انتخابات 1400| چشم همه به انتخابات ایران است

اعتمادآنلاین| ‌ ماه‌ها گمانه‌زنی رسانه‌ای و رایزنی سیاسی، هفته‌ها گفت‌وگو و جلسه پشت جلسه برای تدوین راهبرد و سازوکار ستادی جهت ورود به صحنه انتخابات و البته بحث حقوقی و سیاسی درباره چند و چون برگزاری انتخابات و نظارت بر آن و درنهایت روزها مناظره و سخنرانی و گفت‌وگو و مصاحبه ازجانب چند کاندیدای نهایی باقیمانده در صحنه برای آنکه حتی اگر شده یک شهروند ایرانی را که به هزار و یک دلیل، این انتخابات را متفاوت از انتخابات ادوار گذشته یافته و نمی‌خواست پای صندوق رای بیاید، مجاب به مشارکت کنند و البته همزمان راهبردها و برنامه‌ و اهدافی را که احیانا برای دولت آینده در سر می‌پرورانی، به گوش جامعه هدف و پایگاه رای‌ات برسانی تا مگر روز سرنوشت، جمعیتی بزرگ‌تر را پای صندوق بکشانند؛ هرچه بود و نبود، آنچه شد و نشد، حالا دیگر به پایان راه رسیده و پرونده انتخابات ریاست‌جمهوری سیزدهم که دیروز 28 خردادماه 1400 در سراسر کشور و البته همزمان با 3 انتخابات مهم دیگر برگزار شد و شهروندانی که این‌بار زودتر از همیشه، از ساعت 7 صبح برای شرکت پای صندوق رای به حوزه‌های انتخابیه آمده بودند، درحالی آرای‌شان را به صندوق انداختند که آخرین ایرانیانی که دیروز و به تعبیری امروز در این انتخابات شرکت کردند، همین چند ساعت پیش، یعنی اوایل بامداد شنبه‌ای که هنوز در آنیم، از حوزه‌های اخذ رای خارج شده‌اند.

رویارویی این 4 سیاست‌مرد

به گزارش روزنامه اعتماد، حالا مانده تنها فینال این رقابت نفس‌گیر که همان شمارش میلیون‌ها رایی است که هرکدام نام یکی از 4 کاندیدای نهایی انتخابات ریاست‌جمهوری 1400 بر آن درج شده و درحالی از مدت‌ها پیش از سیدابراهیم رییسی به عنوان گزینه اصلی جناح راست و احتمالا تنها اصولگرای باقیمانده در صحنه در روز 28 خرداد 1400 خواهد بود اما دیروز وقتی به صحنه رقابت نگاه می‌کردی، دست‌کم 2 چهره اصولگرای دیگر نیز در جمع 4 کاندیدای انتخابات ریاست‌جمهوری به چشم می‌آمد؛ محسن رضایی و امیرحسین قاضی‌زاده هاشمی.

دو کاندیدای اصولگرایی که یکی باوجود آنکه بیش از تمامی رقبای حاضر در صحنه، تجربه کاندیداتوری در این سطح را داشت، تاحدودی غیرواقع‌بینانه، خود را بسیار نزدیک به پیروزی می‌دید و گمان می‌کرد هیچ بعید نمی‌دانست دری به تخته بخورد و او پیروز این رقابت مهم سیاسی نام بگیرد و دیگری که این نخستین تجربه کاندیداتوری‌اش در این سطح بود، به عنوان کسی که از تمامی رقبا و حتی آن‌طورکه به ‌تاکید تکرار می‌کرد، از مجری مناظره‌ها هم کوچک‌تر است، شاید بیش از اندازه واقع‌بینانه، سعی در پیشبرد اهداف اخلاقی خود در انتخابات داشت و ظاهرا می‌خواست بنایی متفاوت را در رقابت‌های انتخاباتی و به‌خصوص مناظره‌ها استوار کند.

رقابت اصلی اما باز هم میان دو نفری بود که یکی اگرچه حاضر نشد خود را اصولگرا معرفی کند و تا پایان نیز «مستقل» از جناح راست در صحنه رقابت فعالیت کرد اما به‌طور رسمی ازجانب اردوگاه اصولگرایان حمایت می‌شد و نه‌فقط اصولگرایان عضو شورای وحدت، بلکه اعضای شورای ائتلاف و پایداری‌ها هم به‌ صراحت کاندیدای خود را سیدابراهیم رییسی می‌خواندند و آن ‌دیگری، چهره‌ای که اگرچه هرگز مورد حمایت تشکیلاتی و منسجم اصلاح‌طلبان قرار نگرفت و کاندیدای «جبهه اصلاحات ایران» نبود اما بسیاری از اصلاح‌طلبان و حتی احزاب شاخص جریان اصلاحات همچون کارگزاران سازندگی و اعتماد ملی و البته بسیاری از بزرگان این جریان سیاسی همچون مهدی کروبی صراحتا از او حمایت کرده و گفتند که به عبدالناصر همتی رای می‌دهند.

جمهور اصلاحات مقابل مثلث اصولگرا

اگرچه تمامی ماه‌ها، هفته‌ها، روزها و البته ساعت‌های گذشته، هر بار صحبت از انتخابات شده، درواقع نگاه ناظران به انتخابات ریاست‌جمهوری سیزدهم چرخیده اما دیروز همزمان با این انتخابات سراسری 3 انتخابات دیگر هم برگزار شد که حتی اگر دو انتخابات میان‌دوره مجالس شورای اسلامی یازدهم و خبرگان رهبری پنجم را هم چندان موردنظر نداشته باشیم، واقعیت آن است که انتخابات شورای شهر ششم به ‌خصوص در تهران و کلانشهرها بسیار حائز اهمیت بود. جایی که اصلاح‌طلبان از حضور رسمی خود در انتخابات گفته و با «لیست جمهور» برآمده از خرد جمعی و پایگاه اجتماعی جریان اصلاحات، به مصاف رقبای اصولگرایی رفتند که برخلاف انتخابات ریاسست‌جمهوری قادر به اجماع نشده و با دست‌کم 3 فهرست اصلی و چند فهرست مترقبه در میدان بودند. آنجا که شورای وحدت اصولگرایان با فهرستی به سرلیستی سردار مرتضی طلایی مقابل شورای ائتلاف ایستاده بود تا با لیست 21 نفره این شورا با سرلیستی مهدی چمران و پرویز سروری رقابت کنند. آن‌هم در شرایطی که پایداری‌ها هم لیست خود را داشتند و طرف دیگر این رقابت را گرفته بودند.

از فضای مجازی تا آن‌سوی مرزها

این البته تنها انتخابات اخیر نبود که همزمان با آنچه در زمین سیاست و به عنوان مثال حوزه‌های اخذ رای می‌گذشت، زمینی مجازی در شبکه‌های اجتماعی نیز درگیر رقابت شده و میزبان کنشگران بود. اما دو نکته باعث شد این انتخابات از این حیث متفاوت باشد.

یکی آنکه انتخابات اخیر در شرایطی برگزار شد که کلاب‌هاوس، امکان گفت‌وگوهایی طولانی را نیز پیش‌ روی کاربران میلیون‌ها کاربر فضای مجازی قرار داده بود و دوم آنکه بحث از تحریم و مشارکت این‌بار بیش از ادوار گذشته دست‌کم در این یکی، دو دهه مطرح بود و درنتیجه آزادی نسبی در شبکه‌های اجتماعی بیش از همیشه برای آنکه ناظران بی‌طرف از چند و چون اوضاع سردربیاورند، به کار می‌آمد.

جالب آنکه همین دوگانه تحریم- مشارکت باعث شد همزمان با برگزاری انتخابات در اقصی‌نقاط ایران، جای‌جای کره خاکی نیز درگیر انتخابات 1400 باشد و البته گهگاه شاهد اتفاقاتی که به هیچ عنوان به رفتار سیاسی و رقابت انتخاباتی نزدیک هم نبود. رفتاری که احتمالا ازجانب اقلیتی کوچک سر زده و بر اساس آن، دیدگاه سیاسی منجر به فراموش شدن برخی مسائل مهم انسانی شد.