وقتی پرچمدار دولت جلو نرود، لشکر به عقب نگاه می‌کند

اعتمادآنلاین| محمد دهقانی، نماینده اصولگرایی است که ١٤ سال گذشته را در مجلس گذرانده و در جریان انتخابات اخیر نیز رییس ستاد قالیباف بود. با این حال تاکید دارد که حاضر است هر کاری برای موفقیت دولت روحانی انجام دهد. بماند که همچنان قالیباف را کارآمدتر می‌داند.

باوجود عملکرد مثبت برخی وزرای دولت یازدهم، این افراد در دولت فعلی کم‌انگیزه‌اند. علت چیست؟
کشور دارای مشکلاتی است و هر شخصیتی که مسوولیت برعهده می‌گیرد، با علم به این مشکلات وارد میدان می‌شود. ازطرفی در عرصه اجرایی برای مسوولان کشور اتوبان درست نکرده‌اند و در این مسیر صخره‌ها و پستی و بلندی‌های بسیاری وجود دارد. بنابراین وقتی شخصیتی مسوولیتی را می‌پذیرد، با علم به مشکلات آن را پذیرفته است. درواقع این میدان، مرد میدان هم می‌خواهد. باوجود احترامی که بنده برای آقای روحانی به عنوان یک شخصیت پرسابقه قائلم اما تنها وقتی می‌تواند یارانش‌را پشت سر خود به حرکت دربیاورد که خودش با تمام وجود در وسط میدان باشد. اگر پرچمدار باانگیزه و پرتلاش باشد یاران او هم تحرک خواهند داشت. در جنگ تحمیلی هم شاهد همین مساله بودیم که فرماندهان جلودار بودند و یاران‌شان هم پشت‌سرشان می‌رفتند و به همین دلیل، بیشترین شهدا از میان فرماندهان بودند.

بعضی مسوولان فقدان منابع مالی را علت مشکلات می‌دانند. آیا پیش از پذیرش مسوولیت، از این کمبود منابع بی‌اطلاع بودند؟ به عنوان مثال وزارت بهداشت ادامه طرح تحول سلامت را نیازمند تامین منابع مالی آن می‌داند.
البته آقای قاضی‌زاده هاشمی تا پیش از این وزیر نبود و تجربه این کار را نداشت. بماند که ایشان فردی محترم، باشخصیت و نیرویی پابه‌کار است و روحیه خوبی برای کار دارد و برای بهبود اوضاع، وقت هم می‌گذارد وبه اصطلاح مرد میدان است اما به هر حال تجربه کافی نداشت و به نظر می‌رسد در گردابی از امیدها و قول‌هایی که دریافت کرد، گرفتار شد. به هر حال منابع کشور نامحدود نیست. آقای قاضی‌زاده با این امید که دولت تمام‌قد از او حمایت می‌کند، وارد میدان شد که کاری بزرگ را به انجام برساند اما دولت به ‌دلیل مشکلات اقتصادی و مسائل دیگر نتوانست آنچنان که برای وزیر بهداشت توقع ایجاد کرده بود، پاسخگو باشد. به همین دلیل آقای قاضی‌زاده در میانه راهی ایستاده که هم‌اکنون با کسری بودجه نزدیک ٢٠هزارمیلیارد تومانی روبه‌رو شده است.

منظورتان طرح تحول سلامت است؟
بله، مشکل بزرگ در این طرح، اختلاف میان دو وزارتخانه بهداشت و درمان و تعاون، کار و رفاه اجتماعی است که نمی‌خواهم وارد جزییات آن شوم اما به هر حال مسوول حل این اختلاف کیست؟ دو وزیر با هم اختلاف دارند و همه می‌دانیم و یکجا باید موضوع فیصله یابد اما چرا کسی این کار را نمی‌کند و اساسا چه‌کسی مسوولیت دارد؟ به هر حال رییس‌جمهور مسوول حل اختلافات وزرای خودش که هست. اینکه درست نیست دو وزارتخانه بخشی از وقت‌شان را صرف اصطکاک با یکدیگر کنند. این به نفع کشور نبوده و ناشی از همان بحثی است که در ابتدا گفتم. آقای روحانی باید تحرک داشته باشد که بقیه پشت‌سرش به حرکت دربیایند.

بحث دیگر برجام و عملکرد وزارت خارجه است. چه منتقد دولت باشیم، چه حامی آن، برجام منجر به محبوبیت دولت و شخص وزیر خارجه در میان افکارعمومی شد؛ چرا وزارت خارجه در امور دیگر وارد نمی‌شود؟
یکی دیگر از اشتباهات دولت این بود که همه همت خود را در برجام خلاصه کرد. به هر حال برجام یک کار بود و از تمام توان دیپلماسی نظام در آن استفاده شد. دولت هم فارغ از فراز و نشیب‌ها و نقاط مثبت و منفی این کار را انجام داد اما این فقط یک کار بود. امروز بیش از ۱۸۰ کشور در دنیا هستند که باید به تمام آنها به چشم فرصت نگاه کنیم. قرار نیست صرفا به اروپا و امریکا چشم بدوزیم. همسایگان ما بهترین فرصت برای ما هستند. کشورهای شرقی و جنوب‌شرقی آسیا نیز حائز اهمیت هستند. البته کشورهای اروپایی هم فرصت هستند اما صرفا نباید به کشورهای اروپای غربی چشم بدوزیم. کشورهای اروپای شرقی هم ظرفیت خوبی برای تعامل دارند. امریکا هم صرفا واشنگتن نیست. امریکای لاتین و جنوبی هم هست. متاسفانه دوستان ما در وزارت خارجه از ظرفیت دیپلماسی کشور برای حل مشکلات کم بهره گرفت. انتظار از ظریف این بود که اگر بن‌بست و اختلالی هم در خارج از کشور ایجاد شده، پای کار بایستند و از ظرفیتی که درمنطقه، همسایگان و دیگر کشورها وجود دارد، استفاده کند. به هرحال آقای ظریف دست به تحولاتی در ساختار وزارت خارجه زده و بنده نمی‌خواهم در این رابطه قضاوت کنم؛ چراکه بررسی دقیقی درباره خروجی آن نداشتم. ازطرفی جابه‌جایی افراد هم در اختیارات وزیر است و باز نمی‌خواهم قضاوت کنم اما واقعیت این است که وزارت خارجه باید بپذیرد اگر وزارت خارجه روبه راه شود، بخشی از مشکلات اساسی کشور مرتفع می‌شود. قطعا ایجاد معاونت اقتصادی در وزارت خارجه اتفاق مثبتی است اما کافی نیست. لازم است، سفارتخانه‌های کشور اصلاح شده و روزآمد و اقتصادی شوند. باید ظرفیت‌های داخل کشور را با خارج پیوند بدهند. ما این توانایی را داریم که ظرفیت بازارهای خارجی را از آن خود کنیم. امروز روسیه ظرفیت بازارش را در اختیار ما گذاشته است. چه کسی باید این مساله را مدیریت کند؟! چه کسی باید بازار روسیه را تصرف کند؟ وزارت خارجه کارهای بسیاری دارد. فقط برجام نیست. بنابر این معتقدم مردان دولت با امیدبیشتری پای کار بیایند و رییس‌جمهور هم باید وقت بگذارد و با تک‌تک وزرای مهم خود حداقل دو هفته یک‌بار جلسات اختصاصی بگذارد. نباید جلسات دولت محدود به جلسات رسمی هفتگی باشد.

آیا دولت را یکدست می‌بینید؟
به هرحال همه یک جور فکر نمی‌کنند و به اصطلاح هر سری، فکری دارد. آن‌چه مسلم است یک تیم وارد انتخابات شده و آقای روحانی را رییس‌جمهور کرده‌اند و حالا باید درکنار هم کار کنند. ازطرفی خود روحانی باید میدان‌دار این عرصه باشد. اگر خود روحانی شخصا میداندار باشد، طبیعتا با وزارت خارجه جلسات اختصاصی می‌گذارد. با وزرای کار و بهداشت جلسه گذاشته و مشکل‌شان را حل می‌کند.

آیا شما به عنوان رییس ستاد انتخابات قالیباف از این وضع ناراحتید؟!
طبیعتا بنده ترجیح می‌دادم آقای قالیباف پیروز شود و هنوز هم قالیباف را توانمندتر از روحانی می‌دانم اما به عنوان فردی که دلم به حال این کشور می‌سوزد، دوست دارم دولت موفق شود. حاضرم هر کاری لازم است، انجام دهم که مشکل کشور حل شود. نگاه من کمک به دولت است که البته به این معنا نیست که هرچه دولت بگوید، بپذیریم؛ بلکه هرچیزی که درست است، باید انجام دهیم. به هر حال ما در کشور فقط یک دولت داریم و همه باید به آن کمک کنیم. هرچند امیدوار نیستم که دولت موفق باشد. چرا که موفقیت الزامات، التزامات و استلزاماتی دارد که اگر به آن بی‌توجه باشیم، راه به جایی نمی‌بریم. دولت باید برنامه داشته باشد و برای حل مشکلات وقت بگذارد.
دولت باید بین خواص و عوام وبه اصلاح توده مردم فقط توده مردم را انتخاب کند. الان ۵ سال است که دولت در راس امور است. در این مدت آیا حتی یک کارمهم را به ثمر رسانده است؟

برجام.
برجام از زحمات دولت بود اما متاسفانه به سامان نرسید.

به هر حال جلوی بخشی از ضرر و زیان کشور را گرفت.
بله. قبول دارم. اما این برنامه مربوط به وزارت خارجه بوده. باقی دولت چطور؟

طرح تحول سلامت و...
(باخنده) البته من تخصص در امور بهداشت ندارم و نمی‌خواهم قضاوت کنم اما وقتی نظر کارشناسان را می‌شنویم، می‌بینیم نمی‌توان تمام‌قد حمایت کرد. باید ببینیم از این پول چه میزان به جیب پزشکان رفت و چه میزان به جیب مردم. باید ببینیم دولت چگونه می‌خواهد ۱۸هزار میلیارد تومان را جبران کند. البته این انتقادات منتقدان طرفدار دولت است و من بنا ندارم نظر تخصصی داشته باشم. تاکیدم این است که مردم حتی یک کار مهم از این دولت ندیدند که طعم شیرینش را چشیده باشند و امروزهم دچار چالش نشده باشد.

در بحث نفت به جز انعقاد قرارداد با شرکت‌های خارجی، الگوی جدید قراردادها تهیه شد.
این‌که در حد شعار بود. البته معتقدم وزارت نفت در این برهه تاریخی وظیفه خود را انجام نمی‌دهد. ما امروز به‌سختی نفت می‌فروشیم و پول‌مان را هم به سختی دریافت می‌کنیم. این درحالی است که می‌گوییم یک میلیون و چهارصدهزار میلیارد تومان نقدینگی در کشور داریم و درمقابل می‌گوییم نیازمند سرمایه‌گذاری در صنعت نفت هستیم. راه‌حل روشن است. ما متخصصان بسیاری داریم و درحال صادرات متخصص هستیم. امروز وزارت نفت باید این نقدینگی را جمع کند و آن را در صنعت نفت و گاز سرمایه‌گذاری کند. در این دولت مردم پول‌شان رابیشتر در موسسات مالی سرمایه‌گذاری کردند وعمدتا دچار مشکل شدند و اگر دولت و وزارت نفت، مردم را توجیه می‌کرد که در صورت سرمایه‌گذاری در این حوزه، سود خوبی دریافت می‌کنند، حتما استقبال می‌کنند. اگر دولت نمی‌تواند بخش بالادستی را در اختیار بخش خصوصی قرار دهد، حداقل بخش پایین‌دستی را در اختیار این بخش قرار دهد. آیا التماس کردن برای فروش نفت، آن هم وقتی امکان دریافت پول فروش این نفت وجود ندارد، موفقیت است؟! ما باید به توان داخلی، متخصصان داخلی و سرمایه داخلی اتکا کنیم. اگر دولت فقط ۱۰درصد نقدینگی کشور را جذب کند، ۱۴۰ هزار میلیارد تومان سرمایه در اختیار خواهد داشت. اگر رییس‌جمهور همین یک کار را به اصطلاح با ژنرال نفتی‌اش حل کند، کشور آباد می‌شود. این شد یک کار. زمانی که تقریبا خیلی‌ها ساکت بودند من منتقد احمدی‌نژاد بودم. اما واقعیت این است که احمدی‌نژاد وقتی می‌خواست کاری انجام شود، هرچه مخالفت می‌شد، کارش را به انجام می‌رساند. می‌گفت سهام عدالت، وقت می‌گذاشت و کار را به انجام می‌رساند. می‌گفت مسکن مهر، غلط یا درست ۳ میلیون نفر را صاحب خانه می‌کرد. اداره کشور با بی‌حالی، تنبلی و خواب‌آلودگی انجام نمی‌شود و کسی که پرچمدار است، باید بیش از دیگران وقت بگذارد. وقتی اعضای لشکر می‌بینند، پرچمدار عقب ایستاده و می‌گوید، بقیه جلو بروند، تکان نمی‌خورند و به عقب نگاه می‌کنند.

منبع: روزنامه اعتماد