درآمد صندوق بازنشستگی در سال‌های گذشته پیش‌خور شده است/ تصمیم‌های غیرکارشناسی 435 هزار میلیارد تومان بار مالی برای صندوق‌های بازنشستگی به همراه داشت

اعتمادآنلاین | چند هفته است که صندوق‌های بازنشستگی از تأمین اجتماعی گرفته تا صندوق بازنشستگی کشوری و لشگری با حاشیه‌های زیادی روبه‌رو بوده‌اند و به همین بهانه گمانه‌زنی‌های زیادی در مورد آنها شده است.

از طرفی برخی از بازنشسته‌ها اعلام می‌کنند که در ماه‌های اخیر حقوقشان را با تأخیر دریافت کرده‌اند. حامد شمس سخنگوی صندوق بازنشستگی کشوری در مورد دلیل این تأخیر می‌گوید: «تأخیر پرداخت حقوق بازنشسته‌های کشوری در حد 24 ساعت بوده است. دلیل این اتفاق هم مشکلاتی است که در زمینه دریافت اعتبارات وجود دارد. این‌طور نیست که صندوق پول‌ها را نگه دارند و نخواهند که حقوق بازنشسته‌ها را واریز کنند. امیدواریم با رفع مشکلات همین تأخیر کوتاه هم دیگر تکرار نشود.»

او در پاسخ به اینکه گمانه‌زنی‌ها درباره ورشکستگی صندوق‌های بیمه‌ای به‌ویژه صندوق بازنشستگی کشوری تا چه حد صحت دارد، می‌گوید: «واقعیت این است که منابع صندوق‌های بازنشستگی در دهه‌های گذشته پیش‌خور شده است. سال‌ها کسورات و حق بیمه‌ای که از کارکنان پرداخت می‌شد به‌حساب صندوق‌ها واریز نمی‌شد و بعد هم در برابر مطالبات این صندوق‌ها شرکت‌های غیر سود ده را به آن واگذار می‌کردند که نه‌تنها فایده‌ای نداشتند بلکه باری روی دوش صندوق می‌شدند. همه اینها باعث شده که صندوق‌های بازنشستگی دچار تکانه‌های شدید بشوند.»

شمس تصمیم‌گیری‌هایی که در چند سال اخیر در مورد بازنشستگی گرفته‌شده را دلیل دیگری می‌داند که صندوق‌های بازنشستگی را به مرز ورشکستگی کشانده است. او می‌گوید: «در طی چندین سال اخیر، در تمام ادوار مجلس و دولت، فارغ از اینکه چه جناح و نگاهی بر کشور حاکم بوده است، ما شاهد تصمیم‌گیری‌های غیر کارشناسی در حوزه بازنشستگی بوده‌ایم. تصمیم‌هایی که چنان ضربه‌ای به منابع و عملکرد صندوق‌ها زده‌اند که اگر افرادی چون مدیران فیس بوک و گوگل هم مدیریت آنها را به عهده داشتند وضعیت فعلی چندان فرقی نمی‌کرد.»

شمس ادامه می‌دهد: «در طی 40 سال گذشته 28 تصمیم در مورد صندوق بازنشستگی کشوری گرفته‌شده که مجموعاً 435 هزار میلیارد تومان بار مالی برای آنها داشته است. این تصمیم‌ها بدون اینکه نظر کارشناسی متخصصان امر دخیل باشد گرفته شده‌اند در حالی که در همه جای دنیا وقتی قرار می‌شود دراین‌باره تصمیم‌گیری کنند با توجه نظرات کارشناسان عواقب مالی آن را در نظر می‌گیرند اما اینجا ناگهان تصمیم می‌گیرند سن بازنشستگی را پایین بیاورند و از طرفی منابع مالی این تصمیم را هم مشخص نمی‌کنند.»

او می‌گوید: «ما برای نجات صندوق‌های بازنشستگی به‌طورجدی نیازمند اصلاح نظام‌های بازنشستگی هستیم تا چندین سال پیش سن امید به زندگی در ایران 55 سال بود و میانگین سن بازنشستگی 50 سال اما در حال حاضر میانگین سن بازنشستگی تغییری نکرده درحالی‌که امید به زندگی بیشتر از 20 سال افزایش پیداکرده است. این موضوع در کنار تصمیم‌های غلطی که در سال‌های گذشته گرفته‌شده باعث می‌شود که لزوم ایجاد اصلاحات به‌وضوح احساس شود.»