درباره مرگ مهدی بهلولی:
معلمی که فعالیت‌های مدنی بزرگ‌ترین دغدغه‌اش بود
مهدی بهلولی معلمی بود که علاوه بر برخورداری از سه ضلعی صلاحیت‌های حرفه‌ای که او را در دل فرهنگیان جای داده بود، فراتر از ایفای نقش معلمی‌اش احساس مسوولیت اجتماعی هم داشت و از همان سال‌های نخست ، فعالیت رسانه‌ای و صنفی‌اش را هم آغاز کرد.
اعتمادآنلاین| مهدی بهلولی، دبیر دبیرستان‌های تهران و فعال صنفی و رسانه‌ای که دستی هم در کار ترجمه داشت بر اثر بیماری کرونا درگذشت و با توجه به اینکه هنوز بازنشسته نشده بود و سنی نداشت و بیماری زمینه‌ای هم نداشت، مرگ او غیرمنتظره و ناباورانه بود و خانواده، دوستان و آشنایان و جامعه فرهنگیان را در شوک و ناباوری فرو برد.
به گزارش روزنامه اعتماد، مهدی بهلولی معلمی بود که علاوه بر برخورداری از سه ضلعی صلاحیت‌های حرفه‌ای یعنی ویژگی‌های شخصیتی، دانش و اطلاعات و معرفت و مهارت‌های معلمی که او را در دل دانش‌آموزان و فرهنگیان جای داده بود، فراتر از ایفای نقش معلمی‌اش احساس مسوولیت اجتماعی هم داشت و از همان سال‌های نخست معلمی به موازات ایفای نقش حرفه‌اش، فعالیت رسانه‌ای و صنفی‌اش را هم آغاز کرد. فعالیت‌هایی که به دلیل قلم توانمندش به سرعت او را در عرصه رسانه‌ای مشهور کرد و اکثر رسانه‌ها، یادداشت‌ها و نظرات و دیدگاه‌های او را انعکاس می‌دادند و در میان فعالان رسانه‌ای حوزه آموزش و پرورش تبدیل به یک چهره شاخص شده بود.
شادروان بهلولی در فعالیت‌های صنفی هم چهره برجسته‌ای بود. او برای چند دوره عضو هیات مدیره کانون صنفی معلمان بود و به دلیل سطح بالای دانش و قدرت تحلیل در حوزه آموزش و پرورش بسیار نقش‌آفرین و موثر بود و این تفاوت و تمایز و اصرار او بر نوعی از کنشگری مبتنی بر تحلیل فکری و نظری او را از دیگران متمایز کرده بود تا حدی که حساسیت نهادهای امنیتی را برانگیخت و منجر به تشکیل پرونده قضایی و بازداشت و زندانی شدن ایشان شد.
مهدی بهلولی رفته رفته در جریان فعالیت‌های رسانه‌ای و تشکیلاتی وقتی دید راه تشکیلاتی از هر جهت پرسنگلاخ است، تمرکز و انرژی خود را بیشتر بر نوشتن و ترجمه کردن سوق داد و در سال‌های اخیر نوشته‌ها و ترجمه‌های ارزشمندی از خود بر جای گذاشت.
نوشته‌هایی که در نقد نظام آموزشی بر محورهای اساسی توجه می‌دهد و در تطبیق با نظام‌های آموزشی کارآمد دنیا، تفاوت‌ها و تمایزها و ضعف و قوت‌های نظام آموزشی ما را به خوبی به تصویر می‌کشد.
اما آنچه علاوه بر این فعالیت‌های حرفه‌ای، صنفی و رسانه‌ای موجب برجسته و ممتاز شدن شادروان مهدی بهلولی نسبت به سایر فعالان می‌شود، ویژگی‌ها و ارزش‌های شخصیتی و تعهدات اخلاقی او بود که تیتروار به برخی از این موارد اشاره می‌کنم:
1) کنشگری مدنی: بهلولی به معنای واقعی یک کنشگر مدنی بود چراکه در مسیر رسالت خود در انحصار هیچ گونه تعصب و در بند هیچ سنتی نبود و به عنوان یک شهروند و در سپهر عمومی خود را مسوول می‌دانست و انفعال و ترس و سطحی‌نگری و انزوا را از نشانه‌های بدویت می‌دانست که به شدت از آنها پرهیز می‌کرد. او در تقویت و گسترش جامعه مدنی سهم قابل توجهی به ویژه در جامعه فرهنگیان داشت.
2) نقد منصفانه: همه کسانی که مخاطب نوشته‌های منتقدانه ایشان بودند و حتی کسانی که گاهی به طور مستقیم هدف نقد او بودند، اذعان دارند که او هرگز در نقد خود از مسیر انصاف خارج نمی‌شد و همسویی یا غیرهمسو بودن فرد یا نهاد و دستگاه مورد نظر تاثیری در محتوای نقد او نداشت بلکه او مبتنی بر شاخص‌های علمی و عینی ابعاد نظام آموزشی را مورد نقد قرار می‌داد و کمتر هم برایش اشخاص مهم بودند بلکه عملکرد آنها در جایگاه حقوقی مهم بود و دغدغه کارآمدی نظام آموزشی را داشت.
3) اشراف کارشناسانه: مروری بر نوشته‌ها و گفته‌های شادروان بهلولی این ادعا را به روشنی به اثبات می‌رساند که او تلاش داشت با مطالعه و دریافت اطلاعات مستند به نقد و بررسی بپردازد. مطالعاتی که او را به تجربیات نظام‌های آموزشی دنیا و نظرات اندیشمندان و پژوهشگران حوزه تعلیم و تربیت علاقه‌مند کرد و منجر به این شد تا در کنار نویسندگی و فعالیت رسانه‌ای دست به ترجمه هم ببرد و آثاری از خود بر جای بگذارد.
4) کنش مسوولانه: مهدی بهلولی خودش را در برابر کنش‌های صنفی و رسانه‌ای مسوول می‌دانست و چیزی که موجب می‌شد تا با دیگران مرزبندی داشته باشد همین احساس مسوولیت او بود؛به عنوان مثال اگر کنشی جمعی نقص‌کننده یا تهدید‌کننده عدالت آموزشی می‌شد به شدت از آن پرهیز می‌کرد یا اگر پیشنهاد همراهی در یک کنش غیرمدنی یا غیراخلاقی به او داده می‌شد، آشکارا مخالفت می‌کرد و کنش را به خاطر کنش نمی‌پذیرفت بلکه به نتایج آن می‌اندیشید و خود را در برابر نتایج کنشی که نقش یا مشارکت داشت کاملا مسوول می‌دانست.
5) استمرار و انسجام: یکی از ویژگی‌هایی که او را ماندگار و ارزش او را نمایان می‌کرد، پشتکار او و خستگی‌ناپذیر بودنش بود. خیلی از افراد بودند که دست به قلم بردند یا قدم در راه تشکل‌ها نهادند اما زود بریدند یا چون به نان و نوایی رسیدند، قلم در غلاف و گام در انزوا گذاشتند. اما مهدی بهلولی به رغم موانع و تهدیدها و مشکلات تا آخرین لحظه‌ای که ویروس مرگ به سراغش آمد از پای ننشست و مهم‌تر از اینکه در کنشگری رسانه‌ای و نویسندگی و ترجمه‌هایش انسجام معنا‌دار و هدفمندی داشت. او به خوبی می‌دانست که نظام آموزشی ما از چه چیزهای رنج می‌برد و می‌دانست راه کارآمدی این نظام چیست لذا روح حاکم بر نوشته‌ها و ترجمه‌ها و گفته‌های او به طور منسجم در مسیر نقد همه‌جانبه و ارایه راهکارها و پیشنهادهای عالمانه و منسجم بود امری که در کمتر کنشگری می‌توان سراغ داشت.
به طور خلاصه شادروان بهلولی دارای ویژگی‌های ممتازی بود که برشمردن این ویژگی‌ها در این یادداشت به خاطر پرهیز از طولانی شدن چندان میسر نیست و به مجال و فرصت دیگری نیاز است اما همه این ویژگی‌ها از او شخصیتی ساخته بود که می‌توان گفت او نماد کنشگری مدنی در عرصه معلمی و صنفی و رسانه‌ای بود و پرداختن به این ویژگی‌ها، وظیفه مدنی و اخلاقی همه کسانی است که او را می‌شناختند و نیاز جامعه ما به ویژه جامعه فرهنگیان است که به خاطر فقر اینگونه ویژگی‌ها در رنج و عذاب است.
درود به روان آن معلم خوشنام و خوشفکر نامش جاویدان و راهش پرمشتاق باد
دیدگاه تان را بنویسید