موسوی بجنوردی: مجمع روحانیون مبارز در مسایل، مداخله‌ی چندانی نمی‌کند/ روحانیت نباید در زندگی خصوصی مردم وارد شود / رهبری انقلاب یه مجمع روحانیون کمک می کرد

* قدرت آن‌ها(مجمع روحانیون) کم نشده اما تا می‌توانند در مسایل، مداخله‌ی چندانی نمی‌کنند. اوضاع سیاسی مملکت را نگاه می‌کنند که آیا به مصلحت است که مداخله کنند یا خیر و به نتیجه می‌رسند که مصلحت نیست و مداخله نمی‌کنند.

* اعضای مجمع روحانیون، قدرت‌طلب نیستند و به مصالح نظام نگاه می‌کنند و معتقدند هر چه برای حفظ نظام اصلح است، همان را انجام می‌دهند.

* به عقیده‌ی من روحانیون مبارز همگی صد در صد در خط امام و رهبری هستند یعنی هم کاملاً موید و همراه رهبر انقلاب و هم کاملاً موید و همراه امام (ره) هستند بنابراین هر زمانی مصالح کشور و انقلاب در بین باشد، همیشه مجمع روحانیون اطلاعیه می‌دهد و مداخله می‌کند.

* ما باید در حدی مداخله کنیم که مقابل نظام موضع نگیریم و باید در مسیر نظام و رهبری باشیم.

با داخل و بیرون مشورت می‌کنیم که نتیجه بگیریم این تذکر دادن آیا به مصلحت نظام است یا خیر؟ آیا ضد انقلاب از آن سوءاستفاده نمی‌کند؟ آن‌هایی که با اصل نظام مخالف هستند، همین را علم نمی‌کنند؟ اگر در مصالح نظام باشد و برخلاف نظرات رهبر نباشد، اعمال می‌شود. اگر ایشان نظرشان خلاف ما باشد، درست نیست که خلاف ایشان موضع بگیریم چون معنای آن موضع‌گیری مقابل رهبر است. نه! ما باید در همان مسیر باشیم. تذکرات داده می‌شود و در زمان خود چه در مجلس و چه در ریاست جمهوری، کاندیدا معرفی می‌کنند. به طور مثال مجمع روحانیون، ریاست آقای دکتر روحانی را هم در دوره‌ی اول و هم در دوره‌ی دوم تایید کرد. در مسایل مهم سیاسی کشور، مجمع روحانیون کنار نمی‌نشیند و نظر خود را می‌دهد و هیچ وقت هم موضعی نمی‌گیرد که مقابل همه قرار بگیرد یا موجب تضعیف نظام شود.

* روحانیت جنبه‌ی ارشاد و موعظه برای مردم دارد اما در زندگی خصوصی مردم نباید وارد شوند و وظیفه‌اش این نیست. روحانیت، همیشه و هر جا ببیند نظام در خطر است، باید از جمهوریت نظام و خود نظام و سران نظام حمایت کند که تا امروز این کار را کرده اند. به طور مثال مجمع روحانیون در انتخابات، تعدادی کاندیدا را تایید و اعلام می‌کند یعنی همیشه در مسایل عمومی شرکت می‌کند.

* روحانیت اگر در سازمان‌هایی تحت عنوان سیاسی و عقیدتی فعال باشد، در ایدئولوژی آن نهاد نظارت می‌کند. کار او در زمینه‌ی مسایل ایدئولوژی و حفظ نظام است و نباید در موقعیت‌های اجرایی آن عمل کند و آن‌ها طبق موازین خود عمل می‌کنند. روحانیت اگر در آن‌جا وارد شود، نسبت به ایدئولوژی و عقاید و اسلامیت آن نهاد کار می‌کند.

* کار اصلی روحانیت، ارشاد و آگاهی دادن مردم به دین است؛ می‌تواند در اخلاق نقش مهمی داشته باشد تا جامعه‌ای اخلاقی شود.

* من قبول دارم اگر در تشکیلاتی که یک روحانی در رأس آن قرار دارد، فساد شود، نمود بیشتری دارد اما این را هم باید قبول داشت که روحانیت، معصوم نیست و عصمت است که اصلاً خطا ندارد. در اینجا نهایت می‌توان گفت آن فرد عادل است اما این فرد در معرض اشتباه است، ممکن است سرش کلاه رود و … . این یک امر واقعی است که باید آن را پذیرفت. بعد از آن باید محاسبه کنیم جایی که در رأس آن یک روحانی است، فساد بیشتری دارد یا غیر از آن. معمولاً خود روحانی طرف خلاف نمی‌رود، مگر این که به عوارض دیگر آلوده شود وگرنه طبیعت یک روحانی این است که در مسیر الله و اسلام و دین و دیانت سیر می‌کند. آیا فساد در جایی که روحانی بیاید، بیشتر است یا غیر روحانی؟ باید این موضوع را آمار گرفت. من قبول ندارم که اگر شخص غیر روحانی در رأس امور قرار بگیرد، فسادش کمتر است.

* روحانیت جنبه‌ی موعظه و نصیحت دارد اما فردی که کار اجرایی را در دست دارد، می‌تواند برخورد و نظارت کند. امروز رییس جمهور ما در حد صلاحیت‌های خود، یک روحانی است و یک روحانی معتبر و نسبتاً با سواد است اما حیطه‌ی او محدود است و به این شکل نیست که هر کار خواست انجام دهد؛ او هم در حیطه‌ی قانون باید عمل کند و نمی‌تواند همین‌طور بگیر و ببند کند.

منبع:شفقنا