یک بام و دو هوا

اعتمادآنلاین| علی پاکزاد- حیدریان باید برود. وزیر، انتظامی را می‌خواهد و رئیس، اربابی را می خواهد تحمیل کند. یکی دوتای دیگر هم هستند که خیلی با حال و هوای اعتدال نمی‌خوانند و بیشتر نمک این سفره‌اند برای نشان دادن فراجناحی بودن انتخابی که بیشتر به سزارین شبیه است تا وضع حمل طبیعی.

اما چه اتفاق میمونی باید رخ دهد که سینما از این چیزی که هست بدتر نشود؟ میراث‌دار سنتی مدیریت یعنی اربابی بیاید یا طلایه دار جوانگرایی و پرهیز از افاضات سینمایی دولتی یعنی انتظامی؟

گزینه‌های دیگر هم که قربانشان برویم لابد می‌شوند یک چیزی مثل مدیران جوان شبکه‌های تولید محتوا در رسانه ملی!

عرصه سینما را یا بهتر بگوئیم فرهنگ را باید به تلویزیونی‌ها -مثل اربابی- سپرد فردی که از مدیران کلیدی سینمایی دولت احمدی‌نژاد بود و کسی که کاملا عملکردش مشخص است. آیا بازگشت چنین افرادی به راس مدیریت سینما در راستای چینش حلقه فکری و دوستانه نزدیک به رئیس سازمان سینمایی نیست؟

یا رسانه‌ای‌ها -مثل انتظامی-؟ که عملکردش در معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد بر کسی پوشیده نیست. فردی که وجهه مطلوبی بین اهالی رسانه و مسئولان دارد. قطعا سینما الان به مدیر قوی نیاز دارد که بتواند هرج و مرج‌ها را جمع کند و به شرایط کنونی سینما سرو سامانی بدهد.

اما حیدریان؟ مدیر پیشکسوت سینمایی که از 21 سالگی در سطوح بالا حوزه فرهنگ رئیس بوده است نیز عملکرد مشخصی در دوره اخیر داشته که می توان به اکران گسترده فیلم‌های کمدی «بی‌محتوا» و محدود شدن نمایش و تولید سینمای اندیشه و فرهنگی اشاره کرد یا به فیلم‌هایی توقیفی که نمایش آنها بعد از گذشت چندین سال از تولید هنوز درهاله‌ای از ابهام است.

یک بستر است و دو رویا. حیدریان تحرک نداشت. اربابی هم بیشتر اهل نشستن است تا دویدن.

سینمای امروز دونده می خواهد. بایسیکل ران زمان حیدریان هنوز دارد به دور خودش می چرخد. نیروی گریز از مرکزی لازم است. نیرویی که در مطبوعات بدنبال شفاف سازی بود می تواند سینمای مافیایی این روزها را از اوج شان بگیرد و به مردم برساند.