدون آنکه بدانند از همین روند بهره می‌گیرند؛ یعنی گام‌به‌گام جلو می‌روند. آنها روند زبانی کودک را پیگیری می‌کنند و شیوه صحبت آنان را اصلاح می‌کنند تا کودکان صحبت‌های بزرگ‌ترها را متوجه شوند.»

یوروفسکی و گروه تحقیقاتی او طی پژوهشی که انجام دادند در تلاش بودند تا دریابند چگونه افرادی که با کودکان تعامل داشتند گفتار خود را با پیشرفت زبانی کودک هماهنگ کردند. این گروه بازی‌ای را طراحی کردند که در آن والدین به کودک خود کمک می‌کردند تا از بین مجموعه سه حیوان یکی را انتخاب کنند. این بازی را نوپایان (از 15 تا 23ماهه) و والدین آنها هر روز انجام می‌دادند. نیمی از حیوانات این بازی حیواناتی بودند که کودکان معمولاً پیش از 2 سالگی با آنان آشنا می‌شوند (مثل گربه و گاو) و نیمی دیگر آنهایی بودند که کودکان بعدها درباره آنان اطلاعات پیدا می‌کنند (مثل طاووس و پلنگ).

محققان از 41 زوج کودک-بزرگسال خواستند که این بازی را در محیطی واقعی در آزمایشگاه انجام دهند. پژوهشگران شیوه گفتار والدین را درباره حیواناتی که کودک‌شان می‌شناخت و آنهایی که کودک نمی‌شناخت مقایسه کردند. یوروفسکی توضیح می‌دهد که در این تحقیق والدین به طوری باورنکردنی شناخت دقیقی از زبان کودک‌شان داشتند چون به خوبی شاهد رشد زبانی آنان بوده‌اند. این یافته‌ها نشان می‌دهد والدین دانش خود را در زمینه پیشرفت‌ زبانی فرزندشان با اطلاعات زبانی مناسب او هماهنگ می‌کنند.

پژوهشگران دریافتند که والدین (یا پرستاران) از شیوه‌های گوناگونی برای توضیح حیوانی ناشناخته به کودک خود استفاده می‌کنند. معمول‌ترین شیوه استفاده از توصیف‌گرهایی است که کودک با آنها آشناست. همچنین مشاهده شد که والدین نه تنها از آنچه پیشتر درباره دانش زبانی فرزندان‌شان می‌دانستند بهره گرفتند، در مواردی که کودک حیوانی مثل پلنگ را نمی‌شناخت در نوبت بعدی روش خود را تغییر دادند و طور دیگری درباره آن حیوان صحبت کردند. محققان می‌گویند از یافته‌های این تحقیق می‌توان در یادگیری ماشینی نیز استفاده کرد.