همایون شجریان؛ مردی برای تمام فصول

بی تردید یکی از هنرمندانی که در این سال‌ها توانسته به واسطه توانایی‌های منحصر به فردش در حوزه خوانندگی و صد البته حرکت در مسیر ذائقه مخاطبان امروزی جامعه با در نظر گرفتن مؤلفه‌های علمی و تخصصی موسیقی طرفداران پرشماری را برای خود به دست بیاورد، همایون شجریان است.

به گزارش مهر، خواننده‌ای برآمده از مکتب آوازی محمدرضا شجریان که ضمن رعایت حداکثری آنچه از مکتب موسیقی ایرانی پدرش آموخته شرایطی را برای خود فراهم ساخت که هم در حوزه موسیقی ردیف دستگاهی ایران با تمام انتقادات و نقطه نظرات کارشناسی حرف‌های تازه‌ای برای گفتن داشت و هم توانست به واسطه همکاری تعدادی از رهبران ارکستر توانمند، آهنگسازان و تنظیم کنندگان خلاق در حوزه موسیقی پاپ نیز به توفیقاتی دست پیدا کند.

این خواننده که می‌توان از او به عنوان یکی از چهره‌های خبرساز سال ۱۴۰۱ در حوزه موسیقی نام برد، از اواخر اسفند ماه سال ۱۴۰۰ بود که گروه موسیقی «سیاوش» را به سرپرستی خود دوباره احیا کرد. گروه «سیاوش» به سرپرستی همایون شجریان از جمله مجموعه‌های شناخته شده موسیقی ایرانی طی سال‌های گذشته است که در سال‌های آغازین دهه ۹۰ اجراها و برنامه‌های زنده زیادی را پیش روی مخاطبان قرار دادند که از آن جمله می‌توان به مجموعه کنسرت‌های «آئینه‌ها» به آهنگسازی کیخسرو و سهراب پورناظری اشاره کرد. کنسرت‌هایی که در زمان اجرای خود با استقبال بسیار خوبی از سوی تماشاگران و علاقه مندان مواجه شد.

همایون شجریان در این احیای موسیقایی از پس فعالیت‌های این گروه که به نوعی پس از جدایی معنادارش از برادران پورناظری قلمداد می‌شد ابتدا تور کنسرت‌های خود را از کشورهای بلژیک، هلند، فرانسه و امارات آغاز کرد. این آغاز به نوعی مقدمه‌ای برای برگزاری یکی مهم‌ترین و گسترده‌ترین کنسرت‌های موسیقی ایران طی سال‌های گذشته بود. کنسرت‌هایی که به نام «رنگ صدا» به رهبری ارکستر آرش گوران در تالار بزرگ وزارت کشور برگزار شد و توانست تبدیل به یکی از پرمخاطب‌ترین و پرفروش‌ترین کنسرت‌های موسیقی تاریخ معاصر شود.

آنچه در کنسرت «به رنگ صدا» همایون شجریان با همراهی مجموعه‌ای از بهترین نوازندگان موسیقی کشورمان پیش روی مخاطبان قرار گرفت، مجموعه‌ای از پرمخاطب‌ترین و بهترین آثار این خواننده محبوب و کم‌حاشیه موسیقی ایرانی بود که اگرچه در آن‌ها از آثار ساخته شده با سهراب پورناظری بنا به دلایلی که نه همایون و نه سهراب درباره آن صحبتی به میان آورده‌اند، خبری نبود، اما شرایطی را پیش روی شنوندگان قرار داد که شواهد و استقبال از اجراها نشان می‌دهد اولاً هواداران سینه چاک همایون را راضی نگه داشته و دوماً مجالی را فراهم ساخته که آن دسته از طرفداران موسیقی همایون شجریان که کمتر با ساختار تخصصی اجراهای ارکسترال آشنایی دارند، با بسته موسیقایی مواجه شوند که دربرگیرنده حضور یک رهبر درجه یک ارکستر به نام آرش گوران و سپس جمعی از نوازندگان ممتازی باشند که هرکدام حرف‌های بسیاری در موسیقی کلاسیک و ایرانی دارند و می‌توانند نجات دهنده، نظم و صدا دهی یک کنسرت باشند.

این خواننده موسیقی ایران در سال ۱۴۰۱ فعالیت خود را به برگزاری کنسرت محدود نکرد. چرا که در اردیبهشت سال گذشته بود که از تازه‌ترین آلبوم خود به نام «گاه فراموشی» به آهنگسازی فردین خلعتبری رونمایی کرد. مجموعه‌ای که به واسطه همکاری با نوازندگان اروپایی تولید و یکی از تجربه‌های متفاوت همایون شجریان در عرصه خوانندگی بود. تجربه‌ای که اگرچه با نقطه نظرات متفاوتی هم رو به رو شد اما هرچه بود تبدیل به یکی دستاوردهای متفاوت در موسیقی ایران شد که طبیعتاً حضور فردین خلعتبری به عنوان یک آهنگساز کاربلد و البته حضور همایون شجریان به عنوان یک خواننده ساختارشکن فضای رسانه‌ای را هم ایجاد کرد.

همایون شجریان در سالی که گذشت قطعه «دل من می‌گرید» به آهنگسازی علیرضا سپهوند و تنظیم غلامرضا صادقی را نیز منتشر کرد که این قطعه نیز همانند دیگر قطعه‌های اخیرش با استقبال خوبی از سوی مخاطبان مواجه شد.