گفت‌وگو با مدیران سالن‌های تئاتر که این‌روزها تعطیل هستند
کرونا، باعث مرگ تماشاخانه‌های خصوصی خواهد شد؟
تعطیلی ناگزیر تمامی برنامه‌های فرهنگی، هنری و سینمایی سراسر کشور برای سومین هفته متوالی به قصد پیشگیری از گسترش بیماری کرونا، صاحبان تماشاخانه‌های خصوصی تئاتر را گوشه رینگی انداخته است که بدون کمک دولت، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، معاونت هنری و اداره‌کل هنرهای نمایشی، برای ادامه راه، جانی در تن ندارند.
اعتمادآنلاین| نرگس کیانی: «.... با توجه به پایداربودن شرایط انتقال این بیماری، تعطیلی تمامی برنامه‌های فرهنگی، هنری و سینمایی سراسر کشور تا یک هفته دیگر (22/12/98) ادامه دارد»، این بخشی از متن اطلاعیه شماره 3 وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود که خبر از تمدید تعطیلی‌ها برای سومین هفته متوالی می‌داد؛ تعطیلی‌ای که بیماری کرونا زمینه‌سازش شد و با توجه به ابعاد گسترده‌اش مشخص نیست پس از تاریخ ذکرشده در این اطلاعیه می‌توان به از سرگیری روال سابق امیدوار بود یا نه.
از میان آن‌چه در این اطلاعیه «برنامه‌های فرهنگی، هنری و سینمایی» نامیده شده‌اند، تئاتری‌ها و در میان آن‌ها، اهالی تئاتر خصوصی چنان روزگار سختی را می‌گذرانند که حتی امیدوارترین‌شان، بدون حمایت دولت، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، معاونت هنری و اداره‌کل هنرهای نمایشی، چشم‌انداز امیدوارکننده‌ای پیش رو ندارد.
واکنش مدیران تماشاخانه‌های خصوصی به تعطیلی‌ها
واکنش مدیران تماشاخانه‌های خصوصی به تعطیلی‌ای که قصدش پیشگیری از گسترش بیماری کروناست، همچون واکنش عامه مردم، مثبت است و از آن استقبال می‌کنند اما درخواست‌هایی جدی و غیرقابل چشم‌پوشی نیز دارند، درخواست‌هایی که ادامه حیات‌شان در گرو تحقق آن‌هاست.
قطب‌الدین صادقی، نویسنده و کارگردان با سابقه تئاتر و مدیر تماشاخانه خصوصی شانو با اشاره به این که «صیانت نفس، حفظ جان و حفظ زندگی امری مقدس و ارجح بر همه چیز است» در این زمینه گفت: «در این زمینه هر کاری از سوی مردم، نهادها، سازمان‌ها و دولت انجام گیرد از نظر من خوب، نیکو و مفید است. طبیعی است که در این شرایط ناچار به تغییر رویه در فعالیت‌های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و هنری شویم، چون جان مردم در خطر است و این شوخی‌بردار نیست.»
قطب‌الدین صادقی: ما تماشاخانه دولتی نیستیم و با قرض و زیر فشار اقتصادی سرِ پا ایستاده‌ایم. با شیوع ویروس کرونا و تعطیلی اجباری، کمک نهادهایی مانند وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و شهرداری برای ما بسیار تعیین‌کننده است. شاید هم خیرینی که دلشان به حال فرهنگ و هنر می‌سوزد، پیش‌قدم شوند و زیر پر و بال ما را بگیرند.
این هنرمند پیشکسوت با بیان این که «از تعطیلی‌ها به قصد حفظ جان انسان‌ها دفاع می‌کنیم هر چند می‌دانیم ضرری کمرشکن در انتظارمان است»، گفت: «ما در این شرایط متضرر می‌شویم. مانند کاسبان بیچاره که مغازه‌هایشان تعطیل است و خدا می‌داند چه میزان چک برگشتی خواهند داشت. سفر به بسیاری از شهرها ممنوع است، زندگی متوقف شده است و باید بپذیریم تا اردیبهشت‌ماه در همین وضعیت هستیم. ما باید به عنوان بخشی کوچک از فرهنگ و هنر این سرزمین این مسئله را درک کنیم. من در این شرایط از تعطیلی استقبال می‌کنم، به این دلیل که حاضر نیستم تحت هیچ شرایطی جان مردم را به خطر بیندازم، هر چند می‌دانیم که ضرری کمرشکن در انتظارمان است.»
صادقی با اشاره به این که «متاسفانه تئاتر و تماشاخانه‌های خصوصی اولین خاکریزی هستند که در این گونه حوادث فتح می‌شوند» ادامه داد: «هیچ کسی را هم نمی‌شود مقصر دانست اما درست‌تر این است که برخی نهادها به ما کمک کنند. ما دولتی نیستیم و با قرض و زیر فشار اقتصادی سرِ پا ایستاده‌ایم. کمک نهادهایی مانند وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و شهرداری برای ما بسیار تعیین‌کننده است. من می‌دانم که اداره‌کل هنرهای نمایشی خود زیر فشار اقتصادی وحشتناکی قرار دارد و نمی‌دانم چه می‌شود کرد. مگر این که خیرینی که دلشان به حال فرهنگ و هنر می‌سوزد، پیش‌قدم شوند و زیر پر و بال ما را بگیرند که پیشاپیش نیز از آن‌ها تشکر می‌کنم اگر چنین کنند و امیدوارم وسع‌شان برسد و ما را کمک کنند. من به شدت دلمشغولم.»
داود نامور، مدیر تماشاخانه خصوصی نوفل‌لوشاتو هم با تاکید بر این که «نمی‌خواهم بگویم از این که به خاطر پیشگیری از انتقال بیماری کرونا اجرایی وجود ندارد ناراضی‌ام» ادامه داد: «در موقعیتی هستیم که جان انسان‌ها در خطر است. ما کار می‌کنیم برای این که بتوانیم زندگی کنیم و وقتی راه جلوگیری از فراگیری این بیماری که زندگی انسان‌ها را تهدید می‌کند، تعطیلی است، طبیعی است که بپذیریم باید کار را تعطیل کرد. برای ما جان آدم‌ها بسیار مهم‌تر از تماشاخانه داشتن یا نداشتن و اساسا وجود تئاتر است.»
تماشاخانه شانو
نامور با تاکید بر این که «اما از آن سو معتقدیم دولت باید به ما کمک کند، تصریح کرد: «به عنوان مثال در جبران ضرر 200 میلیونی وارد شده به من و به دیگری، یاری‌مان کند. خواسته ما، خواسته بی‌موردی نیست. دولت طبق قانون اساسی موظف است به مجموعه‌های فرهنگی- هنری خصوصی و از جمله تماشاخانه‌های خصوصی کمک کند و در طول سال بودجه‌ای به آن‌ها اختصاص دهد.»
سارا داروفروش هم که در کنار مهدی علی‌نژاد، مدیریت تماشاخانه خصوصی مهرگان را بر عهده دارد، ضمن اعلام حمایت از تعطیلی‌ها برای پیشگیری از شیوع کرونا در خصوص آن‌چه صنف تماشاخانه‌داران خصوصی از دولت می‌خواهند گفت: «قولی که از طرف اداره‌کل هنرهای نمایشی به ما داده شده است رایزنی با دولت و دریافت بودجه‌ای برای تزریق به تماشاخانه‌های خصوصی برای پیشگیری از مرگ‌شان است. در جلسه‌ای که روز سه‌شنبه ششم اسفند با حضور شهرام کرمی، مدیرکل هنرهای نمایشی در دفتر ایشان برگزار شد از ما خواسته شد خوش‌بین باشیم. آن زمان گمان می‌کردند با تمهیداتی که در خصوص ضدعفونی فضاهای عمومی اندیشیده شده است، ما می‌توانیم به کارمان ادامه دهیم اما متاسفانه دامنه گسترش کرونا آن قدر وسیع شد که همه محاسبات را به هم ریخت.»
او با اشاره به تعهدات مالی تماشاخانه تحت مدیریتش به گروه‌های نمایشی گفت: «گروه‌هایی مبلغی را به عنوان پیش‌پرداخت به سالن داده و قرارداد بسته‌اند، با این امید که کارشان به مرحله اجرا برسد و اکنون هم ما و هم گروه‌های اجرایی درگیر اتفاقی هستیم که خودمان نقشی در شکل‌گیری‌اش نداشتیم. این گروه‌ها ممکن است در آن بازه زمانی مشخص که از دست رفته است، مایل به اجرا بوده باشند و نه پس از آن و از ما بخواهند مبلغی را که پرداخت کرده‌اند، به آن‌ها برگردانیم. شیوه دیگر همکاری با گروه‌ها بر مبنای درصدی است که از فروش‌شان به تماشاخانه تعلق می‌گیرد و به عنوان مثال در مورد نمایش «آگوست در اوسیج‌کانتی» به کارگردانی میکائیل شهرستانی با توجه به جایگاه ایشان، این گونه بود در حالی که به شکل کلی کفِ سالن را در نظر می‌گیریم، یعنی دریافت اجاره‌بهایی که برای هر شب اجرا در تماشاخانه مهرگان مقرر شده است. بدهی ما به مالک، هزینه‌های جاری مانند آب، برق، گاز و حقوق پرسنلِ بلاتکلیف‌مان که علی‌الحساب روانه خانه‌هایشان شده‌اند، دلمشغولی این روزهای ماست که روی یکدیگر انباشته شده است.»
داود نامور: در بحران کمبود سالن‌های دولتی، ما در بخش خصوصی بودیم که به گروه‌های متقاضی نوبت اجرا دادیم و از فشاری که بر دوش وزارت ارشاد بود، کاستیم، حالا و در این شرایط، از آن‌ها می خواهیم به ما کمک کنند. اگر تماشاخانه‌های خصوصی را تعطیل کنیم، خواهید دید که گرفتن نوبت اجرا در سالن‌های دولتی به اتفاقی تبدیل می‌شود که هر چند سال یک بار رخ می‌دهد.
مدیر تماشاخانه مهرگان افزود: «ما در حالت عادی هم قدرت مالی آنچنانی نداشتیم و به سختی و بدون هیچ کمک و حمایتی از سوی دولت به حیات‌مان ادامه می‌دادیم و اکنون نمی‌دانیم بلندشدن دوباره‌مان چگونه اتفاق خواهد افتاد.»
منبع: خبرآنلاین
دیدگاه تان را بنویسید